หน้าเปิด


ต่อจากตอนที่แล้ว หลังจากที่มิคาโดะเจอฮายาเตะและได้รู้ถึงความอับโชคอย่างเหลือเชื่อของฮายาเตะ มิคาโดะจึงลองทดสอบให้แน่ใจอีกครั้งด้วยการโยนเปลือกกล้วยบนแบบส่งๆ ไม่นานฮายาเตะที่กำลังวิ่งมาก็เหยียบเปลือกกล้วยล้มไปเลย มิคาโดะจึงแน่ใจแน่แล้วว่าฮายาเตะเป็นของจริงแน่นอน

นอกจากที่มิคาโดะลองทดสอบแล้ว ฮายาเตะยังเจอทั้งโดนหมาเห่าใส่จนตกใจกลัว อีกาไล่จิก โดนน้ำกระเด็นจากรถใส่ มิคาโดะยิ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าฮายาเตะเนี้ยแหละผู้ที่ความอับโชคสิงสถิติอย่างแท้จริง เด็กที่ไร้ซึ่งโชคของเทพ ยิ่งมิคาโดะแอบตามดูก็ยิ่งมั่นใจเลยว่าฮายาเตะเนี้ยแหละที่จะเปิดทางได้อย่างแน่นอนสู่โรยัลการ์เด้น ที่เหลือก็แค่เอามณีราชาให้ฮายาเตะเท่านั้น

แต่ระหว่างที่คิดๆอยู่นั้นก็เริ่มสงสัยอยู่ว่าแล้วตอนนี้ฮายาเตะกำลังทำอะไรอยู่ พอตามดูต่อก็เห็นฮายาเตะกำลังทำงานขนเอาลังเบียร์ขวดเปล่า มิคาโดะสงสัยอยู่ว่าจะเอาไปขายแลกเงินงั้นเหรอ เห็นแบบนี้มิคาโดะยิ่งสงสัยว่าทำไมเด็กอย่างฮายาเตะถึงมาทำเรื่องแบบนี้ในวันคริสต์มาสอีฟ


หลังจากตามดูต่อก็เห็นฮายาเตะขนลังเบียร์ไปยังที่แห่งหนึ่งใต้สะพานซึ่งดูเหมือนจะมีคนจ้างฮายาเตะให้ช่วยคนมา ส่วนเงินที่ได้นั้นฮายาเตะขนมา 592 ขวดเปล่าโดยให้ขวดล่ะ 3 เยน มิคาโดะถึงกับแปลกใจว่าฮายาเตะยอมทำงานท่ามกลางอากาศหนาวที่หิมะตกเพียงเพื่อเงินแค่ 1776 เยนเองเหรอ แต่ซ้ำร้ายกับฮายาเตะเข้าไปอีกเมื่อนายจ้างกลับโกงค่าจ้างให้ฮายาเตะเพียงแค่ 1000 เยนเท่านั้นขนาดมิคาโดะแอบดูอยู่ยังไม่อยากจะเชื่อเลย ฮายาเตะเองที่อยากจะท้วงแต่ก็ไม่มีแรงเพราะความเหนื่อยล้าก็เลยยอมรับ 1000 เยนไป นั้นเลยยิ่งทำให้มิคาโดะยิ่งคิดว่าความอับโชคของฮายาเตะยิ่งเหนือชั้นกว่าที่คิดและเริ่มสงสัยว่าแล้วพ่อแม่ของฮายาเตะทำอะไรอยู่กันแน่

พอตามดูต่อก็ได้พบคำตอบเมื่อฮายาเตะมาเจอกับพ่อเข้าพอดี(คราวนี้เปิดเผยทรงผมเพิ่มแต่ยังไม่เปิดเผยหน้า) พ่อฮายาเตะถามฮายาเตะถึงงานที่เขาบอกให้ฮายาเตะไปทำ ฮายาเตะก็ยื่นเงิน 1000 เยนที่ได้รวมถึงเรื่องที่โดนโกงค่าจ้าง แต่ทันทีนั้นพ่อฮายาเตะก็เอาเงิน 1000 เยนไปจากฮายาเตะดื้อๆและบอกเพียงแค่ว่า "งั้นก็แย่หน่อยนะ" และบอกให้ฮายาเตะพยายามกว่านี้อีกโดยไม่ได้สนใจเลยว่าฮายาเตะลำบากแค่ไหนผ่านสีหน้า ฮายาเตะเองก็ได้แต่เงียบเฉยมองดูพ่อเอาเงินที่เขางานอย่างยากลำบากไปโดยไม่เหลือเป็นรางวัลให้ฮายาเตะเลยสักเยนเดียว กลับกันฮายาเตะกลับพยายามทำหน้าฝืนยิ้มและบอกเขาจะพยายามหามาขายให้มากกว่านี้ให้พ่อฟัง พ่อฮายาเตะจึงชมเชย

มิคาโดะเห็นพ่อฮายาเตะแบบนี้แล้วถึงกับโกรธสุดๆพูดเลยว่าพ่อประสาอะไรกัน แบบนี้มันเศษเดนมนุษย์แล้ว ปฎิบัติกับฮายาเตะแย่สุดๆแต่ถึงขนาดนี้ฮายาเตะก็ยังพยายามทำงานด้วยรอยยิ้ม จนถึงตอนนี้มิคาโดะก็ตัดสินว่าฮายาเตะดูจะไม่เป็นทุกข์พอจะเปิดทางได้ถึงจะลำบากแสนสาหัส คงไม่มีทางรับรู้ได้ว่าตัวเองนั้นอับโชคขนาดไหนหรือรู้ว่ารอบตัวมีแต่เรื่องชวนให้เป็นทุกข์ ฮายาเตะก็แค่ใช้ชีวิตด้วยกำลังทั้งหมดที่มีเท่านั้น....

มิคาโดะ: เจ้าหนูนั้นอยู่แบบนั้น.....
มิคาโดะ: ไม่มีทางจะมีความสุขได้หรอก

แล้วมิคาโดะก็มองดูมณีราชาในมือตัวเองอีกครั้งและคิดบางอย่างด้วยสีหน้าที่ดูเศร้า


หลังจากนั้นฮายาเตะก็พยายามหาขนลังขวดเบียร์เปล่าต่อไป ทั้งล้ม ทั้งเจ็บ ทั้งหนาวแต่ก็ได้แค่ใช้ไออุ่นจากลมหายใจให้ความอบอุ่นมือเปล่าๆที่ใช้ทำงาน และตอนนั้นเอง....

มิคาโดะ: เธอทำของตกแนะ เจ้าหนู
ฮายาเตะ: เอ๊ะ?
ฮายาเตะ: ซานต้า...ครอส
ฮายาเตะ: เออ..คือ.. ผมไม่ได้ทำอะไรตกหรอกครับ
มิคาโดะ: เธอทำตกสิ
มิคาโดะ: ทำสิ่งนี้ตกยังไงล่ะ
มิคาโดะ: ส่วนหนึ่งของความสุข

แล้วมิคาโดะก็มอบมณีราชาให้ฮายาเตะ ฮายาเตะพอได้เห็นมณีราชาก็ตะลึงในความสวยของมัน มิคาโดะบอกเลยว่าต้องสวยอยู่แล้วเพราะมันเป็นหินที่หาค่ามิได้ ถึงกระนั้นฮายาเตะก็ซื่อสัตย์บอกเลยว่าไม่ใช่ของเขาแต่มิคาโดะก็บอกไม่เป็นไรให้ฮายาเตะเก็บเอาไว้ ฮายาเตะถามซานต้าว่าไม่ต้องการเหรอ มิคาโดะบอกเขามี 8 อันแล้วเพราะงั้นฮายาเตะเอาไปได้ไม่เป็นไร

ถึงมิคาโดะจะบอกว่าให้แล้วแต่ฮายาเตะก็ยังลังเลที่จะรับไว้จนมิคาโดะถามเลยว่ามีปัญหาอะไรรึเปล่า ฮายาเตะบอกไม่มีและยอมรับว่าเป็นหินที่สวยมากแต่ก็อยากจะขอถามอย่างหนึ่งเรื่องนั้นคือ.... ทำไมไม่เอาให้เขาที่บ้านเขาล่ะ บอกปกติซานต้าต้องไปที่บ้านไม่ใช่เหรอและจริงๆแล้วเขาอยากจะได้เกมบอยมากกว่า มิคาโดะก็บอกเหตุผลให้(แบบส่งๆ)ว่า

มิคาโดะ: เพราะบ้านเธอมันจนยังไงล่ะ
ฮายาเตะ: เอ๊ะะะะะะ!?

ฮายาเตะถึงกับตะลึงที่ไม่ไปที่บ้านเพราะว่าบ้านจน มิคาโดะบอกแน่นอนบ้านจนถึงขนาดจ้างรถรับจ้างยังไม่ได้เลยฮายาเตะเลยยิ่งตะลึงใหญ่ แต่ฮายาเตะก็ยอมรับโดยดีและเข้าใจว่าเพราะงี้เองเขาถึงไม่เคยได้ของขวัญเลย มิคาโดะยิ่งบอกเลยว่าไม่ได้แน่ แต่ก็บอกฮายาเตะต่อว่าถ้าฮายาเตะอยากได้อะไรก็แล้วแต่ไม่ต้องรอให้ใครเอามาให้หรอก ฮายาเตะแปลกใจที่ซานต้าพูดแบบนี้


มิคาโดะ: ถ้าเธออยากจะได้อะไร...
มิคาโดะ: ไม่ต้องรอซานต้าแล้วไปพยายามเอามาด้วยกำลังของตัวเองสิ
มิคาโดะ: ถึงจะต้องจ่ายด้วยประสบการณ์ที่แสนเจ็บปวดพร้อมกับความเศร้า
มิคาโดะ: แต่ถ้าเธอไม่อยากให้ชีวิตของตัวเองไร้ความหมาย.... ก็ต้องสู้
มิคาโดะ: อาจจะทรมานจากอดีตที่เป็นทุกข์...
มิคาโดะ: และอาจจะต้องสิ้นหวังจากอนาคตที่อับโชค
มิคาโดะ: แต่จงเชื่อต่อไป
มิคาโดะ: คนที่ขยันทำงานหนักนั้นแหละ....
มิคาโดะ: คือคนที่ตอนสุดท้ายจะยิ้มได้

ฮายาเตะที่ตั้งใจฟังก็ถามเลยว่าจริงรึเปล่า มิคาโดะบอกเขาอาจจะไม่มีของขวัญมาให้ฮายาเตะแต่ก็รับประกันเรื่องนี้ให้ได้เลย ฮายาเตะเลยขอบคุณซานต้าและพยายามต่อไป


หลังจากฮายาเตะไปแล้วอาเธเน่ก็โทรมาหามิคาโดะพอดีเพื่อถามว่าหาคนที่ว่าเจอรึยัง พูดไม่ทันไรก็มีเสียงโครมครามดังมาขัดจังหวะ นั้นคือเสียงฮายาเตะที่ล้มอีกรอบ มิคาโดะก็พูดกับอาเธเน่ต่อว่ายังไม่เจอเลยแต่ก็ไม่ได้คาดหวังอยู่แล้วพร้อมกับบอกให้มิคาโดะกลับมาก่อนจะทำหินหาย มิคาโดะก็เลยโกหกบอกเลยว่าเผลอทำหายไปแล้วทำให้อาเธเน่โกรธใหญ่

ด้านฮายาเตะพอล้มและเห็นว่ากลัวจะทำหินหายก็เลยเอามณีราชาเก็บไว้ในถุงนำโชคที่ติดตัวไว้อยู่แล้วเก็บเป็นของสำคัญติดตัวด้วยความดีใจ ส่วนมิคาโดะก็บอกอาเธเน่ต่อว่าซานต้าก็ต้องมอบความฝันให้เด็กสิแต่อาเธเน่ไม่สนบอกให้มิคาโดะไปหากลับมาเลย


จบตอน