หน้าเปิด


เปิดตอน ย้อนอดีต อาเธเน่(วัยเด็ก)กำลังคุยกับมิคาโดะเรื่องมณีราชา อาเธเน่กำลังพูดถึงเรื่องการระเบิดอารมณ์ด้านลบที่ถูกบันทึกในไมโคนอสและวิเคราะห์มาได้ การระเบิดอารมณ์ด้านลบจะมาจากหนึ่งในผู้ที่ครอบครองมณีราชาซึ่งจะเป็นตัวกระตุ้นให้เปิดเส้นทางสู่ดสวนพระราชวังได้ มิคาโดะที่ฟังจนเหมือนจะเข้าใจแต่ก็เล่นมุขบอกไม่เข้าใจขอให้ช่วยอธิบายให้ง่ายๆหน่อย อาเธเน่เลยตบมุขเลยว่าถ้าไม่เข้าใจก็ไม่ต้องมาพูดว่า "เข้าใจแล้ว" เลย

อาเธเน่เลยบอกง่ายๆเลยว่า ความเศร้าส่วนลึกหรือความสิ้นหวังในหัวใจใครสักคนนั้นแหละ ความรู้สึกขนาดที่ว่าไม่ต้องการอยู่บนโลกนี้อีกแล้ว...นั้นแหละที่จะเปิดเส้นทางสู่สวนพระราชวังได้ มิคาโดะเลยถามต่อว่าแล้วถ้าหัวใจของคนๆนั้นแตกสลายในขณะที่ครองมณีราชาอยู่เส้นทางจะเปิดรึเปล่า อาเธเน่เองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

มิคาโดะคราวนี้บอกเข้าใจแล้วอีกรอบแต่อาเธเน่สงสัยอยู่ดีว่าเข้าใจจริงรึเปล่า มิคาโดะบอกจริงแถมยังอธิบายตัวอย่างให้ฟังยังได้เช่นว่า ความฝันที่ไม่เป็นจริง ความรักที่ไม่ได้รับการเติมเต็ม ความรักที่ไม่สมหวัง ปั่นโดจินไม่ทันเส้นตาย เนมที่ต้องแก้แล้วแก้อีก ภาพเป็นกองภูเขาที่ต้องวาดของเรื่องอากิระ ประมาณนั้นแหละ มิคาโดะยกตัวอย่างซะอาเธเน่งงเองเลย

สรุปคือมิคาโดะบอกการที่จะเอื้อมไปสวนพระราชวังได้นั้นก็ต้องหาคนที่เหมาะสม คนที่อับโชคจนอย่างเหลือเชื่อ คนที่จะดูจะมีการระเบิดอารมณ์ด้านลบ แต่อาเธเน่ถามเลยว่าแล้วจะไปหาคนแบบนั้นได้งั้นเหรอ แต่มิคาโดะหัวเราะบอกไม่ต้องห่วงเลย บอกเลยว่าวันนี้ยิ่งเพอร์เฟ็คที่จะมองหาคนแบบนั้น เพราะวันนี้คือวันคริสต์มาสอีฟ วันที่โลกฉลองคืนศักดิ์สิทธิ์ แต่อาเธเน่บอกจะเป็นการสร้างบรรยากาศแห่งความสุขสิไม่ว่า มิคาโอะยอมรับจุดนั้นแต่ก็แค่ครึ่งโลก อาเธเน่เลยสงสัย


มิคาโดะอธิบายว่ายิ่งมีแสงสว่างแห่งความสุขที่สุดก็ย่อมมีเงาแห่งความทุกข์อันสุดหยั่ง แม้แต่คืนศักดิ์สิทธิ์นี้ก็ต้องมีคนที่ต้องอยู่อย่างเดี่ยวดาย มิคาโดะจึงบอกเลยว่าคนที่ต้องอยู่อย่างเดี่ยวดายในคืนคริสต์มาสอีฟนั้นแหละที่มีแต่ความทุกข์ อย่างหนุ่มที่เห็นสาวน่ารักที่หลงรักมาตลอดไปมีแฟนที่ไหนไม่รู้จนได้เห็นภาพของเธอคนนั้นมีความสุขกว่าเห็นเธอมองตัวเขา หรืออย่างไอดอลที่ชื่นชอบไปแอบคบกับหนุ่มเล่นกีตาร์หลังฉาก หรือตอนที่อยู่ในห้องคนเดียวแล้วเห็นเพื่อนโพสรูปปาร์ตี้คริสต์มาสประชด หรือจะโดนครอบครัวที่ไปกินข้าวนอกบ้านกันหมดทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียว พูดไปมิคาโดะก็เหมือนจะเศร้าจนน้ำตาเป็นสายเลือดซะเองจนอาเธเน่ถามเลยว่ามันคือเรื่องที่เคยเกิดกับมิคาโดะใช่มั้ย

แต่ง่ายๆก็คือมิคาโดะจะเอามณีราชาไปให้ใครประเภทนั้นสักคนเพื่อเปิดทางให้นั้นเอง อาเธเน่ก็ไม่ห้ามแต่ขอแค่อย่าทำมณีราชาหายก็พอเพราะไม่ได้มีเยอะ มิคาโดะบอกรู้อยู่แล้วและกำลังไปทันที แต่ก่อนจะได้ออกจากห้องก็ต้องหยุดชะงักจนอาเธเน่ถามเลยว่ามีอะไร มิคาโดะหันกลับมาถามว่าอาเธเน่อยากได้ของขวัญคริสต์มาสรึเปล่า อาเธเน่บอกไม่สนและบอกให้รีบๆไปเลยไป


ตัดมาที่ถนนอันหนาวเหน็บท่ามกลางหิมะที่กำลังโปรยปราย อาชิบาชิกำลังเหนื่อยใจที่คริสต์มาสอีฟทั้งทีแต่มีเงินแค่หมื่นเยนเอง เรื่องสั้นที่เขียนมาและกำลังไปส่งสำนักพิมพ์ก็ได้แต่หวังว่าจะได้ลงเป็นซีรีส์ และไม่ทันรู้ตัวจู่ๆมิคาโดะในชุดซานต้าก็โผล่มาถามอาชิบาชิว่าอยากจะให้การ์ตูนที่เขียนเป็นซีรีส์สินะพร้อมทั้งชกซองต้นฉบับไปจากอาชิบาชิโดยที่อาชิบาชิไม่รู้ตัว อาชิบาชิก็ตกใจว่ามิคาโดะโผล่มาได้ไงแต่มิคาโดะบอกไม่ต้องห่วงเขาแค่เป็นผู้ถือความฝันของผู้คน แต่อาชิบาชิไม่สนบอกให้คืนต้นฉบับมา มิคาโดะทำเป็นเหมือนอาชิบาชิอยากให้เขาพูดอีกครั้งมิคาโดะก็เลยบอกชัดๆเลยว่าต้นฉบับของอาชิบาชิห่วยแตก อาชิบาชิได้ยินแบบนี้ก็เลยช็อค มิคาโดะบอกเลยว่าแบบนี้ไม่มีทางฮิตได้แน่ความฝันของอาชิบาชิจบแค่นี้แหละ

อาชิบาชิเจอเข้าไปแบบนี้เลยถึงกับทรุดอย่างสิ้นหวัง แต่จังหวะนี้แหละคือสิ่งที่มิคาโดะรอคอย มิคาโดะจึงเข้าไปจะยื่นมณีราชาให้และกำลังจะบอกว่าเป็นความหวัง แต่พูดไม่ทันจบจู่ๆอาชิบาชิทำท่าจะยอมรับความห่วยของต้นฉบับนี้ ถึงกับโวยวายยอมรับเลยว่าต้นฉบับที่เขียนมาห่วยจริงๆ แต่นั้นก็เพราะเขียนตามที่ผู้ดูแลบอกให้เขียนจนไม่ได้ใส่ความรู้สึกแท้จริงของตัวเองเข้าไปเลยจนตัวเองยังเห็นเลยว่าหาดีไม่ได้ โวยวายจนกระชากคอเสื้อมิคาโดะยกทั้งตัวและบอกเขาตาสว่างแล้ว เขาอยากจะเขียนการ์ตูนที่เขาอยากจะเขียนจนมิคาโดะได้แต่เอออ้อตามเพื่อให้รอด จนอาชิบาชิก็บอกขอบคุณและบอกจะเขียนตันฉบับแบบเดิมพันด้วยชีวิตเลยเพราะเงินไม่เหลือแล้ว สรุปแล้วคนแรกที่มิคาโดะหาคืออาชิบาชิก็ต้องตกไปจนต้องไปหาคนอื่นต่อ


คนต่อมาที่มิคาโดะเจอก็คือ ฮินะ(ตอนเด็ก) มิคาโดะเห็นว่าเด็กก็น่าจะใช้ได้ก็เลยเริ่มเข้าไปทักฮินะ พอฮินะเห็นมิคาโดะในชุดซานต้าก็เลยคิดว่าเป็นซานต้าจริงๆ มิคาโดะก็เลยจะเริ่มคุยกับฮินะ แต่พุดยังไม่ทันเริ่มเลยด้วยซ้ำจู่ๆก็เจอลูกเตะของยูคิจิ(ม.ปลายตอนยังสวย)เข้าเต็มๆกะบาลจนสลบไปเลย ฮินะพยายามจะห้ามบอกเป็นซานต้ายูคิจิเลยเปลี่ยนท่าทีบอกงั้นขอเงินเป็นของขวัญคริสต์มาสแต่ก็โดนฮินะห้ามอีกบอกไปขอซานต้าแบบนั้นไม่ได้ ยูคิจิเลยบอกงั้นทิ้งซานต้าที่กำลังสลบคนนี้เลยเถอะ

ยูคิจิพาฮินะเดินออกมาและถามฮินะว่ามาทำอะไรที่นี่ ฮินะบอกก็ไม่มีใครอยู่บ้านทำให้ยูคิจิรู้เลยว่าพ่อแม่ออกไปโดยไม่บอกอีกแล้ว แต่พอเห็นฮินะถืออะไรบางอย่างอยู่ก็เลยถามว่าถืออะไรอยู่ ฮินะบอกเป็นของขวัญคริสต์มาสจะให้พ่อกับแม่ ใช้เงินที่เก็บออมมาทีละนิดๆซื้อมา แต่ยูคิจิบอกทั้งๆที่พ่อแม่สร้างปัญหาทั้งนั้นแต่ฮินะบอกถ้ายูคิจิพูดแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ให้อะไรซะเลยหรอก ยูคิจิก็เข้าใจว่าฮินะจะให้เงินแต่ฮินะบอกทำไมต้องให้เงินด้วยหมายความของขวัญต่างหาก


มิคาโดะพอฟื้นเห็นฮินะแบบนี้ก็เลยพลาดที่คิดไปเองว่าเห็นออร่าแห่งความทุกข์ของฮินะ แต่แบบนี้มันครอบครัวที่มีความสุขชัดๆ พูดไปก็อารมณ์เสียจนต้องกดน้ำมาดื่มแก้เซ็ง อยากจะเจอคนที่ทุกข์สุดๆขนาดที่รอบตัวมีแต่เรื่องอับโชค เซ็งที่ไม่เจอใครทุกข์ๆเลยจนถึงกับทุบต้นไม้ข้างตัว แต่พอทุบไปเท่านั้นก็ได้ยินเสียง "ตุบ" พร้อมเสียงร้องของใครบางคน พอหันไปดูก็เจอเด็กคนหนึ่งที่ล้มเพราะมิคาโดะไปทุบต้นไม้จนหิมะที่กองบนใบไม้ตกลงมาที่เด็กคนนี้จนล้มนั้นเอง

พอเด็กลุกขึ้นมาใหม่มิคาโดะก็ยังไม่ได้คิดอะไรและโยนกระป๋องน้ำที่ดื่มเมื่อครู่ทิ้งถัง แต่กระป๋องนั้นกลับไม่ลงถังแต่กระเด็งขอบถังลอยไปกระเด็งกับต้นไม้อีกทีจนมาตกลงที่หัวเด็กคนนี้ต่อ วินาทีนั้นมิคาโดะคิดเลยว่าใช่เลย เด็กคนนี้นี่แหละที่ตามหา เด็กสุดอับโชคที่สมบูรณ์แบบที่สุดอย่างที่มิคาโดะเองยังตะลึง เด็กคนนี้ก็คือ... ฮายาเตะ


จบตอน