ขอยืมล็อกอินพี่ ญ นะคะ ขนาดจะใช้ล็อกอินตัวเองยังอายเยย
จุดพีคเริ่มตรงที่ เราไปงานหนึ่ง และเพื่อนที่ไปงานคนหนึ่งส่งรูปมาให้เรา
รูปที่เราโพสหน้าตรง น่ารักค่ะ ดูได้เลย
แต่รูปอื่นๆที่มีเราติดมาในรูปโดยไม่ตั้งใจ หรือถ่ายตอนเราทำพิธีร่วมในงานอยู่นิ่สิ ดูไม่จืดเลย
เราแต่งหน้าแล้วนะคะ จัดพอควรเลย มาสคาร่า ปาก แก้ม แชโดว คิ้ว แค่ไม่ลงรองพื้นเพราะผิวโออยู่ ทำผม ชุดสวย
สรุปคือ ทุกอย่างดูดีมากก ถ้าปิดหน้า ยิ่งรูปที่ถ่ายข้างหลัง เห็นแล้วนึกว่าหันมายังกะนางฟ้าอะค่ะ
ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาน่าเกลียดตอนงานนี้นะคะ ปกติเราไม่ค่อยถ่ายรูป ไม่ชอบออกงาน เลยไม่เคยเห็นสารรูปตัวเอง
รูปออกมา เราว่าเข้าขั้นอัปลักษณ์ทุกรูปเลยค่ะ ทุกมุมยกเว้นมุมถ่ายหน้าตรงที่เราตั้งใจมองกล้อง
มันเป็นที่โครงหน้าค่ะ เราหน้ากลม แบน บาน หน้าหัก ตาตี่เล็ก(ขนาดวันนั้นกรีดตาแล้ว) ตาปูดๆโปนๆ ไม่มีดั้ง ปีกจมูกบาน ฟันเรียงระเนระนาด คางยื่นหัก
โครงหน้าเบี้ยว คางเบี้ยว ความโตของตาสองข้างไม่เท่ากันด้วย...
ปัญหาหลักอยู่ที่หน้าจริงๆค่ะ แค่ผิวพอไหว ส่วนหุ่นกลางๆ อวบๆ ไม่มีอกไม่มีก้น แต่พอจะเลือกชุดที่เข้ากะหุ่นได้
แต่ถึงยังไง การจะดูว่าคนๆนี้ดูดึเปล่า ก็ดูหน้าเป็นหลัก... ถูกไหมคะ
หลังเห็นภาพพวกนี้ เราทำงานหรือคุยกะใคร รู้สึกไม่มีสมาธิเลย แวบคิดขึ้นมาตลอดว่า เขาคุยกะเราเขาคงคิดนะว่าเราหน้าเหมือนตัวสมีเกิล ใน the Lord of the ring (เหมือนจริงๆ)
เราทำไงดีอะคะ ควรจะปลง หรือโฟกัสไปที่อย่างอื่นของชีวิตที่จะพัฒนาได้ดีกว่า เรารู้สึกว่าบุคลิกแย่ขึ้นมาเลยอะ ทั้งที่ปกติก็ค่อนข้างมั่นใจสูง
เวลาคนมองจะรู้สึกว่า เขามองเพราะหน้าเราแปลกแบบน่ากลัว
อยากรู้ว่า ผู้หญิงที่ทราบดีว่าตัวเองฟน้าตาไม่ดีเลย เข้าขั้นน่าเกลียด เขาทำยังงาย ควรมีแนวคิดอย่างไร
ยังคงมั่นใจว่าตัวเองสวยอยู่ไหมคะ หรือปล่อยวาง หรือยังไงดี ขอคำแนะนำด้วยเถอะค่ะ
เรื่องเกิดมาตั้งแต่ปีใหม่แล้วค่ะ ตอนนี้ยังรู้สึกแย่และไม่มั่นใจอยู่เลย เวลาขำจะหัวเราะก็เอามือปิดปากหัวเราะ มีแต่คนทักว่าไปฝึกมารยาทการหัวเราะมาจากไหน.. หารู้ไม่ ไม่ได้ตั้งใจกระมิดกระเมี้ยนสักหน่อย
งานเราจ้องเจอคนแปลกหน้าเยอะ เรารู้สึกการทำงานช่วงนี้เฟลมากๆ อยากจบๆการสนทนากับคนไวๆ
ยิ่งแต่งเครื่องสำอาง หรือเอาเสื้อน่ารกๆมาใส่ ยิ่งรู้สึกเหมือน พยายามจะสวย แต่ก็กลบหน้าที่อัปลักษณ์ของตัวเองไม่มิด ยิ่งกลัวคนเห็นจะรู้สึกตลกยิ่งขึ้น ว่าทำไมหัวกับตัว มันขัดกันขนาดนี้.. ยิ่งแต่งยิ่งน่าเกลียด และยิ่งแปลก ตลกอะค่ะ ตอนนี้หยิบแต่เสื้อดำมาใส่ จิตมากๆ
ไม่กล้าพูดเล่น แซว ยิงมุกอย่างแต่ก่อนเลย
ทำงายดีอะคะ หน้าตาเราน่าเกลียดน่ากลีวมาก TT ไม่มั่นใจในการดำเนินชีวิตเลยง่ะ
จุดพีคเริ่มตรงที่ เราไปงานหนึ่ง และเพื่อนที่ไปงานคนหนึ่งส่งรูปมาให้เรา
รูปที่เราโพสหน้าตรง น่ารักค่ะ ดูได้เลย
แต่รูปอื่นๆที่มีเราติดมาในรูปโดยไม่ตั้งใจ หรือถ่ายตอนเราทำพิธีร่วมในงานอยู่นิ่สิ ดูไม่จืดเลย
เราแต่งหน้าแล้วนะคะ จัดพอควรเลย มาสคาร่า ปาก แก้ม แชโดว คิ้ว แค่ไม่ลงรองพื้นเพราะผิวโออยู่ ทำผม ชุดสวย
สรุปคือ ทุกอย่างดูดีมากก ถ้าปิดหน้า ยิ่งรูปที่ถ่ายข้างหลัง เห็นแล้วนึกว่าหันมายังกะนางฟ้าอะค่ะ
ไม่ใช่ว่าเพิ่งมาน่าเกลียดตอนงานนี้นะคะ ปกติเราไม่ค่อยถ่ายรูป ไม่ชอบออกงาน เลยไม่เคยเห็นสารรูปตัวเอง
รูปออกมา เราว่าเข้าขั้นอัปลักษณ์ทุกรูปเลยค่ะ ทุกมุมยกเว้นมุมถ่ายหน้าตรงที่เราตั้งใจมองกล้อง
มันเป็นที่โครงหน้าค่ะ เราหน้ากลม แบน บาน หน้าหัก ตาตี่เล็ก(ขนาดวันนั้นกรีดตาแล้ว) ตาปูดๆโปนๆ ไม่มีดั้ง ปีกจมูกบาน ฟันเรียงระเนระนาด คางยื่นหัก
โครงหน้าเบี้ยว คางเบี้ยว ความโตของตาสองข้างไม่เท่ากันด้วย...
ปัญหาหลักอยู่ที่หน้าจริงๆค่ะ แค่ผิวพอไหว ส่วนหุ่นกลางๆ อวบๆ ไม่มีอกไม่มีก้น แต่พอจะเลือกชุดที่เข้ากะหุ่นได้
แต่ถึงยังไง การจะดูว่าคนๆนี้ดูดึเปล่า ก็ดูหน้าเป็นหลัก... ถูกไหมคะ
หลังเห็นภาพพวกนี้ เราทำงานหรือคุยกะใคร รู้สึกไม่มีสมาธิเลย แวบคิดขึ้นมาตลอดว่า เขาคุยกะเราเขาคงคิดนะว่าเราหน้าเหมือนตัวสมีเกิล ใน the Lord of the ring (เหมือนจริงๆ)
เราทำไงดีอะคะ ควรจะปลง หรือโฟกัสไปที่อย่างอื่นของชีวิตที่จะพัฒนาได้ดีกว่า เรารู้สึกว่าบุคลิกแย่ขึ้นมาเลยอะ ทั้งที่ปกติก็ค่อนข้างมั่นใจสูง
เวลาคนมองจะรู้สึกว่า เขามองเพราะหน้าเราแปลกแบบน่ากลัว
อยากรู้ว่า ผู้หญิงที่ทราบดีว่าตัวเองฟน้าตาไม่ดีเลย เข้าขั้นน่าเกลียด เขาทำยังงาย ควรมีแนวคิดอย่างไร
ยังคงมั่นใจว่าตัวเองสวยอยู่ไหมคะ หรือปล่อยวาง หรือยังไงดี ขอคำแนะนำด้วยเถอะค่ะ
เรื่องเกิดมาตั้งแต่ปีใหม่แล้วค่ะ ตอนนี้ยังรู้สึกแย่และไม่มั่นใจอยู่เลย เวลาขำจะหัวเราะก็เอามือปิดปากหัวเราะ มีแต่คนทักว่าไปฝึกมารยาทการหัวเราะมาจากไหน.. หารู้ไม่ ไม่ได้ตั้งใจกระมิดกระเมี้ยนสักหน่อย
งานเราจ้องเจอคนแปลกหน้าเยอะ เรารู้สึกการทำงานช่วงนี้เฟลมากๆ อยากจบๆการสนทนากับคนไวๆ
ยิ่งแต่งเครื่องสำอาง หรือเอาเสื้อน่ารกๆมาใส่ ยิ่งรู้สึกเหมือน พยายามจะสวย แต่ก็กลบหน้าที่อัปลักษณ์ของตัวเองไม่มิด ยิ่งกลัวคนเห็นจะรู้สึกตลกยิ่งขึ้น ว่าทำไมหัวกับตัว มันขัดกันขนาดนี้.. ยิ่งแต่งยิ่งน่าเกลียด และยิ่งแปลก ตลกอะค่ะ ตอนนี้หยิบแต่เสื้อดำมาใส่ จิตมากๆ
ไม่กล้าพูดเล่น แซว ยิงมุกอย่างแต่ก่อนเลย