กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ข้าพเจ้า นั่งทอดไข่ดาว หน้าเตาไฟฟ้าขนาดเล็ก ในอพาร์ทเม้นท์ ที่ไม่ได้ใหญ่กว่ากระทะไฟฟ้าสักเท่าไหร่...
หน้าตา ของไข่ดาวก็เหมือนไข่ดาว ...กินๆ ไป ด้วยความหิว...
สักพัก เมทหันมา .. ”กลิ่นอะไรวะแจน??”
เงยหน้าจากจานข้าว สบตาเพื่อน ที่ตอนนี้หน้าตาดูสงสัย พร้อมๆ กับความรู้สึกว่า “มีอะไรคล้ายๆ ควัน กระจายอยู่รอบตัว” ไวเท่าความคิด สองคน สี่ดวงตา หันไปยังจุดเดียวกัน
น้ำมันที่เหลือจากการทอดไข่ดาว เหือดแห้งไปหมดสิ้น พร้อมด้วยผิวเคลือบของกระทะที่ละลายหายไปด้วย
“กุลืมถอดปลั๊กกกก !!!!!”
จงหลีกเลี่ยงอันตรายจากสิ่งที่ไม่น่าจะเป็นอันตราย ด้วยการให้กูอยู่ห่างจากครัว ด้วยเทอญ..........
แต่...สิ่งที่คนทำอาหารเป็น กับคนที่ทำอาหารไม่เป็น มีเหมือนกันก็คือ...ถึงเวลาหิว...ก็ต้องกิน......
และเมื่อคนทำอาหารไม่เป็น จำเป็นต้องกิน จึงเป็นที่มาของ สิ่งนี้ .....


ปล. ขอบคุณแสงไฟ จากข้างบ้าน (บ้านโดนตัดไฟ T_T)



เนื่องจากเมนูนี้ถูกรังสรรค์ขึ้นโดย "แมว" ดังนั้น จขกท.ไม่เกี่ยวนะคะ

https://www.facebook.com/babychef