ส่วนตัว คิดว่า แม้วคงไม่ซื้อคาราวาน เพื่อแต่งเพลงนี้โดยเฉพาะ


ฉันคือ ประชาชน
ต้องอดทน ได้ทุกอย่าง.
แม้นปัญหา มันคับคั่ง
ประเดประดัง อยู่ในใจ.

ฉันคือ ประชาชน
ต้องห้อยโหน ทุกวันวี่.
รถเมล์ มันล้นปรี่
ร้อนสิ้นดี ก็ต้องทน.

ฉันคือ ประชาชน
ผู้ดิ้นรน ทุกเช้าค่ำ.
เหงื่อไคล มันไหลฉ่ำ
หน้าก็ดำ ตัวก็เหนียว.

ฉันคือ ประชาชน
ที่ผอมโซ เหมือนซังหญ้า.
อยู่ตามทุ่ง ตามป่า
ไร้ราคา ค่าควรมอง.

ฉันคือ ประชาชน
ไม่ใช่คน ที่มีเกียรติ.
ไปไหน ต้องละเอียด
ค่อยๆเหยียด ค่อยๆเงย.

ฉันคือ ประชาชน
ไม่เหมือนคน ที่ยิ่งใหญ่.
ไปไหน คนก็ไหว้
เอามือไขว้ หว่างขา.

ฉันคือ ประชาชน
ไม่ใช่คน มีอำนาจ.
ไม่เคยคิด ไม่เคยคาด
จะผูกขาด ประเทศไทย.

ฉันคือ ประชาชน
ไม่เหมือนคน ที่ยิ่งใหญ่.
ไปไหน คนก็ไหว้
เอามือไขว้ หว่างขา.

                      ฉันคือ ประชาชน
                       ไม่ใช่คน มีอำนาจ.
                       ไม่เคยคิด ไม่เคยคาด
                       จะผูกขาด ประเทศไทย