ผมอยู่กับพ่อผม2คน แม่ผมตายตั้งแต่ผมยังเด็ก
พ่อผมเป็นขรก.รัฐวิสาหกิจเก่า กินบำนาญเดือนละเกือบๆ2หมื่น
ผมอายุ28ปี โสด ไม่มีงานทำ แต่มีเงินกินใช้เดือนละ36000(มากสุด) น้อยสุด24000 หรือ 27000
ผมไม่ค่อยมีสังคม ไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะเพื่อนทำงานทำการกันหมด
พูดง่ายๆ คือ ผมว่างงงงานมากกกกกก

เนื่องจากพ่อผมเมื่อก่อนแกทำไฟฟ้า แกเกษียรแล้ว แกกินเงินบำนาญเดือนละเกือบๆสองหมื่น
ผมจบจากสวนสุนันทามาปี50 แรกๆผมก็เคยไปทำงานที่กทม.เป็นลูกจ้างชั่วคราว ทำมา3เดือน ได้เงินเดือน6800
คือโดนใช้ได้ทุกคน ใช้ผมตั้งแต่C1 ยันC8 ผมรู้สึกว่าเงินมันน้อย และ ผมเป็นคนรักอิสระมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
รู้สึกว่ามันไม่ใช่ เลยออกมา และ ไม่เคยเข้าไปทำงานในระบบอีกเลย

เพราะพ่อผมเลี้ยงผมมาตามใจ ผมว่ายังไง พ่อก็ตามใจทุกอย่าง
ผมเลยออกมาขายเสื้ออยู่สนามหลวงตอนกลางคืน(ตอนนั้นยังอยู่สนามหลวง) ทำไปเดือนกว่าๆก็เจ๊ง
ผมเคว้างมาสักเดือนนึง

ผมเลยคิดอยากทำห้องเช่า เพราะบ้านผมอยู่ย่านกลางเมือง เข้าซอยมาจากถนนใหญ่50เมตรก็ถึงแล้ว
แล้วบ้านผมหลังใหญ่เพราะเป็นบ้านของปู่ ปู่ซื้อมาตั้งแต่ที่ยังไม่แพง ก็อยู่มาเรื่อยมาจนผมรุ่นที่3
ผมเลยปรึกษาพ่อ อยากทำบ้านเช่า ก็ตามใจผมเหมือนเคย เพราะผมลูกคนเดียว
ผมเลยทำเรื่องกู้ เอาฉโนดไปค้ำ ให้ช่างมาตีราคา ประมาณ2แสนกว่าๆ ผมก็เลยกู้ธนาคารมา3แสน
หาช่างที่รู้จักกันซอยห้องได้12ห้อง ทำห้องน้ำรวม4ห้อง (กั้นห้องแสนนึง ทำห้องน้ำสองแสนกว่า)
ผมผ่อนชำระธ.เดือนละ1หมื่นบาท
ก็ผ่อนมา3ปีกว่า ก็หมดไปแล้ว แล้วหลังจากทำห้องเช่า ผมก็ไม่เคยทำงานเลย เป็นเสือนอนกิน

แต่เรื่องเหตุจากเฟซบุ๊ค ผมมีเพื่อนคนนึงทำงานเงินเดือน จิงๆผมเพิ่งเลิกคบเลิกคุยกันมา2-3วันแล้ว
ผมคิดว่ามันมพูดแบบนี้ เพราะอิจฉานี่หว่า
ผมก็มีนิสัยชอบถ่ายนู่นถ่ายนี่ในเฟซบุ๊ค และ ผมเป็นคนชอบเที่ยวไง
แต่ผมไม่ใช่คนชอบเที่ยวกินเหล้าอะไรแบบนี้นะ เพราะผมไม่สูบไม่ดื่ม
ผมชอบเที่ยวออกต่างจังหวัด ไปประเทศเพื่อนบ้านบ้าง เคยไปอินเดียมาหนนึง(ผมชอบไปเที่ยวแบบนี้แหละ)
เดือนนึงออกต่างจังหวัด3-4ครั้ง (ผมไม่มีรถนะ แต่ผมเที่ยวเป็น)
พูดง่ายๆคือกลับบ้านไม่ถึง2วัน เช้ามาเซ็งๆ แพ็คเป้ กระโดดขึ้นรถไฟ โดดขึ้นบขส.

จิงๆผมไม่ได้ใช้เงินเปลืองเลย เช่น ผมเพิ่งไปบ้านเพื่อนที่นครสวรรค์มาเมื่อ2วันก่อน
ผมนั่งรถไฟไป20บาท นั่ง2แถวอีก7บาท เพื่อนผมบอกว่าผมมีตังแต่ทำตัวโลโซ
ไม่ได้คุยนะ มี 2000 ผมสามาถไปได้เหนือจรดใต้ เดินทางให้เป็นพักให้เป็น หาโรงแรมถูกๆ กินข้าวข้างทาง
อยู่ใน2-3วันเลยนะ
และผมไปไหนก็จะถ่ายรูปเก็บไว้

จิงๆผมก็มีเงินเก็บนะ บางเดือน3000บ้าง 5000 บ้าง แล้วแต่รายรับเดือนนั้น
แล้วถ้าเหลือๆผมก็เก็บๆเข้าแบงค์หมด บางเดือนเที่ยวน้อยๆหน่อยเก็บได้เดือนละหมื่นเลย
แต่ส่วนมากจะอยู่ที่5000ต่อเดือน
เก็บไว้ทาสีซ่อมแซมบ้าน ไว้จ่ายภาษีโรงเรือน

เออ เพื่อนผมคนนี้น่ะ พอผมอ่านเฟซนะ
ช่วงแรกๆไม่คิดอะไร ตอนหลังรู้สึกว่ามันแขวะเรานี่หว่า

เช่น

คนเป็นสัตว์สังคม มีเงินแต่ไม่มีสังคมจะมีเงินไปทำไม

จนผมเจอข้อความนี้

ไปเที่ยวนู่น เที่ยวนี่ แต่ตกงาน ไม่มีความมั่นคง อิจฉาตายล่ะ

เฮ้ย มันพูดถึงเราเลยนี่หว่า
ผมเลยแชทคุยกับมัน
เฮ้ย พูดแบบนี้หมายความว่าไง

มันบอกว่าร้อนตัว
ผมก็บอกเออ กรูร้อนตัว
คุยไปคุยมามันยอมรับ เออ กรูด่าเมิง

งานการก็ไม่มีแต่ไปเที่ยวไปนี่ รู้จักป่ะทำงานน่ะ คนเราต้องมีงานถึงมีคุณค่า

ผมบอก

แล้วเสรือกอะไรกับกรูล่ะ

มันก็บอก

รู้จักป่ะ ความมั่นคง

ผมบอก แล้วกรูไม่มั่นคงตรงไหนวะ

มันก็บอก

ไม่มีงานทำ ลอยไปลอยมา
รู้จักป่ะ ระบบงาน การไปทำงานน่ะ

ผมก็บอก เออ กรูไม่มีงาน แต่กรูมีรายได้เดือนละเกือบๆ4หมื่น
เงินเดือนเท่าไหร่ที่บอกว่ามั่นคง

มันฉุน มันบอกว่า เออ กรูมีน้อยกว่า

แล้วมันบอก เออ พ่อคนรวย ไปไหนก็ไปเฉยๆอย่าอวดรวยได้ป่ะ เกะกะเฟสกรู

ผมบอก ไม่พอใจก็อันเฟรนกรูไป

แล้วมันก็อันเฟรนผมไป
ผมฉุนมาก ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร เมื่อวานนอนไม่หลับ
ผมเลยไปถามพ่อ
พ่อ โอ๊ดทำงานดีป่ะ
พ่อบอก โอ๊ย แกจะทำได้สักกี่น้ำเดี๋ยวแกก็ออกมา
ผมก็คิด นั่นสิ
ผมก็เล่าให้พ่อฟัง
พ่อบอกว่า คิดมาก นี่แหละ มันคืองาน
มันคืองานที่ลงทุนเก็บกินระยะยาว ไม่ต้องลงแรงทำเอง
เพื่อนแกไม่มีแบบแก มันอิจฉาน่ะสิ

เออ ผมก็คิดเหมือนกันว่ามันอิจฉา

ผมก็คิด คิดมากทำไม แบบนี้ดีออก
คนอื่นทำงาน งกๆ ไม่มีเวลา อาจมีเงินมากกว่าผม หรือ เท่าๆผม
แต่ผมบอก มีแค่นี้ก็พอและ ที่ผมทำตรงนี้เพื่อนชีวิตอิสระ ที่คนอื่นไม่มี
แล้วจะไปคิดมากทำไม

เป็นคนตกงาน แต่เป็นตกงานที่เป็นเสือนอนกิน

แล้วถ้าคนสักคนจะมีความคิด

"อยากมีชีวิตที่มีอิสระ มีเวลา มากกว่า มีความมั่นคง มากกว่า มีรถ มีไอโฟน มีสังคม มันผิดตรงไหนล่ะ"

ซึ่งไอ้รถไอ้ไอโฟน5 ผมจะออกไปดาวน์ หรือ ไปมาบุญครองซื้อตอนนี้เลยก็ได้
แต่LGผมก็ใช้ได้เหมือนกัน รถมีทำไม ผมไปเหนือจรดไปจรดอีสาน เข้าลาวเข้าเขมร ขึ้นเขา เข้าป่า เที่ยวในเมือง
แบกเป้ใบเดียว ถูกกว่าเติมค่าน้ำมันรถอีก