พอดีนั่งค้นคอมเผื่อจะเจออะไรเด็ด ๆ บ้าง ค้นไป ค้นมาก็เหมือนจะเจอบทความ ( รึเปล่าไม่แน่ใจ )
ซึ่งก๊อบไว้นานแล้ว จนจำไม่ได้ว่าไปเอามาจากไหนบ้าง พอนั่ง ๆ อ่านไปแล้วก็ซึ้งดี จึงได้นำเอามาแบ่งปันในนี้
ใครที่อ่านแล้วก็อยากจะให้อ่านอีกสักรอบนึง ส่วนใครที่ยังไม่เคยอ่านอยากจะให้ลองอ่านดูนะครับ
เรื่องที่ 1 เรื่อง : สัญญาที่ทำไม่ได้..
" เรียนจบเมื่อไหร่.. ตัวเองต้องมาขอเค้าแต่งงานนะ ^^ "
ช : อื้อ! เค้าสัญญา เค้าจะขอตัวเองแต่งงานออกทีวีเลย ^^
ญ : ไอ้บ้า!! ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกย่ะ >//<
ช : คอยดูไปเถอะ ^^
#12 ก.พ. 55
ญ : ตัวเองรู้ไหม! ว่าตัวเองอ่ะ.. แสนดีที่สุดเลยนะ ^^
ช : หรอๆ ไม่บอกไม่รู้นะเนี้ย ><
ญ : ชิ!! ทำมาเป็นเล่น วันหลังไม่ชมละ
ช : โอ๋ๆ ล้อเล่นนะครับ ก็เค้ารักตัวเองหนิ
เค้าก็ต้องดีกับตัวอยู่แล้วหละ
ญ : สัญญากับเค้านะ.. ว่าตัวเองจะไม่เลิกกัน
ช : ไม่อ่ะ! เค้าไม่สัญญาหรอกว่าจะไม่เลิกกับตัวเอง
แต่เค้าจะสัญญาว่าอีก60ปีข้างหน้าอ่ะ !!
เค้าจะเป็นคนบอกเลิกตัวเอง.. ไม่เชื่อก็คอยดู !! ฮ่าๆ
ญ : โห อีก60ปี แก่ตายก่อนได้บอกพอดีอ่ะ ไอ้เน่าเอ้ย >//<
ช : บ้าาาา วันนี้เค้าอาบแล้วนะ แบร่ๆ
ญ : เชอะ ! หมายถึงน้ำเน่าเว้ย!! ><"
#2 มิ.ย. 55
ช : ตัวเองช่วงนี้ตัวเองไม่ค่อยว่างหรอ ?
ญ : ช่วงนี้เค้าเปิดเทอมแล้วอ่ะยุ่งๆนิดนึง
ช : วันไหนว่างๆบ้างอ่ะ เราไปดู Madagascar 3 กันป่ะ ^^
ญ : ไม่รู้อ่ะ.. ช่วงนี้มีกิจกรรมเยอะด้วย ยังไงถ้าว่างเค้าจะบอกนะ
ช : อ่าาครับ
" แล้วเราก็เริ่มห่างกัน.. ผมกับเธอเจอกันน้อยลงทุกวัน
ผมไม่รู้ว่าเธอไม่ว่างจริงๆหรือเธอไม่อยากเจอผมกันแน่นะ "
#15 ก.ย. 55
ช : ตัวเองช่วงนี้ตัวเองไม่ค่อยสนใจเค้าเลยนะ
ญ : ช่วงนี้เค้ายุ่งๆอ่ะ อย่ามาอะไรกับเค้าได้ป่ะ!!
ช : อ่า.. ตัวเองเค้าขอถามอะไรหน่อยสิ
ญ : อืม.. ถามว่าอะไร ?
ช : ตัวเองยังรักเค้าอยู่ไหม
ญ : อือ
ช : อย่าอือสิ
ญ : ตัวเองจะอะไรกับเค้าเนี้ย!!
อย่ามาง้องแง้งทำตัวเป็นเด็กได้ป่ะ ขอร้อง !!
ช : ก็ตัวเองไม่ค่อยสนใจเค้าเลยอ่ะ
ญ : ถ้าเค้ามันไม่ดี เค้าทำให้ตัวเองไม่มีความสุข
ตัวเองก็เลิกกับเค้าไปดิ !!
ช : ไหนสัญญาว่าเราจะเลิกกันในอีก60ปีข้างหน้าไง
ญ : อืม.. แต่ถ้าตัวเองยังนิสัยเป็นเด็กๆ ยังไม่รู้จักโตนะ..
เฮ้อ.. เอาเถอะอย่ามางอแงแบบนี้อีกนะ ถ้ามีอีกนะ
เราก็เลิกกันไปเลย!!
ช : ครับขอโทษครับ
#12 พ.ย. 55
ช : ตัวเองพรุ่งนี้วันเกิดเค้า ตัวเองมาหาเค้าหน่อยดิ นะนะ ^^
ญ : โทษทีนะ เค้าไม่ว่างอ่ะ
ช : อ่าว.. หรอ.. อือๆๆไม่เป็นไรครับ ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร
" มันเป็นวันที่ผมรู้สึกว่า..
แฟนผมคนที่เคยบอกว่ารักผมมากมาย
กลับไม่เคยเห็นความสำคัญของผมเลย..
หรือว่าเธอไม่ได้รักผมแล้ว "
13 พ.ย. 55 (วันเกิด)
ญ : แฮ่!!!
ช : เย้ยย !! มาได้ไงอ่ะ
ญ : นั่งรถมาดิถามได้ ฮ่าๆ ^^
ช : ไหนบอกว่าจะไม่มาไง
ญ : ก็กลัวว่าจะมีคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง เพราะกลัวแฟนไม่รัก
ช : อื้อ ขอบคุณนะ.. ที่รัก
ญ : อื้อ !! แต่วันนี้เค้าต้องรีบกลับนะ ^^
ช : ครับผม
" และแล้วความรักของผมก็เหมือนจะกลับมาดีอีกครั้ง..แต่มันก็ "
20 พ.ย. 55
ช : ฮัลโหลครับ.. ทำไมมันขึ้นรอสายอ่ะ
ญ : อ๋อเพื่อนเค้าโทรมาหนะ เออๆแค่นี้ก่อนนะ
พอดีเค้าคุยธุระอยู่หนะ
\\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ///
" เฮ้อ.. นึกจะวางก็วางกันง่ายๆแบบนี้เลยนะ "
6 ธ.ค. 2555
ช : ฮัลโหลครับ
ญ : วันนี้เค้าง่วงอ่ะ เค้าขอนอนไวนะ
ช : เอ่อ ตัวเองเค้า..
\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด //
" เค้าจะบอกว่า.. เค้ารักตัวเองนะ เฮ้อ.. "
( โทรกลับไปใหม่ดีกว่า.. )
ช : ฮัลโหลครับ
ญ : จะโทรมาอะไรหนักหนาเนี้ย คนจะนอนเว้ยยย
ช : อ่าาขอโทษครับ คือๆ เค้ายังไม่ได้บอกรักตัวเองก่อนนอนเลย ^^
ญ : จะอะไรหนักหนาว่ะ วุ่นวายฉิปหายเลย !!
ช : อ่าขอโทษครับ
ญ : มีอะไรก็รีบๆพูดดิคนจะนอน !!
ช : อ่าๆคือๆ
ญ : คืออะไรหละ น่าเบื่อ น่ารำคาญว่ะ
ช : ขอโทษครับ
ญ : วุ้ย ขอโทษอยู่ได้อ่ะไรว่ะ !!
ช : ตัวเองไม่รักเค้าหรอ
ญ : ถามทำไมอ่ะ
ช : ตัวเองมีคนอื่นหรอ
ญ : ถามแบบนี้ไม่เคยเชื่อใจเค้าเลยใช่ไหม
เออดี งั้นก็เลิกกันไปเลย !!
\\ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด//
" ไม่สามารถติดต่อเลขหมายที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้.. "
9 ธ.ค. 55
ช : ฮัลโหล.. ตัวเองยอมรับสายเค้าแล้วหรอ
ญ : ต่อไปนี้ตัวเองไม่ต้องโทรมาแล้วนะ..
แม่เค้าบอกว่าตัวเองอ่ะขี้แงทำตัวไม่รู้จักโต
แม่เค้าบอกว่าให้เลิกคบกับตัวเองได้แล้ว
ถ้าตัวเองโทรมาอีกแม่บอกให้เปลี่ยนเบอร์ใหม่เลย
เข้าใจแล้วนะ..
ช : อ่า.. ขอโทษนะ.. ( เขาพูดไปร้องไห้ไป)
เค้าขอโทษที่เค้าไม่สามารถรักษาสัญญาได้..
ต่อไปนี้ตัวเองต้องดูแลตัวเองดีๆนะ อย่านอนดึก
อย่าเอาแต่เล่นจนลืมกินข้าวนะ เวลานอนก็อย่าลืมห่มผ้า
เค้าขอโทษสำหรับทุกๆสิ่งนะ โชคดีนะครับ.. TT
ญ : อื้อโชคดีนะ..
\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด//
" และนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ยที่ผมได้คุยกับเธอผมคงจะไม่ดีจริงๆแหละ และที่แน่ๆ..
ผมไม่สามารถรักษาสัญญาที่ผมเคยพูดไว้ได้เลยแต่มันก็ไม่สำคัญอะไรแล้วหละครับ
เพราะขนาดสิ่งที่สำคัญที่สุด ผมก็ยังรักษาไว้ไม่ได้เลย.. "
สิ่งๆนั้นก็คือ " ความรัก "
เรื่องที่ 2 ( ขออภัยไม่มีชื่อเรื่อง )
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง..
มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่ง เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน
เวลาผ่านไป จนทั้งสองอยู่ มหาวิทยาลัย ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบ ผู้ชายคนนึง และได้ถามเพื่อนชายว่า
"นี่...เธอว่าเค้าเหมาะกับเราไหม"
"เค้าก็ หล่อดีนะ นิสัยก็ดีด้วย"
"เหรอ! อืม อยากให้เค้ามานั่งอยู่ข้างๆ เราจังเลยเนอะ"
ต่อมาไม่นาน หญิงสาวก็ได้เป็นแฟน กับผู้ชายคนนั้นจริงๆวันนึงหญิงสาวบอกกับ เพื่อนชายของตนว่า
"นี่เธอ ไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้วเราไม่อยากให้ เค้าเข้าใจ ผิดน่ะ"
"อืม" ฝ่าย ชายตอบรับ และเขาก็ไม่ได้ไปส่งหญิงสาวอีก
ต่อมาหญิงสาวเกิดทะเลาะกับแฟน ของตนจึงมาปรึกษาเพื่อนชาย ว่า
"เธอ! เด๋ว นี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละเธอว่า... เราจะทำอย่างไร ดีหล่ะ!"
"ก็ เธอ ยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายถาม
"ก็รักสิ และก้อรักมากด้วย"
"ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่หน่า"
"อืม " หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเพื่อนชาย
หลังจากนั้น ... วันหนึ่งระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่ม เดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง
"เธอ เป็น อะไรหน่ะ ทำไมถึงร้องไห้ มีอะไรให้เราช่วยไหม"
"เค้าไม่ รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไปเดี๋ยวนี้เขาไม่เคยมาส่งเรา ที่บ้านเลย"
"แล้วเราจะ ช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ"
"ช่วยอยู่ กับเราซักพักได้ไหม?" หญิงสาวร้องขอก้อได้ซิ! ทำไมจะไม่ได้หล่ะ
ทั้งสองได้นั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดจาอะไรกันเลยในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ย ขึ้นมาว่า
"เราควรจะ ทำอย่างไรดี เธอจะช่วยบอกเราได้ไหมว่าเราควรจะทำอย่างไร ดี"
"เธอยังรัก..เขาอยู่หรือป่าวหล่ะ"
"รักสิ เรา รักเค้ามากเลย"
"แต่เค้า ไม่รักเราเลยนี่หน่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ
"แต่เธอก็รัก..เขาไม่ใช่เหรอ"
และชายหนุ่มก็ไปส่งหญิงสาว ที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน
"ถ้า เมื่อไหร่...ก็ตามที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรา นะ"
"อืม" และ หญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ รับโทรศัพท์จากหญิงสาว
"เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที"
เสียงของหญิงสาวดูช่าง อ่อนล้า และหมดกำลังเธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ชายหนุ่มได้ไปหาเธอและพาเธอมาส่งบ้าน
เธอยังคงถามชายหนุ่มนั้น เหมือนที่เคยถามมา ...
"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว..ดูยังไง ๆ เขาก็เหมือนไม่ได้รักเราเลย
"แล้วเธอเลิก รักเค้าแล้วเหรอ"
"ป่าว! เรา ยังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่เหมือนเดิม"
"งั้นก็ เหมือนที่เราเคยพูดไว้ จงรักเขาต่อไป..แม้มันจะเจ็บบ้างก็ตามเพราะมันไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเธอไหม..? แต่ถ้าเธอยังรักเขาเธอก็คงทำได้แค่เพียงรักเขา...และจงรักเขาให้มากกว่าเดิมเพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเธอรักเขามาก และก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมีแต่เพิ่มมากขึ้น"
อืม..แล้วหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
และในที่สุดวันที่เธอเรียนจบก็มาถึงเพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอเธอรู้สึกแปลกใจมาก ที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอ ยังเรียนไม่จบ
เธอถามเขาว่า ทำไม..?
ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชา หนึ่งจึงยังเรียนไม่จบ
หญิง สาวแปลกใจ เพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยันแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ..
และต่อมาไม่นานแฟนของหญิงสาว ก็ได้มาขอเธอแต่งงานเนื่องด้วยเห็นถึงความรัก ที่หญิงสาวมีให้หญิงสาวจึงได้ไปชวนเพื่อนชาย เพื่อให้มางานแต่งของเธอ
"เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระน่ะ! ขอโทษด้วยนะ"
เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบาหญิงสาวโกรธและเสียใจที่ เพื่อนชายไม่ยอมมางานแต่ง จึงวางหูกระแทกไป
แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาปรากฎตัวก่อนที่งาน แต่งจะจบลง
" ยินดีด้วย นะ เรามาแล้วหล่ะ "
หญิงสาวดีใจมากที่เห็นเพื่อนชาย ของเธอมาถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตามเธอรู้สึกมีความสุขมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาไม่ได้และเพื่อนชายก็พูดว่า เธอมีอะไรให้เราช่วยไหม..?ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม..
ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุข กับชีวิตแต่งงานของเธอจนไม่มีเวลาได้ติดต่อกับเพื่อนชายอีกเลย
จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ ทะเลาะกับสามีของตนหญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงเพื่อนชายขึ้นมา
แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปหาเท่าไหร่? ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย
เขาจึงโทรไปหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้นเพื่อนของชายหนุ่มเล่า ว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้
ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล... มาร่วมหลายเดือนแล้ว หญิงสาวตกใจมาก ถามว่า..เขาเป็นอะไร?
เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการเขากำเริบ เพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดชายหนุ่มดัน ...หายตัว ไปเฉย ๆ โดยไม่มีใครรู้
และเพื่อนของชายหนุ่ม ก็ยังบอกอีก ว่า ..."มันเป็นนิสัยเสียของมันหน่ะมันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆคราวที่แล้วตอนสอบไล่ มันก็หายตัวไปจากห้องสอบเฉยเลย"
ไม่รู้มันหายไปไหน..ถามใคร ก็ไม่มีใครรู้หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว
หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่ม ที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้อง ตกใจ ! ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มี แรง
เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจ ทักทาย เธอเป็นการใหญ่
"เป็นอย่าง ไรมั่ง ไม่เจอกันตั้งนานเลยน่ะ"
หญิงสาวนิ่งเงียบซักพัก น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา
"อ้าวร้อง ไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วเหรอจะให้เราช่วยอะไรไหม...? แต่เราก็คงจะแนะนำเธอ ได้เหมือนเดิมนะ"
หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วก็บอกกับชายหนุ่มว่า
วันที่เธอ มารับเราเป็นวันสอบไล่เธอใช่ไหม..?"
ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไป
หญิงสาวจึงพูด ต่อ...
"และวันที่ เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของเราใช่ไหม..?"
ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร อีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิม
หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ
"ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ ไหนเรารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้"
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วก็บอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า
" เราบอกเธอ แล้วไง..ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆและมากขึ้นกว่าเดิม มันไม่สำคัญหรอก..ว่าเขาจะรักเราหรือไม่
มันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่าแค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว
ต่อให้เราจะเจ็บสักแค่ไหน..เราก็ยังรักเธอต่อไปและไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง"
หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ...อยู่ที่ตักของชายหนุ่มชายหนุ่มจึงพูด...ขึ้น ว่า
"ถ้าเราหายเมื่อไหร่... เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ"
" จบ "
ปล. ท่าอ่านยากไปหน่อยก็ขออภัยนะครับพยายามเว้นอย่างเต็มที่แล้ว
" อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านดูสักครั้ง "
ซึ่งก๊อบไว้นานแล้ว จนจำไม่ได้ว่าไปเอามาจากไหนบ้าง พอนั่ง ๆ อ่านไปแล้วก็ซึ้งดี จึงได้นำเอามาแบ่งปันในนี้
ใครที่อ่านแล้วก็อยากจะให้อ่านอีกสักรอบนึง ส่วนใครที่ยังไม่เคยอ่านอยากจะให้ลองอ่านดูนะครับ
เรื่องที่ 1 เรื่อง : สัญญาที่ทำไม่ได้..
" เรียนจบเมื่อไหร่.. ตัวเองต้องมาขอเค้าแต่งงานนะ ^^ "
ช : อื้อ! เค้าสัญญา เค้าจะขอตัวเองแต่งงานออกทีวีเลย ^^
ญ : ไอ้บ้า!! ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกย่ะ >//<
ช : คอยดูไปเถอะ ^^
#12 ก.พ. 55
ญ : ตัวเองรู้ไหม! ว่าตัวเองอ่ะ.. แสนดีที่สุดเลยนะ ^^
ช : หรอๆ ไม่บอกไม่รู้นะเนี้ย ><
ญ : ชิ!! ทำมาเป็นเล่น วันหลังไม่ชมละ
ช : โอ๋ๆ ล้อเล่นนะครับ ก็เค้ารักตัวเองหนิ
เค้าก็ต้องดีกับตัวอยู่แล้วหละ
ญ : สัญญากับเค้านะ.. ว่าตัวเองจะไม่เลิกกัน
ช : ไม่อ่ะ! เค้าไม่สัญญาหรอกว่าจะไม่เลิกกับตัวเอง
แต่เค้าจะสัญญาว่าอีก60ปีข้างหน้าอ่ะ !!
เค้าจะเป็นคนบอกเลิกตัวเอง.. ไม่เชื่อก็คอยดู !! ฮ่าๆ
ญ : โห อีก60ปี แก่ตายก่อนได้บอกพอดีอ่ะ ไอ้เน่าเอ้ย >//<
ช : บ้าาาา วันนี้เค้าอาบแล้วนะ แบร่ๆ
ญ : เชอะ ! หมายถึงน้ำเน่าเว้ย!! ><"
#2 มิ.ย. 55
ช : ตัวเองช่วงนี้ตัวเองไม่ค่อยว่างหรอ ?
ญ : ช่วงนี้เค้าเปิดเทอมแล้วอ่ะยุ่งๆนิดนึง
ช : วันไหนว่างๆบ้างอ่ะ เราไปดู Madagascar 3 กันป่ะ ^^
ญ : ไม่รู้อ่ะ.. ช่วงนี้มีกิจกรรมเยอะด้วย ยังไงถ้าว่างเค้าจะบอกนะ
ช : อ่าาครับ
" แล้วเราก็เริ่มห่างกัน.. ผมกับเธอเจอกันน้อยลงทุกวัน
ผมไม่รู้ว่าเธอไม่ว่างจริงๆหรือเธอไม่อยากเจอผมกันแน่นะ "
#15 ก.ย. 55
ช : ตัวเองช่วงนี้ตัวเองไม่ค่อยสนใจเค้าเลยนะ
ญ : ช่วงนี้เค้ายุ่งๆอ่ะ อย่ามาอะไรกับเค้าได้ป่ะ!!
ช : อ่า.. ตัวเองเค้าขอถามอะไรหน่อยสิ
ญ : อืม.. ถามว่าอะไร ?
ช : ตัวเองยังรักเค้าอยู่ไหม
ญ : อือ
ช : อย่าอือสิ
ญ : ตัวเองจะอะไรกับเค้าเนี้ย!!
อย่ามาง้องแง้งทำตัวเป็นเด็กได้ป่ะ ขอร้อง !!
ช : ก็ตัวเองไม่ค่อยสนใจเค้าเลยอ่ะ
ญ : ถ้าเค้ามันไม่ดี เค้าทำให้ตัวเองไม่มีความสุข
ตัวเองก็เลิกกับเค้าไปดิ !!
ช : ไหนสัญญาว่าเราจะเลิกกันในอีก60ปีข้างหน้าไง
ญ : อืม.. แต่ถ้าตัวเองยังนิสัยเป็นเด็กๆ ยังไม่รู้จักโตนะ..
เฮ้อ.. เอาเถอะอย่ามางอแงแบบนี้อีกนะ ถ้ามีอีกนะ
เราก็เลิกกันไปเลย!!
ช : ครับขอโทษครับ
#12 พ.ย. 55
ช : ตัวเองพรุ่งนี้วันเกิดเค้า ตัวเองมาหาเค้าหน่อยดิ นะนะ ^^
ญ : โทษทีนะ เค้าไม่ว่างอ่ะ
ช : อ่าว.. หรอ.. อือๆๆไม่เป็นไรครับ ไม่ว่างก็ไม่เป็นไร
" มันเป็นวันที่ผมรู้สึกว่า..
แฟนผมคนที่เคยบอกว่ารักผมมากมาย
กลับไม่เคยเห็นความสำคัญของผมเลย..
หรือว่าเธอไม่ได้รักผมแล้ว "
13 พ.ย. 55 (วันเกิด)
ญ : แฮ่!!!
ช : เย้ยย !! มาได้ไงอ่ะ
ญ : นั่งรถมาดิถามได้ ฮ่าๆ ^^
ช : ไหนบอกว่าจะไม่มาไง
ญ : ก็กลัวว่าจะมีคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง เพราะกลัวแฟนไม่รัก
ช : อื้อ ขอบคุณนะ.. ที่รัก
ญ : อื้อ !! แต่วันนี้เค้าต้องรีบกลับนะ ^^
ช : ครับผม
" และแล้วความรักของผมก็เหมือนจะกลับมาดีอีกครั้ง..แต่มันก็ "
20 พ.ย. 55
ช : ฮัลโหลครับ.. ทำไมมันขึ้นรอสายอ่ะ
ญ : อ๋อเพื่อนเค้าโทรมาหนะ เออๆแค่นี้ก่อนนะ
พอดีเค้าคุยธุระอยู่หนะ
\\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ///
" เฮ้อ.. นึกจะวางก็วางกันง่ายๆแบบนี้เลยนะ "
6 ธ.ค. 2555
ช : ฮัลโหลครับ
ญ : วันนี้เค้าง่วงอ่ะ เค้าขอนอนไวนะ
ช : เอ่อ ตัวเองเค้า..
\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด //
" เค้าจะบอกว่า.. เค้ารักตัวเองนะ เฮ้อ.. "
( โทรกลับไปใหม่ดีกว่า.. )
ช : ฮัลโหลครับ
ญ : จะโทรมาอะไรหนักหนาเนี้ย คนจะนอนเว้ยยย
ช : อ่าาขอโทษครับ คือๆ เค้ายังไม่ได้บอกรักตัวเองก่อนนอนเลย ^^
ญ : จะอะไรหนักหนาว่ะ วุ่นวายฉิปหายเลย !!
ช : อ่าขอโทษครับ
ญ : มีอะไรก็รีบๆพูดดิคนจะนอน !!
ช : อ่าๆคือๆ
ญ : คืออะไรหละ น่าเบื่อ น่ารำคาญว่ะ
ช : ขอโทษครับ
ญ : วุ้ย ขอโทษอยู่ได้อ่ะไรว่ะ !!
ช : ตัวเองไม่รักเค้าหรอ
ญ : ถามทำไมอ่ะ
ช : ตัวเองมีคนอื่นหรอ
ญ : ถามแบบนี้ไม่เคยเชื่อใจเค้าเลยใช่ไหม
เออดี งั้นก็เลิกกันไปเลย !!
\\ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด//
" ไม่สามารถติดต่อเลขหมายที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้.. "
9 ธ.ค. 55
ช : ฮัลโหล.. ตัวเองยอมรับสายเค้าแล้วหรอ
ญ : ต่อไปนี้ตัวเองไม่ต้องโทรมาแล้วนะ..
แม่เค้าบอกว่าตัวเองอ่ะขี้แงทำตัวไม่รู้จักโต
แม่เค้าบอกว่าให้เลิกคบกับตัวเองได้แล้ว
ถ้าตัวเองโทรมาอีกแม่บอกให้เปลี่ยนเบอร์ใหม่เลย
เข้าใจแล้วนะ..
ช : อ่า.. ขอโทษนะ.. ( เขาพูดไปร้องไห้ไป)
เค้าขอโทษที่เค้าไม่สามารถรักษาสัญญาได้..
ต่อไปนี้ตัวเองต้องดูแลตัวเองดีๆนะ อย่านอนดึก
อย่าเอาแต่เล่นจนลืมกินข้าวนะ เวลานอนก็อย่าลืมห่มผ้า
เค้าขอโทษสำหรับทุกๆสิ่งนะ โชคดีนะครับ.. TT
ญ : อื้อโชคดีนะ..
\\ ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด//
ผมไม่สามารถรักษาสัญญาที่ผมเคยพูดไว้ได้เลยแต่มันก็ไม่สำคัญอะไรแล้วหละครับ
เพราะขนาดสิ่งที่สำคัญที่สุด ผมก็ยังรักษาไว้ไม่ได้เลย.. "
สิ่งๆนั้นก็คือ " ความรัก "
เรื่องที่ 2 ( ขออภัยไม่มีชื่อเรื่อง )
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง..
มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่ง เป็นเพื่อนที่รักกันมาก ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านเสมอทุกวัน
เวลาผ่านไป จนทั้งสองอยู่ มหาวิทยาลัย ฝ่ายหญิงเริ่มไปแอบชอบ ผู้ชายคนนึง และได้ถามเพื่อนชายว่า
"นี่...เธอว่าเค้าเหมาะกับเราไหม"
"เค้าก็ หล่อดีนะ นิสัยก็ดีด้วย"
"เหรอ! อืม อยากให้เค้ามานั่งอยู่ข้างๆ เราจังเลยเนอะ"
ต่อมาไม่นาน หญิงสาวก็ได้เป็นแฟน กับผู้ชายคนนั้นจริงๆวันนึงหญิงสาวบอกกับ เพื่อนชายของตนว่า
"นี่เธอ ไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้วเราไม่อยากให้ เค้าเข้าใจ ผิดน่ะ"
"อืม" ฝ่าย ชายตอบรับ และเขาก็ไม่ได้ไปส่งหญิงสาวอีก
ต่อมาหญิงสาวเกิดทะเลาะกับแฟน ของตนจึงมาปรึกษาเพื่อนชาย ว่า
"เธอ! เด๋ว นี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละเธอว่า... เราจะทำอย่างไร ดีหล่ะ!"
"ก็ เธอ ยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ" ฝ่ายชายถาม
"ก็รักสิ และก้อรักมากด้วย"
"ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่หน่า"
"อืม " หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเพื่อนชาย
หลังจากนั้น ... วันหนึ่งระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่ม เดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง
"เธอ เป็น อะไรหน่ะ ทำไมถึงร้องไห้ มีอะไรให้เราช่วยไหม"
"เค้าไม่ รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไปเดี๋ยวนี้เขาไม่เคยมาส่งเรา ที่บ้านเลย"
"แล้วเราจะ ช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ"
"ช่วยอยู่ กับเราซักพักได้ไหม?" หญิงสาวร้องขอก้อได้ซิ! ทำไมจะไม่ได้หล่ะ
ทั้งสองได้นั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดจาอะไรกันเลยในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ย ขึ้นมาว่า
"เราควรจะ ทำอย่างไรดี เธอจะช่วยบอกเราได้ไหมว่าเราควรจะทำอย่างไร ดี"
"เธอยังรัก..เขาอยู่หรือป่าวหล่ะ"
"รักสิ เรา รักเค้ามากเลย"
"แต่เค้า ไม่รักเราเลยนี่หน่า" หญิงสาวร้องไห้โฮ
"แต่เธอก็รัก..เขาไม่ใช่เหรอ"
และชายหนุ่มก็ไปส่งหญิงสาว ที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน
"ถ้า เมื่อไหร่...ก็ตามที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรา นะ"
"อืม" และ หญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ รับโทรศัพท์จากหญิงสาว
"เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที"
เสียงของหญิงสาวดูช่าง อ่อนล้า และหมดกำลังเธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ชายหนุ่มได้ไปหาเธอและพาเธอมาส่งบ้าน
เธอยังคงถามชายหนุ่มนั้น เหมือนที่เคยถามมา ...
"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี" เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว..ดูยังไง ๆ เขาก็เหมือนไม่ได้รักเราเลย
"แล้วเธอเลิก รักเค้าแล้วเหรอ"
"ป่าว! เรา ยังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่เหมือนเดิม"
"งั้นก็ เหมือนที่เราเคยพูดไว้ จงรักเขาต่อไป..แม้มันจะเจ็บบ้างก็ตามเพราะมันไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเธอไหม..? แต่ถ้าเธอยังรักเขาเธอก็คงทำได้แค่เพียงรักเขา...และจงรักเขาให้มากกว่าเดิมเพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเธอรักเขามาก และก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมีแต่เพิ่มมากขึ้น"
อืม..แล้วหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
และในที่สุดวันที่เธอเรียนจบก็มาถึงเพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอเธอรู้สึกแปลกใจมาก ที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอ ยังเรียนไม่จบ
เธอถามเขาว่า ทำไม..?
ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชา หนึ่งจึงยังเรียนไม่จบ
หญิง สาวแปลกใจ เพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยันแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ..
และต่อมาไม่นานแฟนของหญิงสาว ก็ได้มาขอเธอแต่งงานเนื่องด้วยเห็นถึงความรัก ที่หญิงสาวมีให้หญิงสาวจึงได้ไปชวนเพื่อนชาย เพื่อให้มางานแต่งของเธอ
"เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระน่ะ! ขอโทษด้วยนะ"
เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบาหญิงสาวโกรธและเสียใจที่ เพื่อนชายไม่ยอมมางานแต่ง จึงวางหูกระแทกไป
แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาปรากฎตัวก่อนที่งาน แต่งจะจบลง
" ยินดีด้วย นะ เรามาแล้วหล่ะ "
หญิงสาวดีใจมากที่เห็นเพื่อนชาย ของเธอมาถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตามเธอรู้สึกมีความสุขมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาไม่ได้และเพื่อนชายก็พูดว่า เธอมีอะไรให้เราช่วยไหม..?ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม..
ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุข กับชีวิตแต่งงานของเธอจนไม่มีเวลาได้ติดต่อกับเพื่อนชายอีกเลย
จนวันหนึ่งหญิงสาวได้ ทะเลาะกับสามีของตนหญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงเพื่อนชายขึ้นมา
แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปหาเท่าไหร่? ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย
เขาจึงโทรไปหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้นเพื่อนของชายหนุ่มเล่า ว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้
ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล... มาร่วมหลายเดือนแล้ว หญิงสาวตกใจมาก ถามว่า..เขาเป็นอะไร?
เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการเขากำเริบ เพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดชายหนุ่มดัน ...หายตัว ไปเฉย ๆ โดยไม่มีใครรู้
และเพื่อนของชายหนุ่ม ก็ยังบอกอีก ว่า ..."มันเป็นนิสัยเสียของมันหน่ะมันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆคราวที่แล้วตอนสอบไล่ มันก็หายตัวไปจากห้องสอบเฉยเลย"
ไม่รู้มันหายไปไหน..ถามใคร ก็ไม่มีใครรู้หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัว
หญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่ม ที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้อง ตกใจ ! ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มี แรง
เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจ ทักทาย เธอเป็นการใหญ่
"เป็นอย่าง ไรมั่ง ไม่เจอกันตั้งนานเลยน่ะ"
หญิงสาวนิ่งเงียบซักพัก น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา
"อ้าวร้อง ไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วเหรอจะให้เราช่วยอะไรไหม...? แต่เราก็คงจะแนะนำเธอ ได้เหมือนเดิมนะ"
หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วก็บอกกับชายหนุ่มว่า
วันที่เธอ มารับเราเป็นวันสอบไล่เธอใช่ไหม..?"
ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไป
หญิงสาวจึงพูด ต่อ...
"และวันที่ เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของเราใช่ไหม..?"
ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร อีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิม
หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ
"ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ ไหนเรารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้"
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วก็บอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า
" เราบอกเธอ แล้วไง..ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆและมากขึ้นกว่าเดิม มันไม่สำคัญหรอก..ว่าเขาจะรักเราหรือไม่
มันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่หรือเปล่าแค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นมันก็เป็นความสุขของเราแล้ว
ต่อให้เราจะเจ็บสักแค่ไหน..เราก็ยังรักเธอต่อไปและไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง"
หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ...อยู่ที่ตักของชายหนุ่มชายหนุ่มจึงพูด...ขึ้น ว่า
"ถ้าเราหายเมื่อไหร่... เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ"