เรื่องเล่าของชาวแอร์ เรื่องโศกนาฎกรรมของความรัก ตอนที่ 5 (เค้าโครงมาจากเรื่องจริง)

ปุ้มขับรถกลับบ้านมาด้วยความบอบช้ำทางจิตใจอย่างหนัก เจ็บเหลือเกิน ไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัว เอง ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะคิดเฉลียวใจ หรือระแวงคนที่เธอรัก เพราะเธอเชื่อใจโอ้ตมากเหลือเกิน

ทั้งโกรธ ทั้งอาย ทั้งเจ็บ ผู้หญิงเหล่านั้นคงจะนั่งหัวเราะเยาะ ผู้หญิงอะไรช่างโง่สิ้นดี โดนคู่หมั้นสวมเขา ซ้ำแล้วซ้ำอีก ก็ยังหลงละเมอเพ้อพกว่าเค้าเป็นคนดี

"ครั้งนี้คงจะต้องตาสว่างได้แล้ว รู้เช่นเห็นชาติกันขนาดนี้ จบกันเสียที อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย ผู้ชายเลวๆแบบนี้" เธอซุกหน้านอนร้องไห้  จนแทบจะขาดใจ

ตอนนี้สภาพร่างกายและจิตใจของปุ้มก็คงไม่ต่างอะไรกับร่างที่ไร้วิญญาณ สายตาของเธอเหม่อลอย ไม่มีจุดหมาย สักพักก็ร้องให้ สักพักก็กลับมาเหม่อลอยอีก สลับกันไปมา

ตื้ด ตื้ด ตื้ด เสียงเรียกโทรศัพท์ดังขึ้น ปุ้มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ด้วยสีหน้าเรียบเฉยหลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็น ร้องไห้

หล่อนปล่อยให้โทรศัพท์ดังต่อไปโดยไม่คิดจะกดรับ ไม่ว่าปลายสายจะโทรมากี่ร้อยครั้งก็ตาม

ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง ติ้งหน่อง

หล่อนสะดุ้งตื่น เพราะได้ยินเสียงเรียกจากกริ่งที่หน้าบ้าน นี่แสดงว่าเธอเผลอหลับไป หญิงสาวรีบลุกขึ้นจากเตียงไปส่องกระจก ก่อนที่จะลงไปเปิดประตูเพื่อดูว่ามีใครมา

"นี่เราหรือนี่ สภาพดูไม่ได้เลย ตาบวมปูดไปหมดแล้ว เราจะมาเสียเวลาร้องไห้ให้กับผู้ชายเลวๆไปทำไม" ปุ้มเริ่มเรียกสติตัวเองกลับมา

เสียงกริ่งยังคงดังอยู่ ซึ่งหมายความว่าคนที่มาหาจะต้องมีธุระด่วนมากถึงรอได้นานขนาดนี้ เธอรีบล้างหน้าแต่งตัว ให้ตัวเองดูดีขึ้น แล้วรีบลงไปดูที่มาของเสียงเรียก

"ปุ้ม เป็นอะไรหรือเปล่า โอ้ตโทรหาตั้งหลายครั้ง ปุ้มไม่ยอมรับโทรศัพท์เลย โอ้ตเลยเป็นห่วงเลยตามมาดูที่บ้าน นี่โอ้ตก็ยืนกดกริ่งเรียกปุ้มตั้งนาน" คู่หมั้นพูดด้วยความเป็นห่วงหญิงสาว

ปุ้มไม่ตอบอะไร เธอเปิดประตูให้ชายหนุ่มเข้ามาคุยในบ้าน เธอไม่อยากจะทะเลาะกับเขาต่อหน้าคนอื่น ถึงแม้ในใจตอนนี้อยากจะระเบิดมันออกมาก็ตาม

โอ้ตเดินตามปุ้มเข้ามาในบ้าน อย่างอดที่จะสงสัยไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนช่างสังเกตุและรับรู้ได้ทันทีว่า หญิงสาวมีท่าทีเปลี่ยนไป แต่เขาไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

"โอ้ตจะอธิบายสิ่งนี้ว่ายังไง"

หญิงสาวยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องที่โอ้ตแอบเอาซ่อนไว้ในยางอะไหล่ท้ายรถ

โอ้ตรับโทรศัพท์มาอย่างงงๆ แต่เมื่อเห็นโทรศัพท์ เขาถึงกับหน้าซีด

"ปุ้มโอ้ตอธิบายได้นะ ต้องมีคนแกล้งโอ้ตแน่ๆ" ชายหนุ่มรีบแก้ตัว

"แล้วสมุดเล่มนี้ละ โอ้ตจะว่ายังไง"

ปุ้มยื่นสมุดบันทึกสีดำ ที่ในนั้นโอ้ตจดชื่อ เบอร์โทรศัพท์ วันที่ เวลา และจำนวนครั้งที่เขานอนกับผู้หญิงเหล่านั้นด้วยลายมือของเขาเอง

โอ้ตหยิบสมุดมาเปิดดู ด้วยความตกใจ และไม่คิดว่าความลับที่เค้าเก็บมาตลอด 5 ปีที่ผ่านมาจะถูกเปิดเผยเสียแล้ว

เขามองผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่ตอนนี้สีหน้าของเธอเรียบเฉย แววตาดูเย็นชา ไม่มีเค้าลางของผู้หญิงคนที่เคยรักเขาจนสุดหัวใจ

เขายอมรับว่า เผลอใจไปกับสิ่งต่างๆจริง แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาจะรักและอยากแต่งงานด้วยนอกจากหล่อนเท่านั้น!

เพราะฉะนั้นเขาจะเสียเธอไปไม่ได้ แต่ด้วยความเลวที่เขาทำกับหล่อนนั้น มันยากเกินกว่าที่จะให้อภัย

"โอ้ตขอโทษนะปุ้ม โอ้ตผิดไปแล้ว ยกโทษให้โอ้ตเถอะ โอ้ตยอมรับว่าที่โอ้ตทำไป เพราะความตื่นเต้น ท้าทาย โอ้ตไม่ได้รักผู้หญิงพวกนั้นเลย โอ้ตรักปุ้มคนเดียว โอ้ตขอสาบานว่านับจากนี้โอ้ตจะไม่ทำอีกแล้วถ้าโอ้ตทำอีกขอให้โอ้ตตายห่าตายโหง ทำอะไรก็ไม่เจริญ "

"กลับไปซะเถอะโอ้ต เราไม่มีอะไรที่ต้องคุยกันแล้ว"

ชายหนุ่มรีบเดินมากอดหญิงสาวไว้ แต่หล่อนรู้สึกขยะขแยงในตัวผู้ชายคนนี้ เธอรีบดึงมือเขาออก

"ออกไปเดี๋ยวนี้นะ แล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีก" หล่อนตะคอกสุดเสียง จนตัวหอบโยนไปมา น้ำตาไหลรินด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

โอ้ตยืนนิ่งตกใจ ที่เห็นหญิงสาวมีท่าทีต่อเขาอย่างนี้ ตลอดเวลาที่คบกันมา 5 ปี ไม่ว่าเขาจะทำอะไรให้เธอไม่พอใจ แต่เมื่อเขามาง้อนิดหน่อย เธอก็ให้อภัยแล้ว

โอ้ตพยายามง้อขอคืนดีกับปุ้มเท่าไหร่ เธอก็ไม่ใจอ่อน ไม่ว่าเขาจะส่งดอกไม้มาให้ ดักเจอ หรือโทรศัพท์มาหา หญิงสาวก็เอาแต่หลบหน้า ไม่ให้โอกาสชายหนุ่มแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะเขารู้ดีว่า ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่จะดีกับเขาเท่ากับปุ้มอีกแล้ว

โอ้ตหมดหนทาง จึงต้องสารภาพเรื่องนี้กับพ่อและแม่ของเขา และขอให้ท่านทั้ง 2 มาช่วย

ปุ้มยินดีที่จะพบกับพ่อและแม่ของโอ้ต เมื่อท่านทั้ง 2 โทรมาหาและขอนัดเจอกับเธอที่บ้าน เพื่อที่จะคุยในสิ่งที่เกิดขึ้น

" พ่อกับแม่ รู้เรื่องหมดแล้วนะลูก แม่ไม่ว่าปุ้มเลย โอ้ตทำผิดมากจริงๆ ที่พ่อกับแม่มากันในวันนี้ ก็จะมาขอโอกาสให้กับลูกชายของแม่ เพราะว่าเค้าสารภาพผิด และสัญญากับพ่อและแม่แล้วว่าจะไม่ทำผิดกับปุ้มอีก ใช่ไหมโอ้ต" พ่อกับแม่หันไปถามลูกชายที่กำลังทำหน้าสำนึกผิด

"ครับ ผมขอสาบานต่อหน้าพ่อกับแม่ และปุ้มว่า ถ้าปุ้มให้โอกาส ผมจะไม่นอกใจ และจะไม่ทำให้ปุ้มเสียใจ ผมจะดูแลปุ้มอย่างดี"

ชายหนุ่มพูดเสร็จ เขาลุกลงจากที่นั่ง แล้วก้มลงกราบที่เท้าของหญิงสาว ต่อหน้าพ่อกับแม่ของเขา

หล่อสะอื้นร้องไห้ เธอไม่คิดว่า โอ้ตจะทำได้ถึงขนาดนี้ เธอเริ่มใจอ่อน เพราะในใจลึกๆแล้ว ก็ยังรักเขาอยู่ และเห็นแก่พ่อและแม่ของโอ้ต เธอจึงยอมให้อภัยและให้โอกาสเขาแก้ตัว

โอ้ตดูแลเอาใจใส่ปุ้มเป็นอย่างดี สภาพจิตใจของเธอดีขึ้นมาก ทั่งคู่กลับมารัก ดูแลเอาใจใส่กันและกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน  ผ่านไปไม่นาน ชายหนุ่มจึงขอเธอแต่งงาน ซึ่งเธอเองก็ตอบตกลง

หลังจากแต่งงานโอ้ตเริ่มทำธุรกิจส่วนตัว เพื่อสร้างอนาคตของครอบครัว จนธุรกิจดำเนินไปได้ด้วยดี ทั้ง 2 คน ต่างเป็นกำลังใจให้กันและกัน

โอ้ตตัดสินใจที่จะ พักงานที่บริษัทที่เขาทำอยู่เป็นเวลา 2 ปี เพื่อที่จะลงไปทำธุรกิจของตัวเองอย่างเต็มตัวส่วนปุ้มก็ยังคงบินอยู่เหมือนเดิม

ธุรกิจที่โอ้ตทำอยู่ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดบ่อยครั้ง หล่อนเริ่มกลับมาไว้ใจชายหนุ่ม จึงปล่อยให้เขาไปต่างจังหวัดคนเดียว ซึ่งหญิงสาวไม่ได้เฉลียวใจเลยว่า สิ่งนี้แหละที่จะทำให้ชีวิตครอบครัวของเธอมาพบจุดจบ จนเธอเกือบจะเป็นบ้า

มาต่อตอนหน้านะค้า ว่าปุ้มจะเจออะไรบ้าง