๏ เขียนตำนาน การเมา มาเล่าสู่
สำหรับผู้ พร้อมเมา มาเล่าเขียน
ว่าเรื่องธรรม น้ำบุญ ไม่คุ้นเพียร
แต่น้ำเกรียน เก่งบาป ฉันทราบนอ

ใครรังเกียจ เหยียดว่า สุราโฉด
ฉันบ่โกรธ เกรี้ยวเลย บ่เคยหงอ
ดื่มน้ำมนต์ พ่นฤทธิ์ แล้วติดคอ
ฉันชอบศอ สุรา โซดาเพลิน

แต่โบราณ กาลเก่า เขาเล่าว่า
เทวดา ดลฤทธิ์ สถิตย์เหิน
ท่านไปกวน เกษียรสมุทร สะดุดเดิน
เลยบังเอิญ ออกเหตุ วิเศษณ์มา

เขาเคี่ยวน้ำ อมฤต ประสิทธิ์เดช
ไว้ฮือเหตุ เหี้ยมหัก กับยักษา
สู้กับยักษ์ มักพ่าย มันอายวา
แหมเสียหน้า หน่อชั้น สวรรค์ชน

จึงแอบถาง ทางลัด มาจัดสู้
อุบายกู้ เกินคิด นิมิตผล
ช่างสนเทห์ เลห์ร้าย อุบายกล
ประชุมคน เคี่ยวยา สมาพันธ์

เทพตะบัน ดันโลก โขยกเขา
กูจักเอา อำนาจ พิฆาตขัณฑ์
ตัวไหนยักษ์ จักเขี่ย ให้เสียพันธ์ุ
ชิงสวรรค์ สืบสรวง ทะลวงเบย

จึงกวนน้ำ อมฤต ประดิษฐ์เดช
หวังจักเฉด ชาวยักษ์ พิทักษ์เขย
ต้มกันเอง กินกันเอง ปุเลงเลย
เจ้ายักย์เหวย ห้ามดื่ม อย่ายืมใด

บีบกันจน ก้นยักษ์ ขยักฝ่อ
จนหน้าคอ เขียวเคล็ด ทุกเม็ดไฝ
เกิดเป็นยักษ์ มักซวย ทุกกรวยไต
เชื้อไม่ใหญ่ รูปไม่หล่อ หรือพ่อจน

เขาเคี่ยวกัน พันปี ไม่มีหยุด
หวังจักผุด ผลิพักตร์ ที่มรรคผล
เดือนจะดับ ลับหล้า หรือฟ้ากรน
เทพก็ทน ทำอยู่ จะกู้เมือง

อัศจรรย์ สั่นศาล บรรดาลเกิด
ถือกำเนิด น้ำมณี เป็นสึเหลือง
คล้ายสีชา ชงแช่ เป็นแร่เรือง
เหมือนขวดเขื่อง คุ้นตา สุราเมา

เกิดมากอง ของดี สิบสี่อย่าง
แต่ไม่อ้าง อิงกล่าว เดี๋ยวยาวเฉา
หนึ่งในนั้น นั่นแหละ กระแดะเรา
สุราเหล้า เรืองฤิทธ์ ประดิษฐ์ดี

โถอย่าเกลียด เหยียดเหล้า ว่าเมาชั่ว
เพราะเหล้ารั่ว หล่นมา จากฟ้าฝี
เทวดา กล้าดั้น จนกลั่นดี
สุราศรี สืบสวัสดิ์ พิพัฒน์จุน

ที่ต้องเมา เหลาแหย่ เพราะแก่รู้
เพราะเทพครู ครอบมา สุราตุ๋น
ดุจน้ำมนต์ ก้นบาตร สวาทบุญ
สำนึกคุณ ข้างขวด จึงดวดเอย ๚ะ

ศรีปาด
https://www.facebook.com/pages/ศรีปาด/197098973660931?ref=hl