ไม่ว่าในการทำงานใดๆ ต่างก็ต้องมีวัตถุประสงค์อยู่เบื้องหลัง เพื่อให้เรารู้ว่าทำไปเพื่ออะไร
แต่ในตอนนี้ผมกลับไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตของคนเราอยู่ไปเพื่ออะไร
อะไรคือเป้าหมายสุดท้ายที่อยู่เบื้องหลังความต้องการทั้งหมดของชีวิตกันนะ?
ผมไม่สามารถจะพอใจกับคำตอบเช่นว่า "อยู่เพื่อความความสุข สงบ ความสนุก ความพึงพอใจ เพื่อตอบสนองกลไกทางจิตของตนเอง หรือเพียงเพื่อตอบสนองความต้องการอยู่รอด/มีตัวตน (ความต้องการพื้นฐานของสิ่งมีชีวิต) ได้"
คนเราใช้ชีวิตอยู่เพียงเพื่อเป็นสุขไปวันๆ อย่างนั้นหรือ? แล้วจนถึงวันหนึ่งก็ตายไปเสียเฉยๆ อย่างนั้นหรือ?
เช่นนั้นชีวิตของเรามันจะมีคุณค่าอะไร?
และหากว่า "ความสุข" มันไม่ใช่สิ่งที่เราแสวงหา ไม่ใช่สิ่งที่มีความหมาย คุณค่าพอที่เราจะอยู่เพื่อมัน แล้วการทำเพื่อความสุขของผู้อื่นมันจะมีคุณค่าอะไร ท้ายที่สุดแล้วคนเราอยู่ไปเพื่ออะไร
มีบางคนเคยบอกไว้ว่าเมื่อเรากำลังทำอะไรให้มองว่าในอีก 1 ปีข้างหน้า สิ่งที่เราทำในขณะนี้มันจะยังมีความหมายอยู่อีกไหม ให้เราทำสิ่งที่มีคุณค่า อย่ามาเมาแต่ทำอะไรไร้สาระ
ถ้าเช่นนั้น ผมขอถามกลับว่าในอีก 1000 ล้านปีข้างหน้า หรือในวันหนึ่งที่ถึงคราวโลกแตก สิ่งที่เราคิดว่ามีประโยชน์ มีคุณค่า ไม่ไร้สาระเหล่านั้นมันจะยังมีความหมายอยู่อีกไหม
การตั้งใจศึกษาเล่าเรียน การพัฒนาตนเอง หรือการพยายามทำงานทำการต่างๆ ไม่ว่าจะเพื่อตนเอง หรือเพื่อสร้างสรรค์สังคมในวันนี้ มันจะยังมีความหมายอะไรอยู่อีกไหม
ถ้าที่สุดแล้ว โลกใบนี้ และทุกสิ่งทุกอย่างก็ไม่เหลืออะไร แล้วทั้ง ความดีงาม หรือ ความรัก ที่มีอยู่ในขณะนี้มันจะมีคุณค่าใดๆ อยู่อีกไหม?

หรือชีวิตนั้นเป็นนิรันดร์จริงหรือ? ภพชาติมีอยู่จริงหรือ? พิสูจน์ได้หรือไม่?
แต่ถึงเรื่องชีวิตนิรันดร์จะเป็นจริง เราเลยต้องทำบุญ ทำความดี แต่เราจะสร้างบุญวาสนา เพื่อให้มีความสุขในชาติหน้าไปเพื่ออะไรอยู่ดี?

หรือจะจริงอย่างที่ว่าสุดท้ายชีวิตมันก็ไม่ได้มีความหมายอะไร ถ้างั้นการหลุดพ้นไม่ต้องมีตัวตน ไม่ต้องเกิดมาอีกก็คงเป็นสิ่งที่น่าใฝ่หามากกว่า?

ด้วยข้อสงสัยทั้งหมดนี้ ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับคำตอบที่สามารถตอบข้อสงสัยให้กระจ่างได้
ผมเพียงแต่อยากรู้ว่าคนอื่นๆ มีความเห็นเกี่ยวกับชีวิตอย่างไร มีสิ่งใดเป็นเครื่องนำทางชีวิตกันบ้างนะครับ