ชีวิตคนเรานี่เกิดมาเพื่ออะไรคะ เกิดมาก็มีแต่ความทุกข์

แม่เราตายเมื่อสามเดือนที่แล้ว ตายแบบกระทันหัน ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน คือหลับไปเฉยๆ ทั้งๆที่อีกไม่ถึงอาทิตย์เรากำลังจะไปเที่ยวฮ่องกงกัน สงกรานต์จองตัวเครื่องบินไปเชียงรายไปหาพ่อ สุดท้ายเราต้องเดินทางคนเดียว ความสุขมันอยู่แค่เอื้อมเรานี่เอง แต่เราไม่ทีสิทธิ์คว้ามัน แล้วก็คงตลอดไปด้วย เราไม่ได้เสียดายว่าไม่ได้ไปเที่ยว แต่ที่บอก ความสุขมันอยู่ตรงหน้าเราแท้ๆ เราเพิ่งเข้าใจแบบแจ่มแจ้งกับคำว่าชีวิตก็คราวนี้

เราเองก็ผ่านความทุกข์มามากนะคะ ป่วยหนัก หมาตาย สอบตก อกหัก หางานทำไม่ได้ เราทำใจได้ทุกครั้ง แล้วก็สู้ กัดฟันผ่านไปให้ได้ เพราะรู้ว่าชีวิตยังต้องเจออะไรอีกมาก แต่ทุกข์ครั้งนี้คงเป็นทุกข์ที่หนักหนาที่สุดในชีวิตเราแล้ว ซึ่งตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่า ความตายมันเป็นหน้าที่ เราทุกคนต้องเจอ เพียงแต่เราเจอเร็วไปเท่านั้นเอง

เราถึงรู้ว่าชีวิตมันก็เท่านี้เอง มีรักก็มีทุกข์ ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย เราไม่อยากจะรักใครแล้ว เพราะสุดท้ายแล้วเราก็ต้องจากกับคนที่เรารักอยู่ดี ตอนนี้เราเหลือคนที่เรารักอยู่แค่สองคนคือพ่อกับน้อง แต่เราก็ไม่มีห่วงแล้วหล่ะคะ พ่อเรารับราชการ เราไม่ต้องเลี้ยง เราสามคนไม่มีหนี้ไม่สินอะไร เราตายสมบัติเราก็ให้น้อง ก็เท่านั้นเอง เราเองก็ไม่มีลูกเต้า อะไรให้ห่วง

เราก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอยากตายได้เต็มปากเต็มคำรึเปล่า แต่เราไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ตอนนี้ทำทุกอย่างตามหน้าที่ กิน พูด คุย ตามหน้าที่เท่านั้นเอง ใช้ชีวิตไปวันๆ อยู่แบบไม่มีความหวัง ไม่มีพรุ่งนี้ ไม่อยากรวยเพราะตายแล้วก็เอาไปไม่ได้เงินซักบาท แม้กระทั่งคนที่รักเราหรือเรารักยังเอาไปไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับสมบัตินอกกาย ลาภยศ ชื่อเสียงเราก็ไม่อยากได้ ตายแล้วก็เอาไปไม่ได้ เราไม่มีความอยากอะไรเลยในชีวิตตอนนี้ แม่ก็ไม่อยากได้คืน เพราะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ ร้องไห้จนเลิกร้องเพราะรู้ว่าร้องไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา จะว่ามีความทุกข์ก็คงไม่มี เราไม่โลภ ไม่อยากได้อะไรๆแล้ว อยู่แบบไม่มีความหวัง