เนื่องในวันขึ้นปีใหม่ เลยกะจะเอาของขวัญไปให้ขอบคุณพยาบาลครับ ผมเลยไปโรงพยาบาลแต่เช้า หิ้วกล้วยทอดไป3ถุง กะว่าเจอใครก็จะเอาไปให้พร้อมกับขอบคุณที่ช่วยทำงานอย่างหนักหน่วงมาตลอดปี ไปถึงเห็นเภสัชครับ น่ารักใช้ได้เลย ผมก็เอาเข้าไปให้เลยครับ เธอทำหน้าตาตกใจมาก แต่ก็รับแบบเสียไม่ได้ จนผมต้องบอกว่าขนมผมไม่ได้ใส่ยาพิษหรอกครับ จากตอนแรกว่าจะต่อบทสนทนาผูกมิตร ก็เลยกลายเป็นได้แค่พูดสั้นๆแล้วเดินจากมา
ผมก็ไม่เป็นไร เค้าคงจะประหม่า ไว้เอาใหม่ เดินเข้ามาหน่อยก็เจอเลยครับ หมอนักเรียนแพทย์สาว หน้าตาหมวยน่ารักเชียว เดินสวนออกมาจากข้างใน ผมรีบไปดักหน้าเธอทันที พร้อมยื่นถุงกล้วยแขกในมือ "สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณที่ช่วยเหลือคนไข้มาตลอดทั้งปี ทานกล้วยทอดนะครับ" ...เธอไม่รับครับ ไม่ยิ้มไม่พูดแต่ก็ยังเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์ยืนมองผมอยู่ ผมก็ยืนยิ้มอยู่ในท่ายื่นถุงกล้วยอยู่ยังงั้น ต่างคนต่างยืนค้างเหมือนรูปปั้นที่หยุดนิ่ง โดยมีแบ็คกราวน์เป็นคนไข้ที่ทยอยเดินผ่านไปมา พร้อมกับมองมาที่เรา2คน  
ในเวลาแค่ไม่ถึงนาที ที่ต่างคนต่างค้าง แต่สำหรับผม มันเหมือนผ่านไปเป็นวันเลยครับ หมอก็ไม่ขยับเขยื้อนเหมือนจะรู้ว่าใครขยับตัวก่อนคนนั้นแพ้แน่นอน เมื่อหมอไม่ขยับ ผมก็เข้าท่าไม่ได้เพราะหมอไม่ยอมเผยช่องโหว่ให้เข้าทำได้เลย สุดท้ายเป็นผมที่ต้องยอมชักมือออก พร้อมกับพูดประคองตัวไว้ด้วยไหวพริบ "ครับ ขอโทษด้วยครับ กล้วยผมมันคงเย็นเกินไป" แล้วเดินผละออกมาโดยไม่หันกลับไปมองเศษหน้าที่แตกตกเกลื่อนอยู่ตรงนั้น...หมอ ...ถ้ากล้วยทอดมันไม่ถูกปากรึมูลค่ามันไม่คู่ควรก็น่าจะบอกกันซักคำสิครับ