จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว  จักเป็นจริงเชิงประจักษ์แจ้ง ก็ต่อเมื่อ  คนเข้าสู่วุฒิภาวะเต็มขั้นแล้ว
เพราะ   ร่างกายที่โตเต็มวัย  ย่อมเป็นหนึ่งเดียวใช้ของจิตควบคุม เพื่อการดำรงอยู่ และความฝัน

ร่างกาย  คือ  โลกย่อส่วน  เพื่อให้คนได้เรียนรู้โลกภายนอกที่ใหญ่โตมหาศาลได้ในขนาดที่แตกต่างกันเท่านั้นเอง
ความจริงคู่ขนานของโลกร่างกาย กับ โลกภายนอก จึงสะท้อนกันและมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างกัน เพื่อ การดำรงอยู่ของมนุษย์

ความป่วยไข้   และความทุกข์  ก็มาจากสาเหตุ การไม่รู้จักดูแล  ตนเอง ให้ดีพออย่างสอดคล้องกับธรรมชาติ
ความไม่สบาย หรือ ป่วยไข้   มักมีเหตุจาก ความผิดพลาดจากจุดเล็กๆก่อน  อันเนื่องจาก ความประมาท ละเลย ไม่ใส่ใจต่อการดูแลตนเองกล่าวคือ  ใช้ร่างกายอย่างไม่เคารพ  ใช้ร่างกายอย่างเป็นเครื่องมือเสมือนเครื่องจักรกล
เพื่อบรรลุความพึงพอใจ หรือความสำเร็จที่คิดหวัง

ร่างกายต้องไม่ใช่ในฐานะเครื่องมือ  แต่คือเป้าหมายขณะเดียวกัน..ของการดำรงอยู่
เพราะ คุณไม่อาจมีชีวิตที่ดี  ด้วยวิธีการที่ทำร้ายตนเอง  หรือไม่ดูแลตนเองไปในขณะเดียวกัน
คำว่า ปลอดภัยไว้ก่อน   ไม่ได้หมายความว่า   ขาดความกล้าหาญ  หรือ จับจด
แต่หมายถึง   เป้าหมายที่ต้องการบรรลุจะไร้คุณค่าโดยทันที  เมื่อคุณดำเนินวิธีการที่ไม่คำนึงถึงความเป็นมนุษย์ โดยฐานแรกคือตัวคุณเองด้วย

ปัญหาเริ่มแรกของการป่วยไข้ หรือ ความทุกข์ที่น่ารำคาญ  ได้แก่   อาการปวดเมื่อย  หายใจติดขัด  หงุดหงิดง่าย  ภูมิแพ้ง่าย ฯ
เหล่านี้อาจถือเป็น  เสียงร้องของเหยื่อ ภายในร่างกายที่คุณเป็นเจ้าของ หรือดูแล หรือใช้งานเขาอยู่
ความทนได้  ทำให้คุณมองข้ามเสียงของผู้ร้องป่าวประกาศนี้ไปอย่างใจเย็น  หรือกระทั่งเลือดเย็นต่อชีวิตคุณเอง
อีกอย่าง สถานการณ์ได้บดบังให้มีอย่างอื่นสำคัญกว่า   ทำให้คุณนำพาชีวิตไปสู่ความรุนแรงยิ่งขึ้น เพื่อแลกกับผลตอบแทนที่คิดว่าดีกว่า
แต่นั่น   คุณกำลังตัดขาด  แปลกแยก จากรากฐานชีวิตยิ่งขึ้น   เพราะ ทิ้งการดูแลตนเองอย่างห่างเหิน และทำให้การรู้จักตนเองยากขึ้น

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว  จักเป็นจริงเชิงประจักษ์แจ้ง ก็ต่อเมื่อ  คุณก้าวสู่ความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้ว