ใครเล่าหนอ นำพา ฟ้ามืดคลึ้ม          ให้อืมครึม หมดผ่อง ให้หมองศรี
อำนาจศาล  ไม่ยอมรับ  ไม่ใยดี         เป็นเยี่ยงนี้ เพราะผู้นำ ไม่ทำตาม
ไม่ว่าด้วย  กลไก  ในภาครัฐ             กลับมาจัด  แถลงสื่อ  ไม่เกรงขาม
ฝ่ายของตัว มัวหมอง กลับมองข้าม    ทั่วเขตคาม ไม่เห็นพ้อง ไม่ต้องกัน

ตนเป็นผู้  นำการ  บริหารประเทศ      ใช่ทั่วเขต  มีเพียงหนึ่ง  ซึ่งบริหาร
อำนาจอื่น  หมื่นใด  ร่วมตรวจทาน     ก็คัดค้าน  ไม่ยอมรับ   อยู่ร่ำไป

อาจารย์แพทย์  นักวิชาการ  ศาลที่เคารพ      ที่ไม่จบ  เพราะถูกเมิน  เกินจะเฉย
โครงการใด  เหตุผลใด  ไม่ฟังเลย               ดีแต่เฉย  ฟังแต่เสียง  เพียงพวกกัน

เอาประโยชน์ ของตน    เป็นที่ตั้ง               โดยไม่ฟัง เสียงใครเรียก  เพรียกไม่หัน
แม้โหวตได้  เสียงข้างมาก  เสียบแทนกัน     ศาลใดนั้น  ตัดสินก็  ผิดอยู่ดี.
ตัวอย่างเช่น  นักเรียน  ชวนกันหยุด            ครูคนเดียว  ยื้อยุด   หยุดฤานี่
ในเมื่อเสียง  ข้างมาก  นั้นว่าดี                   อันครูนี้  เสียงเดียว  ห่อเหี่ยวใจ
ประชาธิ ปะไตย  เสียงข้างมาก                 ไม่ใ่ช่ลาก   เข้าป่า  ฤาว่าไหม
ทำเยี่ยงนี้  บ้านเมือง  จึงบรรลัย                 แล้วจะร้อง  เพลงชาติไทย  ให้ใครฟัง...