ทุกวันฉันไปจับจ่ายซื้อวัตถุดิบเข้าร้านฉันจะซื้อของที่ร้านเจ้าประจำที่คุ้นเคยกันดี(ฉันขายอาหารตามสั่ง)

ไม่ว่าจะเป็น คะน้า ผักกาดขาว มะนาว พริกขี้หนู เต้าหู้อ่อน ฯลฯ

วันนั้นฉันซื้อสาหร่าย(ที่ใส่ต้มจืด)
แม่ค้าบอกว่า ราคา 25 บาท
ฉันนึกในใจใจ ว่า ทำไมแพง
ถามเค้าว่า ขึ้นแล้วหรอ แม่ค้าบอก ขึ้นนานแล้ว

เอ้า ขึ้นก็ขึ้น ไม่เป็นไร หยิบมาสองห่อ 50 บาท


แต่พอวันนี้ ฉันต้องการสาหร่ายแต่ไม่ซื้อร้านเดิม เดินไปอีกร้านที่อยู่ห่างกันออกไป
หยิบสาหร่ายมาดูเค้าติดราคาไว้ 18 บาท

ฉันหยิบมาสองห่อ 36 บาท

ฉันมีเงินเหลือถึง 14 บาท นึกโมโหตัวเอง ที่โง่ไม่ยอมไปเช็คราคาร้านอื่น







ที่ร้านอาหารตามสั่งของฉัน
ฉันขายอาหารหลายอย่าง
หนึ่งในนั้นมีสุกี้ เวลาที่ปรุงน้ำจิ้มสุกี้ ฉันก็ปรุงเอง

น้ำจิ้มสุกี้ที่ฉันปรุง ฉันต้องคั่วงาขาวใส่ด้วย
น้ำจิ้มฉันทำวันเว้นวัน ทำทีหนึ่งฉันก็คั่วงาใส่

ฉันต้องคั่วงาทุกครั้งที่ทำน้ำจิ้ม

วันนั้นฉันซื้องามาครึ่งกิโล ฉันคั่วหมดเลย
แล้วเก็บใส่กระปุกไว้

พอฉันปรุงน้ำจิ้ม ฉันก็แบ่งงามาใส่
ที่เหลือฉันเก็บใส่กระปุกไว้

ทำแบบนี้จนงาหมดก็ซื้อมาคั่วใหม่ครั้งละครึ่ง กก
ฉันคิด อืมมม ฉันนี่โง่จริง น่าจะทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว







ไปธุระ ตจว กับสามี
เมื่อธุระเสร็จเรียบร้อย จะขึ้นรถกลับบ้าน
ต้องไปขึ้นรถ ที่ บขส แต่ไม่รู้ว่า บขส เค้าอยู่ตรงไหน
เรียกรถรับจ้าง ให้ไปส่งที่ บขส ตกลงราคากันที่ 50 บาท
คิดในใจ เออ ถูกดี คนละ 25 บาทเอง

รถรับจ้างวิ่งออกจากจุดที่ขึ้น แค่สามช่วงเสาไฟฟ้า(เดินก็ถึง)เลี้ยวตรงมุมตึก
แล้วก็จอด บอกว่าถึงแล้ว

นึกโมโหตัวเอง เรานี่โง่จริงๆ ทำไมไม่ถามเค้านะว่า บขส ไปตรงไหน





โง่ย่อมมาก่อนฉลาด คุณว่า จริงป่ะ







.