ใต้ตม แตกหน่อ พ้นน้ำ ผลิบาน
ร่วงโรย กลับเป็นโคลนตม แตกหน่อใหม่

ดอกหนึ่งโรยรา คนยังอยู่
ดอกหนึ่งผลิบานใหม่ คนโรยรา ฟ้ายังอยู่

ให้น้ำหวานแก่แมลงเท่าไหร่
เยียวยาจิตใจใครบ้าง
เหลือความดีอะไรไว้บนโลก

อักษรบันทึกได้เพียงกากอ้อยที่เคี้ยวแล้ว
กลิ่นและรสหวานของความจริง
หลงเหลือเพียงเศษเสี้ยว

คำพูดไม่พออธิบาย
ความจริงแท้สะท้อนในสำนึก

ปัญญาที่นำไปสู่จริงแท้ จึงไร้ถ้อยคำบันทึก
จิตว่างที่นำไปสู่จริงแท้ จึงครบถ้วนแต่ไม่ยึดติด

พุทธะทรงชูดอกบัว เนิ่นนานไม่เอื้อนเอ่ย
จวบจนพระมหากัสสัปปะแย้มสรวล
กำเนิดเป็นเส้นทางฌานปัญญา
เรียกขานต่อมาว่า วิถีเซน