หลังจากชั่งใจมาได้สักพัก ว่าควรจะเอาตัวเองมาประจาน(?) ดีหรือไม่
จึงตัดสินใจลงมือประจานตัวเอง หลังจากมีเพื่อไซโคมาพักใหญ่
ก่อนอื่นก็สวัสดีก่อนนะ ชื่อพลอย ค่ะ เป็นคนหนึ่งที่ลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเอง
การเปลี่ยนในครั้งนี้ที่ว่า เรื่องแรกคือ "ลดน้ำหนัก" ต่อมาคือ "แต่งตัว" สุดท้าย "แต่งหน้า"
แต่ทุกอย่างที่เราต้องเปลี่ยนจริงๆ คือ "ความใส่ใจ" ค่ะ
เริ่มแรกเลยผู้หญิงธรรมดาคนนี้น้ำหนักก่อนลด คือ 72 กก. (ยอดน้ำหนักที่เยอะที่สุด) ตอนนั้นอยู่ ม.6 ค่ะ
รูปตอนอ้วน มีน้อยค่ะ เพราะพลอยเกลียดตัวเองตอนนั้น รู้สึกว่าแย่ไปทุกอย่าง
ไม่ชอบส่องกระจก เพราะกังวลรูปร่างหน้าตาตัวเอง
ไม่ชอบถ่ายรูป เพราะรู้สึกว่าถ่ายมายังไงก็ไม่สวย
สิ่งที่มีอย่างเดียวตอนนั้นคือเรียนค่ะ ออกแนวเด็กเรียน แต่ก็ไม่ได้เรียนเก่งมากมายเรียนเก่งเด่นเป็นอย่างๆไป
ประกอบกับปัญหาหลายๆอย่างที่ประดังประเดเข้ามาในชีวิตตอนนั้น เครียดมาก
เป็นคนเครียดประกอบกับมีความสุขในการกินรู้ตัวอีกทีก็บวมเป็นตุ่มแล้วค่ะ เรียนพิเศษก็ต้องมีอะไรกินด้วยตลอด
เลิกเรียนดึกๆก็กิน เปิดตู้เย็นบ่อยมาก อะไรใกล้มือก็ใส่ปากหมด (ฮาาาาา)
จุดเริ่มต้นของการลดน้ำหนัก เริ่มตอนที่สอบมหาลัยติดแล้ว รู้สึกเหมือนโล่งมาก ยกปัญหาออกจากอก แต่คณะที่เรียนในความคิดตอนนั้นเหมือนมันไม่อาจตอบสนองความต้องการได้จริงๆ
แต่อย่างไรช่วงนั้น คือช่วงที่พลอย ได้ "หยุด" และหันมามองตัวเองอย่างจริงจัง
คำทักทายของเพื่อนสมัยมอต้น ที่สะท้อนภาพตัวเองอยู่เสมอ "พลอยเปลี่ยนไปเยอะ โทรมขึ้น และอ้วนมาก" "ทำไมถึงปล่อยตัวขนาดนี้!!" และอื่นๆอีกมากมาย หนักสุดคือ เจอเพื่อนผู้ชาย ที่แต่ก่อนเคยมาจีบพลอย พอเจอพลอยถึงกับหลุดปากออกมาว่า "นี่พลอยหรอ ทำไมถึงได้บวมขนาดนี้" ก่อนจะหยุดปากเหมือนพลั้งปากออกมา แล้วขอโทษ เป็นความรู้สึกแบบ เฟลมากค่ะ และก็อายสุดๆด้วย -////////-
อีกแบบคือ พลอยตัวใหญ่มาก และเป็นคนที่เรียกได้ว่า หน้าตานำอายุ (หน้าแก่) ไปรับน้องสาว น้องชาย มีเพื่อนของน้องยกมือไหว้ค่ะ โดยที่เพื่อนน้องคิดว่า "พลอย" เป็นแม่ของน้องค่ะ เพราะเคยได้ยินมาว่า แม่พลอยหน้าเด็กค่ะ และเหตุการณ์การณ์ต่างๆอีกเยอะ ที่ถูกเข้าใจว่าเป็นต่างๆนาๆ ที่ไม่ใช่อายุของเด็กสักนิด และก็กลัวน้องๆของพลอยจะอายที่พี่เป็นแบบนี้ด้วยค่ะ T/////T
โหยยยยย มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักนิดจริงไหมคะ ที่ถูกคิดว่าเป็นคุณแม่หน้าเด็ก ทั้งที่พลอยอายุตอนนั้น 17 ปี!!!!
ทั้งอาย ทั้งเกลียดตัวเอง ถึงแม้ต่อหน้าจะทำขำทำยิ้มไปก็เท่านั้น แต่ในใจนี่เฟลมากกกกกกก
ปากบอกว่า มีความสุขกับการกิน แต่ก็เกลียดรุปร่างหน้าตาตัวเอง
บอกว่า ไม่เห็นต้องฝืนทำอะไรให้ลำบาก แต่ก็รู้สึกแย่ทุกครั้งที่ใส่เสื้อผ้าอะไรไม่ได้
แต่เรื่องแบบนี้มันก็แล้วแต่คนเนอะ ต่างคนต่างความคิดค่ะ ^^
เส้นทางการเปลี่ยนแปลงตนเอง : ผู้หญิงคนนี้ เคยอ้วน หน้าแก่ และหลอกตัวเองว่ามั่นใจ !!!!
จึงตัดสินใจลงมือประจานตัวเอง หลังจากมีเพื่อไซโคมาพักใหญ่
ก่อนอื่นก็สวัสดีก่อนนะ ชื่อพลอย ค่ะ เป็นคนหนึ่งที่ลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเอง
การเปลี่ยนในครั้งนี้ที่ว่า เรื่องแรกคือ "ลดน้ำหนัก" ต่อมาคือ "แต่งตัว" สุดท้าย "แต่งหน้า"
แต่ทุกอย่างที่เราต้องเปลี่ยนจริงๆ คือ "ความใส่ใจ" ค่ะ
เริ่มแรกเลยผู้หญิงธรรมดาคนนี้น้ำหนักก่อนลด คือ 72 กก. (ยอดน้ำหนักที่เยอะที่สุด) ตอนนั้นอยู่ ม.6 ค่ะ
รูปตอนอ้วน มีน้อยค่ะ เพราะพลอยเกลียดตัวเองตอนนั้น รู้สึกว่าแย่ไปทุกอย่าง
ไม่ชอบส่องกระจก เพราะกังวลรูปร่างหน้าตาตัวเอง
ไม่ชอบถ่ายรูป เพราะรู้สึกว่าถ่ายมายังไงก็ไม่สวย
สิ่งที่มีอย่างเดียวตอนนั้นคือเรียนค่ะ ออกแนวเด็กเรียน แต่ก็ไม่ได้เรียนเก่งมากมายเรียนเก่งเด่นเป็นอย่างๆไป
ประกอบกับปัญหาหลายๆอย่างที่ประดังประเดเข้ามาในชีวิตตอนนั้น เครียดมาก
เป็นคนเครียดประกอบกับมีความสุขในการกินรู้ตัวอีกทีก็บวมเป็นตุ่มแล้วค่ะ เรียนพิเศษก็ต้องมีอะไรกินด้วยตลอด
เลิกเรียนดึกๆก็กิน เปิดตู้เย็นบ่อยมาก อะไรใกล้มือก็ใส่ปากหมด (ฮาาาาา)
จุดเริ่มต้นของการลดน้ำหนัก เริ่มตอนที่สอบมหาลัยติดแล้ว รู้สึกเหมือนโล่งมาก ยกปัญหาออกจากอก แต่คณะที่เรียนในความคิดตอนนั้นเหมือนมันไม่อาจตอบสนองความต้องการได้จริงๆ
แต่อย่างไรช่วงนั้น คือช่วงที่พลอย ได้ "หยุด" และหันมามองตัวเองอย่างจริงจัง
คำทักทายของเพื่อนสมัยมอต้น ที่สะท้อนภาพตัวเองอยู่เสมอ "พลอยเปลี่ยนไปเยอะ โทรมขึ้น และอ้วนมาก" "ทำไมถึงปล่อยตัวขนาดนี้!!" และอื่นๆอีกมากมาย หนักสุดคือ เจอเพื่อนผู้ชาย ที่แต่ก่อนเคยมาจีบพลอย พอเจอพลอยถึงกับหลุดปากออกมาว่า "นี่พลอยหรอ ทำไมถึงได้บวมขนาดนี้" ก่อนจะหยุดปากเหมือนพลั้งปากออกมา แล้วขอโทษ เป็นความรู้สึกแบบ เฟลมากค่ะ และก็อายสุดๆด้วย -////////-
อีกแบบคือ พลอยตัวใหญ่มาก และเป็นคนที่เรียกได้ว่า หน้าตานำอายุ (หน้าแก่) ไปรับน้องสาว น้องชาย มีเพื่อนของน้องยกมือไหว้ค่ะ โดยที่เพื่อนน้องคิดว่า "พลอย" เป็นแม่ของน้องค่ะ เพราะเคยได้ยินมาว่า แม่พลอยหน้าเด็กค่ะ และเหตุการณ์การณ์ต่างๆอีกเยอะ ที่ถูกเข้าใจว่าเป็นต่างๆนาๆ ที่ไม่ใช่อายุของเด็กสักนิด และก็กลัวน้องๆของพลอยจะอายที่พี่เป็นแบบนี้ด้วยค่ะ T/////T
โหยยยยย มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีสักนิดจริงไหมคะ ที่ถูกคิดว่าเป็นคุณแม่หน้าเด็ก ทั้งที่พลอยอายุตอนนั้น 17 ปี!!!!
ทั้งอาย ทั้งเกลียดตัวเอง ถึงแม้ต่อหน้าจะทำขำทำยิ้มไปก็เท่านั้น แต่ในใจนี่เฟลมากกกกกกก
ปากบอกว่า มีความสุขกับการกิน แต่ก็เกลียดรุปร่างหน้าตาตัวเอง
บอกว่า ไม่เห็นต้องฝืนทำอะไรให้ลำบาก แต่ก็รู้สึกแย่ทุกครั้งที่ใส่เสื้อผ้าอะไรไม่ได้
แต่เรื่องแบบนี้มันก็แล้วแต่คนเนอะ ต่างคนต่างความคิดค่ะ ^^