คุณพ่อเข้า รพ. (แถวทองหล่อ) วันอาทิตย์ตอนเย็น
พอไปถึง รพ. คุณหมอให้ นอนรพ. และช่วงกลางคืน ส่งคุณพ่อเข้า ICU เนื่องจากหายใจติดขัด
วันจันทร์ ไปเยี่ยนคุณพ่อ ท่านยังจำพวกเราได้ พอเห็นพวกเรา ท่านจะพยายามพูด เสียงอยู่ในลำคอ เพราะอาการหอบหายใจทางปาก
แต่ยังพอจับใจความได้ ว่าท่านพูดอะไรต้องการอะไร (ท่านไม่อยากอยู่ ICU บอกว่าจะไปนอนที่ห้องของ รพ.เดิม)
ผมเห็นท่านน้ำตาไหล พยายามยกมือถอดเครื่องช่วยหายใจที่ครอบปากจมูกออก
ผมบอกท่านว่าอยู่กับหมอแล้วเดี๋ยวก็หายกลับบ้านกันได้
ท่านพยักหน้ารับรู้ คุณแม่ถามว่าเจ็บตรงใหนหรือไม่ ท่านก็บอกไม่เจ็บ
หมดเวลาเยี่ยม ผมก็กราบเท้าท่านและลากลับบ้าน เพื่อมาเยี่ยมใหม่ในวันรุ่งขึ้น
คุณ หมอและพยาบาลห้อง ICU ดูแลคุณพ่อดีมากๆ เช้าวัน อังคาร โทรมาที่บ้านแต่เช้าให้รีบไปหาคุณพ่อ ความดันต่ำมากเอาไม่อยู่
เข้าขั้นวิกฤต คุณแม่โทรบอกผม ตั้งแต่ 8.30 น.
ผมอยู่ที่ทำงานแถวสีลม คิดถึงทางที่จะไป รพ. เร็วที่สุดมีแต่รถไฟฟ้า แต่โชคร้าย วันนั้น (24/12/2013) รถไฟฟ้าเสียทั้งระบบ ผม
ตัดสินใจขับรถจากสีลม เพื่อไป รพ. แต่รถบนถนนช่วงเช้าก็ดันติดมากมาย (ไม่ได้โทษรถไฟฟ้านะ เหตุการณ์มันตรงกันพอดี)
ในใจหวังว่าคุณพ่อยังไม่เป็นอะไร อยากเอาธรรมะไปให้คุณพ่อฟัง บทสวดมนต์ เตรียมไว้แล้วว่าจะเอาไปไว้ข้างหู
ถึง รพ. 10.00 ไปที่ห้อง ICU พบคุณแม่ และ พี่สาวนั่งร้องไห้อยู่ ก็รู้เดาได้ว่ามาไม่ทันคุณพ่อแล้ว
ท่านสิ้นใจตอน 9.27 น. อย่างสงบ คุณแม่บอกว่า ท่านสงบนิ่งมาก
ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆ เลย เครื่องช่วยผู้ป่วย สัญญาณอ่อนลงจนดับไปเอง
ความจริง คุณพ่อป่วยด้วยโรคมะเร็งตับ ระยะสุดท้าย
คุณหมอบอกว่า คุณพ่อสิ้นใจด้วยอาการติดเชื้อในปอด ไม่ใช่มะเร็งตับ
ถ้ามะเร็งตับ พอถึงเวลาแสดงอาการท่านจะเจ็บปวดทรมานกว่านี้มาก
คุณหมอบอกว่า น่าจะเป็นการโชคดีของคนไข้มากกว่าที่ชิงเป็นโรคติดเชื้อที่ปอด
ไม่อย่างงั้นมะเร็งตับที่รอเวลาแสดงอาการออกมา คุณพ่อจะเจ็บและทรมานกว่านี้
เพราะว่าคุณพ่ออายุ 84 ปีแล้ว ร่างกายคงสู้โรคร้ายไม่ไหวแน่
คุณแม่บอกว่าท่านทำบุญไว้มาก
สมัยที่ท่านร่างกายยังแข็งแรง ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ท่านลูกศิษย์ ท่านมหาถาวร จิตถาวโร วัดปทุมฯ
ฝึกนั่งวิปัสนา กรรมฐาน กับท่าน เป็นเวลานานพอดู ทุกวันนี้ คุณแม่คงไปหาท่านบ่อยๆ
แต่คุณแม่ท่านนั่งสมาธิ วิปัสนาไม่ไหวแล้ว เนื่องจากสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย
ผมเชื่อว่าด้วยกุศลผลบุญที่คุณพ่อท่านได้ทำไว้
วาระสุดท้ายของคุณพ่อมีความสุขมาก ทุกคนดูแลเอาใจใส่ท่านเป็นอย่างดี และท่านไม่เจ็บปวดทรมานจากโรคร้ายที่ท่านเป็น
จนถึงตอนที่ท่านสิ้นใจท่านก็สิ้นใจอย่างสงบเหมือนคนหลับไปเฉยๆ ไม่มีอาการทุรนทุราย เจ็บปวดใดๆ
ถึงจะเสียใจที่ท่านจากเราไป
ถึงจะเสียใจที่ผมไปไม่ทันก่อนท่านสิ้นลม
แต่ก็ดีใจที่รู้ว่าท่านไม่ได้เจ็บปวดทรมาน
และที่ดีใจก่อนหน้านั้นผมก็ทำให้ท่านทุกอย่างเท่าที่จะทำให้ท่านได้แล้ว
ขอให้ท่านสู่สุขคติ
(ภาพนี้เมื่อ 2 เดือนก่อน ผมได้บวชเพื่อทดแทนพระคุณให้ท่าน ท่านรอใส่บาตรทุกวัน)
ด้วยรัก
จากลูก
กลับไปดูใจคุณพ่อครั้งสุดท้ายไม่ทัน (เสียใจที่สุด)
พอไปถึง รพ. คุณหมอให้ นอนรพ. และช่วงกลางคืน ส่งคุณพ่อเข้า ICU เนื่องจากหายใจติดขัด
วันจันทร์ ไปเยี่ยนคุณพ่อ ท่านยังจำพวกเราได้ พอเห็นพวกเรา ท่านจะพยายามพูด เสียงอยู่ในลำคอ เพราะอาการหอบหายใจทางปาก
แต่ยังพอจับใจความได้ ว่าท่านพูดอะไรต้องการอะไร (ท่านไม่อยากอยู่ ICU บอกว่าจะไปนอนที่ห้องของ รพ.เดิม)
ผมเห็นท่านน้ำตาไหล พยายามยกมือถอดเครื่องช่วยหายใจที่ครอบปากจมูกออก
ผมบอกท่านว่าอยู่กับหมอแล้วเดี๋ยวก็หายกลับบ้านกันได้
ท่านพยักหน้ารับรู้ คุณแม่ถามว่าเจ็บตรงใหนหรือไม่ ท่านก็บอกไม่เจ็บ
หมดเวลาเยี่ยม ผมก็กราบเท้าท่านและลากลับบ้าน เพื่อมาเยี่ยมใหม่ในวันรุ่งขึ้น
คุณ หมอและพยาบาลห้อง ICU ดูแลคุณพ่อดีมากๆ เช้าวัน อังคาร โทรมาที่บ้านแต่เช้าให้รีบไปหาคุณพ่อ ความดันต่ำมากเอาไม่อยู่
เข้าขั้นวิกฤต คุณแม่โทรบอกผม ตั้งแต่ 8.30 น.
ผมอยู่ที่ทำงานแถวสีลม คิดถึงทางที่จะไป รพ. เร็วที่สุดมีแต่รถไฟฟ้า แต่โชคร้าย วันนั้น (24/12/2013) รถไฟฟ้าเสียทั้งระบบ ผม
ตัดสินใจขับรถจากสีลม เพื่อไป รพ. แต่รถบนถนนช่วงเช้าก็ดันติดมากมาย (ไม่ได้โทษรถไฟฟ้านะ เหตุการณ์มันตรงกันพอดี)
ในใจหวังว่าคุณพ่อยังไม่เป็นอะไร อยากเอาธรรมะไปให้คุณพ่อฟัง บทสวดมนต์ เตรียมไว้แล้วว่าจะเอาไปไว้ข้างหู
ถึง รพ. 10.00 ไปที่ห้อง ICU พบคุณแม่ และ พี่สาวนั่งร้องไห้อยู่ ก็รู้เดาได้ว่ามาไม่ทันคุณพ่อแล้ว
ท่านสิ้นใจตอน 9.27 น. อย่างสงบ คุณแม่บอกว่า ท่านสงบนิ่งมาก
ไม่มีอาการเจ็บปวดใดๆ เลย เครื่องช่วยผู้ป่วย สัญญาณอ่อนลงจนดับไปเอง
ความจริง คุณพ่อป่วยด้วยโรคมะเร็งตับ ระยะสุดท้าย
คุณหมอบอกว่า คุณพ่อสิ้นใจด้วยอาการติดเชื้อในปอด ไม่ใช่มะเร็งตับ
ถ้ามะเร็งตับ พอถึงเวลาแสดงอาการท่านจะเจ็บปวดทรมานกว่านี้มาก
คุณหมอบอกว่า น่าจะเป็นการโชคดีของคนไข้มากกว่าที่ชิงเป็นโรคติดเชื้อที่ปอด
ไม่อย่างงั้นมะเร็งตับที่รอเวลาแสดงอาการออกมา คุณพ่อจะเจ็บและทรมานกว่านี้
เพราะว่าคุณพ่ออายุ 84 ปีแล้ว ร่างกายคงสู้โรคร้ายไม่ไหวแน่
คุณแม่บอกว่าท่านทำบุญไว้มาก
สมัยที่ท่านร่างกายยังแข็งแรง ทั้งคุณพ่อและคุณแม่ท่านลูกศิษย์ ท่านมหาถาวร จิตถาวโร วัดปทุมฯ
ฝึกนั่งวิปัสนา กรรมฐาน กับท่าน เป็นเวลานานพอดู ทุกวันนี้ คุณแม่คงไปหาท่านบ่อยๆ
แต่คุณแม่ท่านนั่งสมาธิ วิปัสนาไม่ไหวแล้ว เนื่องจากสภาพร่างกายไม่เอื้ออำนวย
ผมเชื่อว่าด้วยกุศลผลบุญที่คุณพ่อท่านได้ทำไว้
วาระสุดท้ายของคุณพ่อมีความสุขมาก ทุกคนดูแลเอาใจใส่ท่านเป็นอย่างดี และท่านไม่เจ็บปวดทรมานจากโรคร้ายที่ท่านเป็น
จนถึงตอนที่ท่านสิ้นใจท่านก็สิ้นใจอย่างสงบเหมือนคนหลับไปเฉยๆ ไม่มีอาการทุรนทุราย เจ็บปวดใดๆ
ถึงจะเสียใจที่ท่านจากเราไป
ถึงจะเสียใจที่ผมไปไม่ทันก่อนท่านสิ้นลม
แต่ก็ดีใจที่รู้ว่าท่านไม่ได้เจ็บปวดทรมาน
และที่ดีใจก่อนหน้านั้นผมก็ทำให้ท่านทุกอย่างเท่าที่จะทำให้ท่านได้แล้ว
ขอให้ท่านสู่สุขคติ
(ภาพนี้เมื่อ 2 เดือนก่อน ผมได้บวชเพื่อทดแทนพระคุณให้ท่าน ท่านรอใส่บาตรทุกวัน)
ด้วยรัก
จากลูก