ภิกษุทั้งหลาย
เรายังรู้สึกได้ซึ่งธรรม ๒ อย่าง คือ
ความไม่รู้จักอิ่มจักพอในกุศลธรรมทั้งหลาย
และความเป็นผู้ไม่ถอยกลับ ในการทำความเพียร


ภิกษุทั้งหลาย
เราย่อมตั้งไว้ซึ่งความเพียรอันไม่ถอยกลับ
ด้วยการอธิษฐานจิต ว่า


หนัง เอ็น กระดูก จักเหลืออยู่
เนื้อและเลือดในสรีระจักเหือดแห้งไปก็ตามที
ประโยชน์ใด อันบุคคลจะบรรลุได้ด้วยกำลัง
ด้วยความเพียร ด้วยความบากบั่น ของบุรุษ
ถ้ายังไม่บรรลุประโยชน์นั้นแล้ว
จักหยุดความเพียรเสีย เป็นไม่มี ดังนี้


ภิกษุทั้งหลาย
การตรัสรู้เป็นสิ่งที่เราถึงทับแล้ว ด้วยความไม่ประมาท
อนุตตรโยคักเขมธรรม ก็เป็นสิ่งที่เราถึงทับแล้ว ด้วยความไม่ประมาท


ภิกษุทั้งหลาย
ถ้าแม้ พวกเธอ พึงตั้งไว้ ซึ่งความเพียรอันไม่ถอยกลับ
ด้วยการอธิษฐานจิต ว่า


หนัง เอ็น กระดูก จักเหลืออยู่ เนื้อและเลือดในสรีระ
จักเหือดแห้งไปก็ตามที ประโยชน์ใด
อันบุคคลจะบรรลุได้ ด้วยกำลัง ด้วยความเพียร
ด้วยความบากบั่นของบุรุษ
ถ้ายังไม่บรรลุประโยชน์นั้นแล้ว
จักหยุดความเพียรเสีย เป็นไม่มี


ดังนี้ แล้วไซร้


ภิกษุทั้งหลาย
พวกเธอ ก็จักกระทำให้แจ้งด้วยปัญญาอันยิ่งเอง
ซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์ อันไม่มีอะไรอื่นยิ่งกว่า
อันเป็นประโยชน์ของกุลบุตร ผู้ออกจากเรือน บวชเป็นผู้ไม่มีเรือนโดยชอบ
ได้แต่กาลไม่นานในทิฏฐธรรม เข้าถึงแล้วแลอยู่ เป็นแน่นอน