....กาลครั้งหนึ่ง
มีเด็กมีปัญหาคนหนึ่ง
ไม่สามารถเข้าใจ ปัญหาของตัวเองได้
เขาปิดกั้น ตัวเอง จากความช่วยเหลือ ต่างๆ
เหยียดหยัน สังคม และ หัวเราะเยาะให้ความรู้สึกที่ตรงกันข้ามกับตัวเอง
นำความรู้สึก จากก้นบึ้งในจิตใจของมนุษย์ มาจุดชนวนให้คนทะเลาะกัน แบ่งแยกกัน ... เกิด ความคลางแคลงใจต่อกัน
เพื่อ...?
ลดความเดียวดายในจิตใจ?
หรือ เพื่อหาความอบอุ่นจากใครสักคน?
ถ้าเขาต้องการความอบอุ่นจริงๆ
วิธีการ ของเด็กคนนี้ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก
เพราะเขาเลือกที่จะทำให้ผู้คนเกลียดชังตนเอง แทนที่จะร้องขอ ความเห็นใจ...
เขาเข้าใจโลกเพียงบางส่วน แต่ทึกทักเอาว่าเขาเข้าใจหมดทุกส่วน
........
ทุกคนเลือกวิธีการลงโทษ คือ การเพิกเฉย นั่นคือ บทลงโทษที่โหดร้าย แต่ นั่นไม่ใช่ครั้งแรก
เด็กชายถูกลงโทษ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำไปซ้ำมา
จนจิตใจเขาเคยชิน และรู้วิธีรับมือกับมัน
จิตใจเขา ยิ่งต่อต้านหนักขึ้นไปอีก มองความงดงามความดีงาม คุณธรรม ความสนุกสนาน เป็น มารยา เป็นความเสแสร้ง เป็นสิ่งจอมปลอม ถูกสร้างขึ้น.
............
เขาลืมไปแล้วว่า
แม้กระทั่ง ชื่อ หรือ ตัวอักษร ที่อ่านอยู่นี้ ล้วนถูกสร้างขึ้น
."เราสร้างตัวอักษรขึ้น เพื่อ จะสื่อสาร กับ มนุษย์คนอื่นๆ "
......
น่าสงสาร ที่ชั่วชีวิตนี้ ของ เขา จะไม่ได้รับรู้ ความงดงาม และ ความอบอุ่น จาก สิ่งจอมปลอม เหล่านี้อีกเลย
ทั้งที่ลึกๆในก้นบึ้ง จากจิตใจเค้าโหยหามันมาตลอด.....
จบ ...นิทาน ก่อนนอน เรื่อง" เด็กหลงทาง (ที่ชอบกินมาม่า)"
.........................................................................................................
คติสอนใจ จากนิทาน
ข้อ1)
ความทุกข์ในจิตใจ มันเกิด ขึ้น จาก สองอย่าง
อย่างแรก ถ้ามันเกิด จากตัวเรา ให้ ใคร่ครวญว่า เกิดจากสาเหตุใด แก้ไขมันได้ไหม ถ้าได้ ให้แก้ไข
ถ้าไม่ได้ให้ปล่อยวาง.....
อย่างที่สอง ถ้ามันเกิด จาก คนอื่น ให้ใคร่ครวญว่า เกิดจากสาเหตุใด เราเปลี่ยนแปลงคนอื่นให้เป็นดั่งใจเราได้ไหม
ถ้าไม่ได้ ให้ เปลี่ยนที่ใจเราเอง
เพราะทั้งหมด นี้คือความทุกข์ ที่เกิดขึ้นใน ใจ เราทั้งนั้น
ข้อ 2)
กองขี้ที่ถูกทิ้งเรี่ยราด หากปล่อยทิ้งไว้ อาจมีคนมาเหยียบ ทำให้เปรอะเลอะเทอะ ต่อไป...
................................................
ปล . นี่มันก็แค่นิทาน^^
[นิทานก่อนนอน] กาลครั้งหนึ่ง..เด็กหลงทาง หรือ โลกที่หมุนกลับ??
มีเด็กมีปัญหาคนหนึ่ง
ไม่สามารถเข้าใจ ปัญหาของตัวเองได้
เขาปิดกั้น ตัวเอง จากความช่วยเหลือ ต่างๆ
เหยียดหยัน สังคม และ หัวเราะเยาะให้ความรู้สึกที่ตรงกันข้ามกับตัวเอง
นำความรู้สึก จากก้นบึ้งในจิตใจของมนุษย์ มาจุดชนวนให้คนทะเลาะกัน แบ่งแยกกัน ... เกิด ความคลางแคลงใจต่อกัน
เพื่อ...?
ลดความเดียวดายในจิตใจ?
หรือ เพื่อหาความอบอุ่นจากใครสักคน?
ถ้าเขาต้องการความอบอุ่นจริงๆ
วิธีการ ของเด็กคนนี้ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก
เพราะเขาเลือกที่จะทำให้ผู้คนเกลียดชังตนเอง แทนที่จะร้องขอ ความเห็นใจ...
เขาเข้าใจโลกเพียงบางส่วน แต่ทึกทักเอาว่าเขาเข้าใจหมดทุกส่วน
........
ทุกคนเลือกวิธีการลงโทษ คือ การเพิกเฉย นั่นคือ บทลงโทษที่โหดร้าย แต่ นั่นไม่ใช่ครั้งแรก
เด็กชายถูกลงโทษ ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำไปซ้ำมา
จนจิตใจเขาเคยชิน และรู้วิธีรับมือกับมัน
จิตใจเขา ยิ่งต่อต้านหนักขึ้นไปอีก มองความงดงามความดีงาม คุณธรรม ความสนุกสนาน เป็น มารยา เป็นความเสแสร้ง เป็นสิ่งจอมปลอม ถูกสร้างขึ้น.
............
เขาลืมไปแล้วว่า
แม้กระทั่ง ชื่อ หรือ ตัวอักษร ที่อ่านอยู่นี้ ล้วนถูกสร้างขึ้น
."เราสร้างตัวอักษรขึ้น เพื่อ จะสื่อสาร กับ มนุษย์คนอื่นๆ "
......
น่าสงสาร ที่ชั่วชีวิตนี้ ของ เขา จะไม่ได้รับรู้ ความงดงาม และ ความอบอุ่น จาก สิ่งจอมปลอม เหล่านี้อีกเลย
ทั้งที่ลึกๆในก้นบึ้ง จากจิตใจเค้าโหยหามันมาตลอด.....
จบ ...นิทาน ก่อนนอน เรื่อง" เด็กหลงทาง (ที่ชอบกินมาม่า)"
.........................................................................................................
คติสอนใจ จากนิทาน
ข้อ1)
ความทุกข์ในจิตใจ มันเกิด ขึ้น จาก สองอย่าง
อย่างแรก ถ้ามันเกิด จากตัวเรา ให้ ใคร่ครวญว่า เกิดจากสาเหตุใด แก้ไขมันได้ไหม ถ้าได้ ให้แก้ไข
ถ้าไม่ได้ให้ปล่อยวาง.....
อย่างที่สอง ถ้ามันเกิด จาก คนอื่น ให้ใคร่ครวญว่า เกิดจากสาเหตุใด เราเปลี่ยนแปลงคนอื่นให้เป็นดั่งใจเราได้ไหม
ถ้าไม่ได้ ให้ เปลี่ยนที่ใจเราเอง
เพราะทั้งหมด นี้คือความทุกข์ ที่เกิดขึ้นใน ใจ เราทั้งนั้น
ข้อ 2)
กองขี้ที่ถูกทิ้งเรี่ยราด หากปล่อยทิ้งไว้ อาจมีคนมาเหยียบ ทำให้เปรอะเลอะเทอะ ต่อไป...
................................................
ปล . นี่มันก็แค่นิทาน^^