ผมไม่รู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้นของเธอ แววตาที่สะท้อนเงาภาพของท้องฟ้า ยิ่งขับเน้นให้ท่าทีที่เธอกำลังเหม่อของเธอดูน่าค้นหาขึ้นไปอีก ผมไม่รู้หรอกนะว่าเธอชื่ออะไร แต่ผมชอบดูเธอที่กำลังนั่งเหงาๆเหม่อมองฟ้าอยู่ริมระเบียง บุคลิกของเธอน่ารักราวกับแมวน้อยตัวหนึ่งเลยทีเดียว

แต่เธอคงไม่รู้ว่ามีใครที่เฝ้ามองเธออยู่ห่างๆอย่างห่วงๆอยู่ตรงนี้ที่คอนโดตรงข้าม ยินดี หัวเราะและเศร้าโศกไปกับทุกเริ่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอ แม้เธอจะมองผ่านเลยผมไปอยู่ตลอด ไม่เคยเห็นร่างเงาของผมในสายตาเธอก็ตาม

ผมเคยแอบย่องเข้าห้องเธอบ่อยๆ ห้องของเธอมีเครื่องใช้ไฟฟ้าครบครันเหมือนห้องผู้หญิงทั่วไป แม้ทีวีจะเก่าไปเสียหน่อยเปิดติดบ้างไม่ติดบ้างแต่โดยรวมก็ยังคงใช้งานได้ เครื่องเล่นดีวีดีเครื่องเก่งของเธอยังคงยึดครองตำแหน่งเดิมตั้งแต่ถูกซื้อมา พัดลม ตู้เย็น ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างของเธอผมล้วนมองเห็นเงารางๆของเธอในความทรงจำ เพียงแต่นับจากวันพรุ่งนี้คงไม่มีอีกแล้ว

วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เธอจะอยู่ที่นี่ ผมไม่รู้ว่าเธอกำลังจะย้ายไปอยู่ไหน บางทีเธออาจไปอยู่ต่างประเทศ เนื่องจากสัมภาระของเธอถูกเก็บลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เล็กหลายใบ ผมรู้สึกได้ว่าในช่วงหลายวันที่ผ่านมาเธอคงต้องคิดทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่ากว่าจะตัดสินใจออกมาเช่นนี้ ดังนั้นผมจึงตัดสินใจเช่นกัน วันนี้ทุกอย่างจะต้องต่างออกไป ความห่วงใยของผมเธอจะต้องได้รับรู้ ความรู้สึกของผมจะต้องเชื่อมโยงถึงเธอ ถึงเวลาที่ผมควรบอกสิ่งที่ผมเก็บไว้ในใจให้เธอฟังเสียที

เดินเพียงไม่นานผมก็มาถึงหน้าห้องพักของเธอ เธอไม่ได้ปิดประตูห้อง ดังนั้นผมจึงค่อยๆเดินเข้าไปที่ระเบียงอย่างคุ้นเคย แม้เธอยังคงนั่งเหงาอยู่ดังเดิม แต่เธอก็ยังรับรู้ได้ถึงการมาของผม ดูเธอมีสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นผม จากนั้นเธอก็คลี่ยิ้มละไม แววตาฉายความเอ็นดูส่งมาให้อย่างเป็นมิตร ก่อนที่จะคว้าตัวผมขึ้นไปอุ้ม

“เจ้าแมวเหมียว มาหาใครน้า” เธอพูดพร้อมกับลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา

หัวใจผมเต้นรัว บางอย่างบอกผมว่าถึงเวลาแล้วที่ผมจะบอกความรู้สึกที่มีต่อเธอที่กักเก็บไว้มาแสนนานให้เธอรู้เสียที ผมสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดรวบรวมความกล้าก่อนจะเอ่ย

“เมี้ยวววววววววว”

+++++++++++++++++++++++จบ+++++++++++++++++++++++++