การตามใจการยินยอมให้มีเสรีภาพ แต่ การให้ใช้เสรีภาพที่ไม่มีขอบเขต ก็คือ "ความป่าเถื่อน"
เมื่อคนเรามารวมกัน ในเมืองก็เรียกว่า “คนเมือง” ก็จะมีกฏหมายใช้ และ มีเสรีภาพตามกฏหมาย
ที่มีขอบเขต ถ้าคนเราใช้เสรีภาพที่ไม่มีขอบเขต หรือ ตามใจตัวเองก็ไม่ต่างอะไรกับ "คนป่า หรือ สัตว์ป่า"
เสรีภาพ-ต้องอยู่ในขอบเขตของกฏหมาย ของประเทศของบ้านเมือง
อย่างไรก็ดีควรสังวรไว้ว่า การตามใจนั้นเป็นการตามใจผู้อื่นหรือตามใจตัวเองก็ดี อย่าตามใจเพราะรัก
อย่าตามใจเพราะตนใจอ่อน และ อย่าตามใจเพราะเหตุการณ์ที่ต้องผืนใจ
“มนุษย์สามารถดำรงสันติสุขและทรงไว้ ซึ่งสภาพของมนุษย์ได้อย่างสมบูรณ์ โดยการตามใจที่มี
ขอบเขต” โสเครติส ปรัชญาเมีธีกล่าว