ริป แวน วิงเคิล


เห็นการเมืองวันนี้แล้วผมนึกถึงเรื่อง 2 เรื่อง

เรื่องแรก เป็นความทรงจำส่วนตัวของผมตอนเป็นนักศึกษาธรรมศาสตร์

ผมทำกิจกรรมตลอด 4 ปี ในรั้วมหาวิทยาลัย

เคยเป็นอุปนายกองค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ (อมธ.)

สมัยนั้นประเทศไทยยังเป็น "ประชาธิปไตยครึ่งใบ"

กองทัพยังมีบทบาททางการเมืองสูงมาก

นายกรัฐมนตรีสมัยที่ผมเป็นนักศึกษา ชื่อ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์

พล.อ.เปรม เป็นนายกรัฐมนตรีที่ดำรงตำแหน่ง "ผู้บัญชาการทหารบก" ด้วย

ควบ 2 ตำแหน่ง

เด็กรุ่นนี้อ่านแล้วคงงงน่าดูว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ

มีครับ

พล.อ.เปรม อายุครบ 60 ปีก็มีการต่ออายุราชการในตำแหน่ง ผบ.ทบ. หลายครั้ง

จนเป็นเหตุของการรัฐประหารเพราะ "รุ่นน้อง" ทนรอไม่ไหว

รัฐธรรมนูญยุคนั้นเปิดช่องให้ "นายกรัฐมนตรี" ไม่ต้องมาจากการเลือกตั้ง

เป็นข้าราชการอยู่ก็เป็นนายกฯ หรือรัฐมนตรีได้

"วุฒิสมาชิก" มาจาก "การแต่งตั้ง" ของนายกรัฐมนตรี

อยากตั้งใคร ตั้งได้เลย

"ประธานวุฒิสภา" เป็น "ประธานรัฐสภา"

"ประธานสภาผู้แทนราษฎร" เป็น "รองประธานรัฐสภา"

ส.ส. ที่มาจากการเลือกตั้งมีสิทธิมีเสียงน้อยมาก

อมธ. ในฐานะตัวแทนของนักศึกษาธรรมศาสตร์ออกมาประท้วงคัดค้านรัฐบาล พล.อ.เปรม หลายครั้ง

คัดค้านการต่ออายุ พล.อ.เปรม

เรียกร้องประชาธิปไตย

ขอให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญให้ "นายกรัฐมนตรี" มาจาก "การเลือกตั้ง"

"วุฒิสมาชิก" มาจาก "การเลือกตั้ง"

"ประธานสภาผู้แทนราษฎร" ต้องเป็น "ประธานรัฐสภา"

เพราะนี่คือ สัญลักษณ์ของ "ประชาธิปไตย"

"ประชาชน" ทุกคนเป็นเจ้าของประเทศ

ทุกคนมี 1 เสียงเท่ากัน

ไม่ว่าจะร่ำรวยหรือยากจน

ไม่ว่าจะจบ ป.4 หรือเรียนจบด็อกเตอร์

"ผู้ปกครอง" ต้องมาจาก "เสียง" ของ "ประชาชน"

ไม่ใช่มาจากเสียงของคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง



เรื่องที่สอง เป็นเรื่องสั้นที่โด่งดังของ "วอชิงตัน เออร์วิง" นักเขียนชาวอเมริกัน

"ริป แวน วิงเกิล" ครับ

พอจำเรื่องได้ใช่ไหมครับ

"ริป แวน วิงเกิล" เป็นชาวอเมริกันอยู่ในชนบท

ภรรยาของเขาเป็นคนขี้บ่น ยึดอำนาจการปกครองในบ้าน

ไม่สนใจสิทธิและเสียงของริปเลย

วันหนึ่ง เขาหลบภรรยาขี้บ่นไปเดินเล่น เจอผู้ชายเดินแบกถังขึ้นเขา เขาเข้าไปช่วย พอถึงยอดเขาเจอชายกลุ่มหนึ่งนั่งดื่มเหล้าอยู่

มีคนหนึ่งชวนริปให้ดื่มเหล้า

เขาดื่มแล้วหลับไป

ริปตื่นมาตกใจ เพราะเคราของเขายาวรุงรังถึงเท้า สภาพแวดล้อมรอบกายเปลี่ยนไป

เขานอนหลับไป 20 ปี

ภาพที่เขาเคยเห็นในอดีต กับภาพในปัจจุบันเปลี่ยนแปลงไปมาก

ริปเดินเข้าไปในหมู่บ้าน เจอลูกชายที่โตเป็นหนุ่ม และรู้ว่าภรรยาเสียชีวิตแล้ว

เขาต้องปรับตัวกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

แต่ที่ทำให้ตกใจที่สุด คือ รูปปั้นนกอินทรีสัญลักษณ์ของสหรัฐอเมริกา

และภาพของ "จอร์จ วอชิงตัน" ประธานาธิบดีคนแรกของสหรัฐอเมริกา

เหตุที่ตกใจเพราะตอนที่ริปหลับไป สหรัฐอเมริกายังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ

ภาพ "ผู้นำ" ที่เขาคุ้นชิน คือ ภาพกษัตริย์จอร์จที่ 3 ของอังกฤษ

มีนักวิเคราะห์วรรณกรรมบอกว่าเรื่องสั้น "ริป แวน วิงเกิล" คือ การเฉลิมฉลองการปฏิวัติของสหรัฐอเมริกา

เขียนให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงที่น่าภาคภูมิใจ

จากประเทศอาณานิคม เป็นประเทศที่มีเอกราชที่ปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย

20 ปีที่ "ริป แวน วิงเกิล" หลับไป สหรัฐอเมริกาได้เปลี่ยนแปลงไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

แต่ถ้าริปเกิดในเมืองไทยสมัยรัฐบาล พล.อ.เปรม

นอนหลับไป 25 ปี

ตื่นขึ้นมาอีกทีในวันนี้

เดือนธันวาคม 2556

เชื่อไหมครับว่า "ริป แวน วิงเคิล" จะไม่ต้องปรับตัวอะไรทั้งสิ้น

เพราะการเมืองไทยไม่เปลี่ยนแปลงเลย

เชื่อไหมครับว่าตอนนี้เรากำลังเรียกร้อง "นายกรัฐมนตรีคนกลาง"

ไม่ต้องมาจาก "การเลือกตั้ง"

และตุลาการศาลรัฐธรรมนูญเพิ่งวินิจฉัยว่าการที่รัฐสภามี "วุฒิสมาชิกสรรหา"

คือ หลักการในระบอบประชาธิปไตยที่ต้องรักษาไว้

เพราะ "วุฒิสมาชิก" ที่มาจากการเลือกตั้ง ไม่เป็นกลาง

"บร๊ะเจ้า"

เป็นคำอุทานของ "ริป แวน วิงเกิล" ครับ

ไม่ใช่ผม

ใครจะไปนึกว่า 25 ปีที่เราต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยมา

สุดท้ายเราเพิ่งรู้ว่าเรายืนอยู่ที่เดิม



ในวันที่เป็นนักศึกษา

"ฮีโร่" ของผมคนหนึ่ง คือ "เสกสรรค์ ประเสริฐกุล"

ภาพของเขาในใจผมคือภาพ "เสกสรรค์" ยืนปราศรัยท่ามกลางมวลชนเรือนแสนในวันที่ 14 ตุลาคม 2516

เพราะเคยเคลื่อนไหวทางการเมือง ผมจึงยอมรับการตื่นตัวของประชาชน

ไม่เคยปฏิเสธการเมืองท้องถนน

ไม่ว่าจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยก็ตาม

เพราะผมคิดว่าคนที่ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลต้องมีสิทธิในการแสดงออกทางการเมือง

ผมจะตื่นตาตื่นใจกับปริมาณของประชาชนที่ออกมาชุมนุมในเหตุการณ์พฤษภาทมิฬปี 2535 ม็อบพันธมิตรฯ ปี 2549 ม็อบเสื้อแดง ปี 2553

จนถึง "ม็อบสุเทพ" ในวันที่ 24 พฤศจิกายน และ 9 ธันวาคมที่ผ่านมา

ผมไม่เคยคิดว่าจะเห็นคนร่วมชุมนุมจำนวนมากเท่านี้มาก่อน

นี่คือ เสียงของประชาชนที่รัฐบาลไม่ว่าจะมีเสียงข้างมากในสภามากแค่ไหนก็ต้องฟัง

และถ้ารัฐบาลไม่ยอมรับว่าจำนวนคนที่เห็นมาชุมนุมคือตัวแทนคนส่วนใหญ่ของประเทศ

เขาต้องคืนอำนาจให้ประชาชน

สำหรับผม การยุบสภา และการเลือกตั้ง จึงเป็น "สุดซอย" ของระบอบประชาธิปไตย

มากกว่านั้น...ไม่ใช่

ผมไม่สนใจว่ารัฐบาลที่ล้มไปจะเป็นรัฐบาลยิ่งลักษณ์ หรือรัฐบาลอภิสิทธิ์

สนใจแต่เพียงว่าผมต้องมีสิทธิเลือกรัฐบาลใหม่

เลือกแล้วชนะ ก็ดีใจ

เลือกแล้วแพ้ ก็ต้องยอมรับ

อย่าเอาความเกลียดชังใครคนใดคนหนึ่งมาทำลาย "สิทธิ" และ "เสรีภาพ" ของคนไทย

สิทธิในการเลือกของเราเป็นสิ่งที่เราต้องรักษาไว้

อย่าให้ใครฉวยโอกาสขโมยสิทธิของเราไปเป็นอันขาด

ประชาชนทุกคนมี 1 เสียงเท่ากันครับ

ยกเว้นใน "บ้าน"

"ริป แวน วิงเคิล" ยืนยัน

เรื่องนี้ 25 ปีไม่เคยเปลี่ยน

.......................


(ที่มา:มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับประจำวันที่ 13-19 ธันวาคม 2556)