โอ๊ยยยยยยยย สวัสดีค่ะพ่อแม่พี่น้อง วันนี้เราแทบจะใจหายใจคว่ำ เคยนั่งรถเมล์แล้วยางแตก ตอนนั้นว่าน่ากลัวแล้วนะ แต่วันนี้หลอนมากประสบพบเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
เรื่องมันมีอยู่ว่า บ้านของเราอยู่ฝั่งธนค่ะ แถวจรัญ ปกติอิชั้นจะนั่งรถไฟฟ้ากลับจากมหาลัยแล้วมาลงวงเวียนใหญ่ ต่อด้วยสองแถว แล้วต่อรถเมเข้าบ้าน วันนี้!!! แวะไปซื้อของที่เดอะมอลล์ท่าพระแล้วก็เลยนั่ง 57 (ฝั่งตรงข้ามเดอะมอลล์) กลับบ้าน เราก็เป็นผู้หญิงชอบนั่งหน้าก็ไปนั่งด้านหน้าๆ ใกล้ๆกับคนขับ
ที่นี้นั่งไปเรื่อยๆ ประมานก่อนวัดท่าพระ หรือวัดบางเสาธงนี้แหละ รถเมล์ก็จอดรับผู้โดยสารตามปกติ อยู่ๆก็ได้ยินเสียผู้ชายโวยวาย เฮ้ยๆๆ ก่อนเสียงรุมสกรัมตุบตับ ตุบตับ ตามมา เราตกใจรีบหันไปดู แมร่งงงงงงงงงเอ้ยยย เด็กช่างมันขึ้นมาตีกันบนรถค่ะ พวกคุณๆ ลองนึกภาพสิคะ กลุ่มผู้ชายนับสิบยี่สิบคน ถือไม้ ตีมีด รุมตีกันหลังรถ วิ่งขึ้นวิ่งรถ เสียงด่าหยาบคาย กลุ่มควันที่ขโมงโฉงเฉง
เสียงปัง ปัง อยู่บนรถ57 โอ๊ยยยยยยยย ยิ่งกว่าในละครที่เคยดู พวกคนที่อยู่ในรถเมล์กรี๊ดกันใหญ่ เราไม่รู้ทำไง กระโจนไปด้านหน้าของรถก่อนก้มไม่คิดชีวิต ตัวสั่น มือสั่นไปหมดเลยค่ะ
ตอนนั้นรู้สึกว่าเวลามันนานมาก ถ้ามันมีปืนแล้วยิงมาโดนเราจะทำยังไงนะ จะมาตายแบบนี้ พ่อแม่ก็ไม่รู้เนี่ยนะ ทำไงดีปีนออกหน้าตาดีไหม หรือวิ่งฝ่าเด็กช่างลงรถไปเลย ใจเสีย ใจหาย เครียดไปหมด เด็กช่างมันก็ยังเอะอะโวยวาย เราไม่กล้าหันกลับไปดูเลยค่ะ ได้แต่เอากระเป๋าปิดหัว หันไปอีกทีเหลือผู้โดยสารแค่ไม่กี่คน อีคนขับก็เป็นบ้าอะไรไม่รู้จอดรถทิ้งไว้ แทนที่จะรีบขับหนีไปให้เร็วที่สุด ฮีก็ยืนนิ่งอยู่นั้นแหละ ทั้งกระเป๋ารถเม ผู้โดยสารทั้งหมดก็ตะโกนให้ขับรถออกไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบๆๆขับหนีไป มันก็ยืนเฉยอยู่นั้นแหละ จนซักพักเด็กช่างลงจากรถไป ฮีแกถึงขับออกไป
พอขับออกไปฮีแกยังหันไปด่ากระเป๋ารถเมอีกนะว่าเป็นอะไรหนักหนา แค่นี้คิดว่าฮีแกจะจัดการสถานการณ์ไม่ได้หรือยังไง (เราคิดในใจ ไม่เห็นฮีจะทำอะไรเลย ทำไมไม่รีบขับรถหนีไปว๊ะ) ซักพักคิดว่าพ้นแล้วค่ะ T_____T เด็กช่างมันก็วิ่งตามรถมา ทุกคนบ่นรถพร้อมใจกันบอกให้ขับๆๆๆๆ ขับต่อไป ไม่มีใครกล้าลงจากรถเพราะกลัวพวกนี้มันวิ่งตามมา
ตอนนั้นเราก็เริ่มได้สติ ตรวจดูสภาพในรถ มีแต่ควันเต็มไปหมดเลยค่ะ กระเป๋ารถเมขาเป็นแผลเพราะประทัด มีเด็กประถมตัวเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางรถ คนขับรถก็ยังบ่นไม่เลิกว่ากลัวทำไม มันเป็นเรื่องปกติ ตีกันมาตั้งหลายครั้ง เราได้แต่กระซิบกับพี่ผู้หญิงที่ลงไปนั่งที่พื้นด้วยกันว่า เกิดมาตลอดชีวิตยังไม่เคยเจออะไรน่ากลัวแบบนี้เลย พี่เค้าก็บอกว่าพี่ก็เหมือนกัน
ตอนนี้เข็ดค่ะ เข็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่นั่งอีกแล้ว จะนั่งก็นั่งรถแอร์มีสองประตู ฮือออออกลัวค่ะ เล่าตอนนี้แล้วยังขวัญเสียอยู่เลย ไม่กล้าบอกพ่อแม่ด้วย กลัวเค้าเป็นห่วง
ใครมีวิธีเตรียมตัวกับการเจอสถานการณ์แบบนี้ช่วยบอกด้วยนะคะ เผื่อเจออีกจะได้ทำตัวถูก
ณ ตอนนั้นขวัญหนีดีฝ่อ หมอบอย่างเดียว T___T
สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองจริงๆ ตอนขึ้นรถเกือบมีวินาทีที่จะไปนั่งข้างหลังกับตรงกลางแล้ว
ฮืออออออออออออออออออออออออออออ กลับมารีบสวดมนต์ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์เลยค่ะ
เหตุการณ์ช็อคที่สุดในชีวิต ! เจอเด็กช่างตีกันบนรถเมล์ !!!
เรื่องมันมีอยู่ว่า บ้านของเราอยู่ฝั่งธนค่ะ แถวจรัญ ปกติอิชั้นจะนั่งรถไฟฟ้ากลับจากมหาลัยแล้วมาลงวงเวียนใหญ่ ต่อด้วยสองแถว แล้วต่อรถเมเข้าบ้าน วันนี้!!! แวะไปซื้อของที่เดอะมอลล์ท่าพระแล้วก็เลยนั่ง 57 (ฝั่งตรงข้ามเดอะมอลล์) กลับบ้าน เราก็เป็นผู้หญิงชอบนั่งหน้าก็ไปนั่งด้านหน้าๆ ใกล้ๆกับคนขับ
ที่นี้นั่งไปเรื่อยๆ ประมานก่อนวัดท่าพระ หรือวัดบางเสาธงนี้แหละ รถเมล์ก็จอดรับผู้โดยสารตามปกติ อยู่ๆก็ได้ยินเสียผู้ชายโวยวาย เฮ้ยๆๆ ก่อนเสียงรุมสกรัมตุบตับ ตุบตับ ตามมา เราตกใจรีบหันไปดู แมร่งงงงงงงงงเอ้ยยย เด็กช่างมันขึ้นมาตีกันบนรถค่ะ พวกคุณๆ ลองนึกภาพสิคะ กลุ่มผู้ชายนับสิบยี่สิบคน ถือไม้ ตีมีด รุมตีกันหลังรถ วิ่งขึ้นวิ่งรถ เสียงด่าหยาบคาย กลุ่มควันที่ขโมงโฉงเฉง
เสียงปัง ปัง อยู่บนรถ57 โอ๊ยยยยยยยย ยิ่งกว่าในละครที่เคยดู พวกคนที่อยู่ในรถเมล์กรี๊ดกันใหญ่ เราไม่รู้ทำไง กระโจนไปด้านหน้าของรถก่อนก้มไม่คิดชีวิต ตัวสั่น มือสั่นไปหมดเลยค่ะ
ตอนนั้นรู้สึกว่าเวลามันนานมาก ถ้ามันมีปืนแล้วยิงมาโดนเราจะทำยังไงนะ จะมาตายแบบนี้ พ่อแม่ก็ไม่รู้เนี่ยนะ ทำไงดีปีนออกหน้าตาดีไหม หรือวิ่งฝ่าเด็กช่างลงรถไปเลย ใจเสีย ใจหาย เครียดไปหมด เด็กช่างมันก็ยังเอะอะโวยวาย เราไม่กล้าหันกลับไปดูเลยค่ะ ได้แต่เอากระเป๋าปิดหัว หันไปอีกทีเหลือผู้โดยสารแค่ไม่กี่คน อีคนขับก็เป็นบ้าอะไรไม่รู้จอดรถทิ้งไว้ แทนที่จะรีบขับหนีไปให้เร็วที่สุด ฮีก็ยืนนิ่งอยู่นั้นแหละ ทั้งกระเป๋ารถเม ผู้โดยสารทั้งหมดก็ตะโกนให้ขับรถออกไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รีบๆๆขับหนีไป มันก็ยืนเฉยอยู่นั้นแหละ จนซักพักเด็กช่างลงจากรถไป ฮีแกถึงขับออกไป
พอขับออกไปฮีแกยังหันไปด่ากระเป๋ารถเมอีกนะว่าเป็นอะไรหนักหนา แค่นี้คิดว่าฮีแกจะจัดการสถานการณ์ไม่ได้หรือยังไง (เราคิดในใจ ไม่เห็นฮีจะทำอะไรเลย ทำไมไม่รีบขับรถหนีไปว๊ะ) ซักพักคิดว่าพ้นแล้วค่ะ T_____T เด็กช่างมันก็วิ่งตามรถมา ทุกคนบ่นรถพร้อมใจกันบอกให้ขับๆๆๆๆ ขับต่อไป ไม่มีใครกล้าลงจากรถเพราะกลัวพวกนี้มันวิ่งตามมา
ตอนนั้นเราก็เริ่มได้สติ ตรวจดูสภาพในรถ มีแต่ควันเต็มไปหมดเลยค่ะ กระเป๋ารถเมขาเป็นแผลเพราะประทัด มีเด็กประถมตัวเล็กๆ ร้องไห้อยู่กลางรถ คนขับรถก็ยังบ่นไม่เลิกว่ากลัวทำไม มันเป็นเรื่องปกติ ตีกันมาตั้งหลายครั้ง เราได้แต่กระซิบกับพี่ผู้หญิงที่ลงไปนั่งที่พื้นด้วยกันว่า เกิดมาตลอดชีวิตยังไม่เคยเจออะไรน่ากลัวแบบนี้เลย พี่เค้าก็บอกว่าพี่ก็เหมือนกัน
ตอนนี้เข็ดค่ะ เข็ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่นั่งอีกแล้ว จะนั่งก็นั่งรถแอร์มีสองประตู ฮือออออกลัวค่ะ เล่าตอนนี้แล้วยังขวัญเสียอยู่เลย ไม่กล้าบอกพ่อแม่ด้วย กลัวเค้าเป็นห่วง
ใครมีวิธีเตรียมตัวกับการเจอสถานการณ์แบบนี้ช่วยบอกด้วยนะคะ เผื่อเจออีกจะได้ทำตัวถูก
ณ ตอนนั้นขวัญหนีดีฝ่อ หมอบอย่างเดียว T___T
สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองจริงๆ ตอนขึ้นรถเกือบมีวินาทีที่จะไปนั่งข้างหลังกับตรงกลางแล้ว
ฮืออออออออออออออออออออออออออออ กลับมารีบสวดมนต์ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธ์เลยค่ะ