จิ่วถูเขียน แบบพระเอก ไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่กระจาย ๆ ไปตามตัวรอง ๆ แต่ผมชอบนะ
เขียนสรุปเหตุการณ์ได้เก่งมา คนอ่านเข้าใจสถานการณ์โดยรวม โดยไม่ต้องเยิ่นเย้อ
สงสารฟงฉังชิงมาก
แต่ที่ชอบคือ ทุกตัวละคร มีชีวิตชีวา มีเหตุผลของตัวเอง ไม่มีใครเลวไปหมด อย่างหยางซื่อจง คนเขียนก็เขียนให้เห็นด้านดี
ทุกตัวละคร ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน ก็มีความทุกข์ อัดอั้นตันใจ ไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่ที่ชอบคือ ไม่ทิ้งตัวละครตัวไหน และมีมุกอมยิ้มได้เรื่อย ๆ
สำหรับผม (เฉพาะผมนะ) ผมชอบจิ่วถูกเป็นรองจากกิมย้ง โกวเล้งแล้ว
ไม่มีใครพูดถึง เทพบุตร เล่ม 7 เลยหรือครับ
เขียนสรุปเหตุการณ์ได้เก่งมา คนอ่านเข้าใจสถานการณ์โดยรวม โดยไม่ต้องเยิ่นเย้อ
สงสารฟงฉังชิงมาก
แต่ที่ชอบคือ ทุกตัวละคร มีชีวิตชีวา มีเหตุผลของตัวเอง ไม่มีใครเลวไปหมด อย่างหยางซื่อจง คนเขียนก็เขียนให้เห็นด้านดี
ทุกตัวละคร ไม่ว่าจะใหญ่แค่ไหน ก็มีความทุกข์ อัดอั้นตันใจ ไม่เป็นตัวของตัวเอง
แต่ที่ชอบคือ ไม่ทิ้งตัวละครตัวไหน และมีมุกอมยิ้มได้เรื่อย ๆ
สำหรับผม (เฉพาะผมนะ) ผมชอบจิ่วถูกเป็นรองจากกิมย้ง โกวเล้งแล้ว