พูดถึงบรรดานักเขียนนิยายกำลังภายในแล้ว บอกตามตรงว่ามีกิมย้งคนเดียวครับที่เรียกว่าเก่งตั้งแต่เริ่มต้นยันเลิกเขียน งานทุกชิ้นไม่มีคำว่าห่วยแตก (อย่างมากแค่ไม่ดีนัก) แต่กิมย้งก็เขียนนิยายกำลังภายในน้อยมาก แค่ 12 เรื่องยาว กับ 3 เรื่องสั้น (เรื่องเทพธิดาม้าขาวกับดาบอวงเอียตอ น่าจะนับเป็นเรื่องสั้นมากกว่า เรื่องแรกออกมาได้ร้อยกว่าหน้า เรื่องหลังไม่ถึงร้อย)

ส่วนโก้วเล้งก็ตาม คห 1 ครับ ช่วงต้น ๆ ที่ยังจับแนวเขียนของตัวเองไม่ได้ ค่อนข้างธรรมดาไม่ต่างกับนักเขียนคนอื่นในยุคนั้นเท่าไหร่ เริ่มมาโดดเด่นขึ้นในช่วงกลาง เช่น พยัคฆ์ร้ายบู๊ลิ้ม นักสู้ผู้พิชิต ธวัชล้ำฟ้า ก่อนจะมาโด่งดังสุด ๆ ในช่วงปี 2510-19 ทั้งฤทธิ์มีดสั้น จับอิดนึ้ง ชอลิ้วเฮียง เล็กเซี่ยวหงส์ ฯลฯ (แต่ผลงานช่วงท้าย ๆ ก็เลอะเทอะหลายเรื่องเหมือนกัน)
แต่ถ้าคนชอบอ่านแนวบู๊มีฉากต่อสู้กันดุเดือด อาจจะเบื่อนิยายโก้วเล้งก็ได้ เพราะไม่ค่อยบรรยายอะไรมาก แม้แต่ฉากต่อสู้ของยอดมือกระบี่อย่างไซมิ้งชวยเซาะกับเอิ้ยบโกวเซียะ (เรื่องเล็กเซี่ยวหงส์) ก็ยังไม่เข้มข้นเลยถ้าเทียบกับมาตรฐานของนักเขียนนิยายกำลังภายในคนอื่น