*Stop! Smoking Day 1 (อดบุหรื่ วันที่ 1)*
วันแรกของการอดบุหรี่กำลังจะผ่านไป อาจจะไม่ได้มีอะไรน่าสนใจมากมาย ใครที่เผลอมาอ่านแล้วเห็นว่าไร้สาระก็ผ่านๆไปก็ได้นะ ผมก็บ่นเพ้อๆไปเรื่อย ตามประสาคนกำลังเลิกบุหรี่
เรื่องมันเริ่มจาก ตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมา เกิดอยากจะหล่อ หุ่นดี ก็เลยฟิตหุ่นเสียหน่อย ตรงนั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่วิ่งไม่ไหว วิ่งแค่ 5-10 นาที ก็รู้สึกเหมือนหน้าอกจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นผลมาจากบุหรี่ แต่ก็ยังคงสูบเรื่อยมา
จนมาถึงเมื่อปลายเดือนพฤศจิกาฯ ที่ผ่านมา มีคนเขาขอคำสัญญาว่า ถ้าแต่งงานแล้วขอให้เลิกจะได้มั้ย ไอ้เราก็รับปากไป แต่พอมานั่งคิดนอนคิดอยู่อีกหลายๆตลบ ก็ถามกับตัวเองว่า "จะรอให้ถึงตอนนั้นทำไมล่ะ เลิก
เสียตอนนี้เลยเป็นไง" แต่ก็ยังไม่ได้เริ่มทันที เพราะขอทิ้งท้ายเสียหน่อย เมื่อวาน (15 ธ.ค.56) จึงเป็นวันเผาปอดแบบ Non-Stop เปิดซองใหม่ตอน 4 โมงกว่าๆ 20 มวน หมดลงในเวลา 5 ทุ่มกว่านิดๆ (ไม่รู้ป่านนี้ปอดยังอยู่ครบหรือเปล่า)
แล้วกระบวนการเลิกบุหรี่อย่างเด็ดขาด จึงเริ่มต้นขึ้น เมื่อเวลา 23.30 น. จนถึงปัจจุบัน(ตอนที่กำลังพิมพ์อยู่เป็นเวลา 21.30 น.) ผ่านไป 22 ชั่วโมงครึ่งแล้ว ที่ไม่ได้แตะต้องบุหรี่เลย อาการที่เกิดขึ้น ณ เวลานี้คือ ไม่รู้สึกกระวนกระวายอะไร ไม่หงุดหงิด ไม่อารมณ์เสีย แต่เวลาหลังกินข้ามเสร็จ หรือเข้าห้องน้ำ มันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง เวลาทำกิจกรรมที่ว่า สมองมันจะต้องสั่งให้ไปหาบุหรี่สูบอยู่ตลอดเวลา แต่ก็พยายามบอกกับตัวเองว่า กำลังเลิกอยู่นะ ช่าง
เหอะ ไม่สูบก็ไม่ตายเสียหน่อย สูบสิจะตายเอา
ถ้าถามว่าเลิกบุหรี่มันยากมั้ย บอกได้อย่างหน้าด้านๆเลยว่า โคตรจะยาก ใครที่บอกว่ามันโคตรจะง่ายแสนง่าย ผมไม่เชื่อหรอก สำหรับคุณมันอาจจะเป็นอะไรที่ง่าย แต่สำหรับผมไม่ง่ายเลย สารภาพว่าผมยังโหยหามันอยู่ตอลดเวลา แต่ก็พยายามอดกลั้นไว้ ตอนนี้ล่อโบตันมินท์บอล หมดไป 3 กล่องแล้ว
อีกไม่นานก็จะอดบุหรี่ครบ 24 ชม. แล้ว ชะตากรรมของผมจะเป็นอย่างไรต่อไป ผมจะสามารถเลิกบุหรี่ได้หรือไม่ แล้วหิมะจะตกที่เมืองไทยบ้างหรือเปล่า หากผ่านคืนนี้ไปแล้วผมยังมีชีวิตอยู่ ไว้จะมาเล่าให้อ่านกันเล่นๆ รกๆสมอง
ปล.บอกเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าถ้าเห็นว่าไร้สาระก็ให้ผ่านๆไป แต่ถ้าคุณอ่านมาจนถึงตรงนี้ ผมก็ขอกล่าวคำว่า "ขอบคุณที่อุตสาห์เสียสละเวลาอ่าน"
ขอบคุณครับ
สุดท้าย ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดี เพราะแค่มาบ่นๆ เอาเป็นว่าแท็กๆไปแล้วกัน ผิดถูกยังไง ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ
Stop! Smoking Day 1 (อดบุหรื่ วันที่ 1)
วันแรกของการอดบุหรี่กำลังจะผ่านไป อาจจะไม่ได้มีอะไรน่าสนใจมากมาย ใครที่เผลอมาอ่านแล้วเห็นว่าไร้สาระก็ผ่านๆไปก็ได้นะ ผมก็บ่นเพ้อๆไปเรื่อย ตามประสาคนกำลังเลิกบุหรี่
เรื่องมันเริ่มจาก ตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมา เกิดอยากจะหล่อ หุ่นดี ก็เลยฟิตหุ่นเสียหน่อย ตรงนั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นมันอยู่ที่วิ่งไม่ไหว วิ่งแค่ 5-10 นาที ก็รู้สึกเหมือนหน้าอกจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ รู้ทั้งรู้ว่ามันเป็นผลมาจากบุหรี่ แต่ก็ยังคงสูบเรื่อยมา
จนมาถึงเมื่อปลายเดือนพฤศจิกาฯ ที่ผ่านมา มีคนเขาขอคำสัญญาว่า ถ้าแต่งงานแล้วขอให้เลิกจะได้มั้ย ไอ้เราก็รับปากไป แต่พอมานั่งคิดนอนคิดอยู่อีกหลายๆตลบ ก็ถามกับตัวเองว่า "จะรอให้ถึงตอนนั้นทำไมล่ะ เลิก
แล้วกระบวนการเลิกบุหรี่อย่างเด็ดขาด จึงเริ่มต้นขึ้น เมื่อเวลา 23.30 น. จนถึงปัจจุบัน(ตอนที่กำลังพิมพ์อยู่เป็นเวลา 21.30 น.) ผ่านไป 22 ชั่วโมงครึ่งแล้ว ที่ไม่ได้แตะต้องบุหรี่เลย อาการที่เกิดขึ้น ณ เวลานี้คือ ไม่รู้สึกกระวนกระวายอะไร ไม่หงุดหงิด ไม่อารมณ์เสีย แต่เวลาหลังกินข้ามเสร็จ หรือเข้าห้องน้ำ มันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง เวลาทำกิจกรรมที่ว่า สมองมันจะต้องสั่งให้ไปหาบุหรี่สูบอยู่ตลอดเวลา แต่ก็พยายามบอกกับตัวเองว่า กำลังเลิกอยู่นะ ช่าง
ถ้าถามว่าเลิกบุหรี่มันยากมั้ย บอกได้อย่างหน้าด้านๆเลยว่า โคตรจะยาก ใครที่บอกว่ามันโคตรจะง่ายแสนง่าย ผมไม่เชื่อหรอก สำหรับคุณมันอาจจะเป็นอะไรที่ง่าย แต่สำหรับผมไม่ง่ายเลย สารภาพว่าผมยังโหยหามันอยู่ตอลดเวลา แต่ก็พยายามอดกลั้นไว้ ตอนนี้ล่อโบตันมินท์บอล หมดไป 3 กล่องแล้ว
อีกไม่นานก็จะอดบุหรี่ครบ 24 ชม. แล้ว ชะตากรรมของผมจะเป็นอย่างไรต่อไป ผมจะสามารถเลิกบุหรี่ได้หรือไม่ แล้วหิมะจะตกที่เมืองไทยบ้างหรือเปล่า หากผ่านคืนนี้ไปแล้วผมยังมีชีวิตอยู่ ไว้จะมาเล่าให้อ่านกันเล่นๆ รกๆสมอง
ปล.บอกเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าถ้าเห็นว่าไร้สาระก็ให้ผ่านๆไป แต่ถ้าคุณอ่านมาจนถึงตรงนี้ ผมก็ขอกล่าวคำว่า "ขอบคุณที่อุตสาห์เสียสละเวลาอ่าน"
ขอบคุณครับ
สุดท้าย ไม่รู้จะแท็กห้องไหนดี เพราะแค่มาบ่นๆ เอาเป็นว่าแท็กๆไปแล้วกัน ผิดถูกยังไง ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ