ความเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตาย-เกิดทางร่างกายนั้น สรุปแล้วเกิดมาจากความเชื่อว่า มีสิ่งที่เป็นตัวตน(อัตตา)ของเราอยู่จริงในชาตินี้

โดยความเชื่อว่ามีตัวเราในชาตินี้ก็เกิดมาจากสามัญสำนึก(ความรู้สึกตามปกติธรรมดา)ของมนุษย์ทุกคนที่รู้สึกว่ามีตนเองอยู่จริงในโลก

เมื่อดูจากความเป็นจริงแล้ว ความรู้สึกว่ามีตัวเรานี้ มันเป็นสิ่งที่ถูกปรุงแต่งหรือสร้างขึ้นมาตามธรรมชาติเท่านั้น หาได้เป็นสิ่งที่มีอยู่ก่อนจะมีขันธ์ ๕ไม่ เมื่อมีขันธ์ ๕ จึงเกิดมีความรู้สึกว่ามีตัวเราขึ้นมา เมื่อไม่มีขันธ์ ๕ ก็จะไม่เกิดมีความรู้สึกว่ามีตัวเรา ซึ่งนี่ก็แสดงถึงว่ามันไม่ได้มีตัวตนที่จะมาเป็นเรามาก่อน (ไม่มีชาติก่อน) และไม่มีตัวเราเมื่อขันธ์ ๕ แตกดับไปแล้ว (ไม่มีชาติหน้า)

สรุปได้ว่า แม้ในชาตินี้ก็ยังไม่มีสิ่งที่เป็นตัวเราอยู่จริง แล้วจะมีชาติก่อน ชาติหน้าได้อย่างไร ชีวิตที่เรารู้สึกว่ามีเราอยู่นี้ มันเป็นเพียงสิ่งปรุงแต่งที่แสนมหัศจรรย์ที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ปรุงแต่งขึ้นมา แล้วเกิดความรู้สึกว่ามีตัวเราขึ้นมาภายหลัง จนทำให้เกิดความเชื่อว่ามีเรามาก่อนรวมทั้งเชื่อว่าเมื่อตายไปก็จะยังมีเรามาเกิดใหม่ได้อีก ซึ่งความเชื่อเรื่องชาติก่อน ชาติหน้านี้เป็นคำสอนของศาสนาพราหมณ์ทีปลอมปนเข้ามาอยู่ในคำสอนของพุทธศาสนามาช้านานแล้ว โดยคำสอนระดับสูง (ปรมัตถธรรม) เรื่องการดับทุกข์ตามหลักอริยสัจ ๔ ของพระพุทธเจ้าจะสอนว่า มันไม่ได้มีสิ่งที่เป็นตัวตน(อัตตา)ของเราอยู่จริงเลยในชีวิตนี้(ขันธ์๕) คือเป็นการปฏิสธคำสอนของศาสนาพราหมณ์โดยสิ้นเชิงนั่นเอง