นำกลอนธรรมที่พึ่งแต่ง ในตอนนี้เสนอ นะครับ

ทิฏฐิความเห็นเป็นดังป่ารก              ที่เข้าปรกบังทางแห่งปัญญา
ทิฏฐิความเห็นชั่งร้ายเหลือคณา       บังปัญญา เข้าใจผิดแต่ไม่รู้
แม้พระโสดาบันผู้รู้ทาง                   ยังโดนขวางล้าช้าด้วยความเห็นอยู่
แล้วปุถุชน รกด้วยทิฏฐิสุดกู่             ซึ่งจะรู้ทางแห่งปัญญาคงยากนัก.

ทางแห่งปัญญาต้องพิจารณา             แล้วนำมาเข้าสู่การปฏิบัติ
แค่เพียงใช้ความคิดยังไกลนัก            ติดป่าชัฏทางความเห็นอีกยาวนาน
ความคิดเห็น ธรรมชาติสร้างสรร         เป็นสิ่งอันที่ปรุงแต่งมาตลอดกาล
เป็นฝ่ายสังขตธรรมมานมนาน            เป็นสันดานแห่งสัตว์ตามวาสนา

ทางแห่งปัญญาต้องทวนกระแส          ไม่ผันแปรไปตามสังขตธรรม(การปรุงแต่ง)
นั้นก็คือเพียรปฏิบัติหักกงกรรม            ด้วยน้อมนำ ศีล สมาธิ ปัญญา
ปฏิบัติละเอียดยิ่งเป็นปัจจุบัน              ดัวยธรรมนั้นมรรค 8 ย่อมนำพา
เป็นผู้พ้นแล้วจากกิเลสหนา                เป็นโสดาบันผู้รู้ทางแห่งธรรมเอย.

(พึ่งเขียนเสร็จแล้วนำเสนอ  ยังไม่ได้ตรวจทานอะไรมากนัก เพราะรีบกลับบ้าน ค่อยตรวจทานภายหลัง)