เรื่องเล่า จากครูคนหนึ่ง

วันนี้ได้ไปสอนผู้บริหารท่านหนึ่งที่บ้าน

เมื่อวันศุกร์ ที่ผ่านมาเลขาผู้บริหารโทร มาบอกว่าวันอาทิตย์นี้สะดวกไปสอนที่บ้านผู้บริหารได้หรือไม่ ในขณะที่รับสายนั้นเป็นช่วงที่ตัวเองผ่อนคลายสบาย ๆ เลยตอบตกลง

ซึ่งก่อนหน้านี้ประมาณเกือบ 2 เดือนได้ติดต่อมาก่อนแล้วแต่ตัวเองปฏิเสธ เพราะไม่อยากเข้าใกล้คำว่า "ผู้บริหาร"

วันนี้ไปด้วยความผ่อนคลายไม่เครียดนอนพักผ่อนเต็มที่ ลบคำว่า "ผู้บริหารออก" รู้สึกสบายเจอผู้บริหารภาพที่ตัวเองวาดไว้ไม่ใช่เลย ก็เป็นผู้หญิงน่ารัก ยิ้มแย้ม ไปถึงก่อนเวลา 1 ชั่วโมง ถึง 8 โมงกว่า ๆ เค้ายังไม่ตื่นกลายเป็นว่าเราไปปลุกเค้า ก็ฝึกด้วยกัน 2 แม่ ลูก ไปอย่างสบาย ๆ อยู่บนหลัก นิ่ง สบาย ใช้แรงแต่น้อย มีสติ ฝึกด้วยความรู้สึกไม่ใช้สมอง และมีรอยยิ้ม จากที่ตกลงกัน 1 ชม. แต่ด้วยความรู้ที่ตัวเองมีสิ่งดี ๆ ที่จะมอบให้กลายเป็น 1 ชั่วโมงครึ่ง

ฝึกเสร็จมีรอยยิ้มพิมพ์ใจ และรู้สึกผ่อนคลาย

หลังจากนั้นลูกสาวโทร เรียกรถ taxi ให้ และให้ค่า taxi ให้ต่างหากมา 300 นอกเหนือจากค่าสอน ตัวเองปฏิเสธไม่รับ แต่เค้าก็ให้

วันนี้ได้เรียนรู้ว่า เราไม่ควรสร้างภาพจากประสบการณ์เก่า ๆ ของตนเอง "คำว่าผู้บริหาร" จะทำให้เราไม่แบ่งแยกและตัดสินจากเปลือกภายนอก

การทำให้ตัวเองว่างเปล่านั้นรู้สึกตัวเบามากกว่าที่เราแบกความรู้สึกต่าง ๆ ไว้บนบ่าและความคิด

การที่ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แบ่งปันสิ่งดี ๆ โดยไม่คาดหวัง นั้นสุขแท้ รู้สึกเวลาผ่านไปเร็วจัง