ผมเห็นข้อความพวกนี้แล้วทนไ่ม่ได้จริง กับพวกตีความจนไม่ได้ความของพวกนักวิชาการ ศรีธนญชัย

ความชอบธรรมของการดำรงอยู่  กับ ความชอบธรรมของกระบวนการที่มา ทั้งสองความชอบธรรมนี้อย่างไรก็ต้องอยู่บนพื้นฐานของกฎเกณฑ์ของสังคมไม่ใช่อยู่บนพื้นฐานของ "ความชอบทำของคนพวกนี้" ชอบทำแล้วพยายามประดิษฐถ้อยคำสนับสนุนความเป็นอันธพาล  อุตส่าห์ยกตัวอย่างเปรียบเทียบแต่ขอโทษ ไม่งงหรอกนะ  
       1. นักเรียนเก่งสอบเข้ามาได้ ลักขโมยโกงข้อสอบ ก็โดนไล่ออกอยู่แล้ว  กติกาเขามีอยู่ (บางที่ยังไม่ถึงไล่ออกแต่ก็ต้องโดนภาคทัณฑ์) นี่ก็เดินตามกฏเกณฑ์และกติกา
       2. แต่งแล้วหย่าได้  ก็เป็นไปตามกติกาอีกนั่นแหละ แต่ขอโทษ  จะอธิบายอะไรก็พูดให้หมดซิ  พูดไม่หมดแล้วก็บิดเบือน  (ทำจนเคยตัว) เวลาเขาหย่ากันนี่  มันมีกฎหมายระบุไว้นะ  ต้องหย่าที่อำเภอ ไม่ใช่ร้านกาแฟ หรือต้นกล้วย  ที่แน่ ๆ ไม่จำเป็นต้องเอาญาติพี่น้องเดินขบวนไปปิดล้อมบ้านพ่อตา แม่ยาย  (ข้อนี้ ก็มีกฎเกณฑ์และกติการะบุไว้)
      3. เป็นพนักงานทำงานในบริษัท  แล้วมาคดโกงก็ถูกจับก็ไล่ออก และมีโทษคดีอาญาติดคุกติดตาราง  ก็เป็นกฎเกณฑ์มีในกฎหมายอีกนั่นแหละ  ไม่ใช่คิดเองเออเอง  (ถ้าเป็นกฎของความชอบทำของพวกคุณ  สงสัยจะรุมประชาทัณฑ์พนักงานคนนี้ แน่ ๆ )
       ตัวอย่างที่ยกมานี้  เป็นสิ่งที่เรารู้  แต่ไม่เห็นมีอะไรที่เหมือนพวกคุณเลย  ที่ทำอะไรแต่ละอย่าง "ผิดกฎหมายทั้งนั้น" เสนออะไรแต่ละอย่างก็ "ตามใจฉัน"
       ระวัง ! จะติดคุกหัวโต