เดินดิ่งไป ในเส้นทาง อย่างเชื่องช้า
ลมหนาวมา ฟ้ามืดมิด จิตโศกเศร้า
แหงนมองฟ้า ตามอง จ้องดวงดาว
ส่องแสงพราว ราวงานเลี้ยง เสียงอื้ออึง

อิจฉาดาว เจ้ามีเพื่อน เกลื่อนทั่วฟ้า
สุขอุรา ฟ้าสวยเด่น เห็นแล้วทึ่ง
กระพริบแสง แกล้งคุยกัน ฉันคำนึง
รวมเป็นหนึ่ง น่าซึ้งใจ ไม่ห่างกัน

ลมหนาวเย็น เช่นนี้ พี่หนาวเหน็บ
ในใจเจ็บ เก็บไว้ ไม่เปลี่ยนผัน
เธอทำเฉย ไม่เคยรัก ฉันสักวัน
ถึงทางตัน ฉันต้องจบ ไม่พบเธอ

หลังจากนี้ คงมีเรา อยู่เปล่าเปลี่ยว
เดินคนเดียว เสียวสันหลัง ทั้งใจเผลอ
ยอมหลบหลีก ปลีกตัวไป ไม่อยากเจอ
ฝืนหยุดเพ้อ ถึงเธอนี้ ฤดีตรม

อยากแปลงกาย คล้ายหิ่งห้อย ลอยขึ้นฟ้า
หาดารา ลาความจริง ทิ้งรักขม
ไปหาเพื่อน ลืมเลือนน้อง ล่องลอยลม
ชวนชื่นชม สมใจ ในนภา

ฉันเดินไป ในความจริง ทุกสิ่งเงียบ
ก้าวราบเรียบ เลียบข้างทาง อย่างอ่อนล้า
เย็นทั่วแก้ม กระแอมไอ ไกลดารา
หยดน้ำตา พากันไหล ห้ามไม่ทัน