ชีวิตนี้ ไม่มีใคร สนใจฉัน
แค่คนคั่น วันเวลา กานดาเหงา
ยามลำบาก บากหน้ามา หาตัวเรา
ยามเราเศร้า ไร้เงาคน ที่สนใจ

ไม่มีดี ที่จะให้ ใครมามอง
ชนชั้นสอง ต้องหลบมุม ในพุ่มไม้
ใช่คนดัง หนังหน้าดี มีประกาย
ทำอะไร ใครหยามเหยียด เกลียดทุกครา

ทำดีไว้ มากมายล้น คนไม่เห็น
แสนลำเค็ญ เป็นแค่เงา เศร้าหนักหนา
ตัวสำรอง ต้องหมองหม่น บ่นทุกครา
แกล้งยิ้มหรา ทำหน้าเจื่อน เพื่อนไม่มอง

ไร้เส้นสาย เงินไม่มี ชีวีเศร้า
คนของเขา เราไม่ใช่ ใจหม่นหมอง
เก่งแค่ไหน เขาไม่สน คนไม่ปอง
คิดตริตรอง ข้องใจ ใยต้องทน

เห็นนิ่งเงียบ ก็เอาเปรียบ เหยียบจมดิน
ให้แดดิ้น สิ้นแรงใจ ไม่เคยสน
ไร้สมดุล คุณธรรม ความเป็นคน
เห็นแก่ตน คนขี้โกง หลงเงินทอง

มีความผิด ไม่คิดแก้ แต่โยนหนี
ให้ฉันนี้ พลีชีพดับ รับความหมอง
พอทำดี ไม่มีคน สนใจมอง
บอกว่าน้อง ของง่ายง่าย ไร้ความดี

ชีวิตฉัน ผันผ่าน วันคืนร้าย
คิดระบาย ให้หมดปาก อยากวิ่งหนี
เลยเขียนกลอน ตอนจิตใจ ไม่ค่อยดี
เป็นวิธี หนีจิตยุ่ง มุ่งปัญญา