ดวงดอกเด่นดูงามยามคลี่อ้า
สีเจิดจ้าจับใจหาไหนเหมือน
เด่นสง่าในกระถางวางริมเรือน
ภู่ก็ห้อมตอมเยือนทุกยามไป

ดอกหญ้ามองขึ้นมาทำตาเศร้า
ดูตัวเราสีไม่สดดอกไม่ใส
ใบก็หมองฝุ่นพร้อยน่าน้อยใจ
เบือนหลบหน้าน้ำใสๆก็พรั่งพรู

จิ้งหรีดในรูดินยินสะอื้น
ก็เอ่ยขึ้นว่าดอกหญ้าอย่าอดสู
แม้ต่ำต้อยด้อยค่าน่าเอ็นดู
ยังปกห่มรูฉันไว้ได้กันภัย

ถึงไม่งามเท่าใครในผองเพื่อน
ใต้กิ่งเปื้อนยังมีเงาให้อาศัย
ถึงไม่สวยเลิศล้ำอย่างใครๆ
ก็ไม่ไร้ความดีงามในตัวตน