รามคำแหง สถาบันการศึกษาที่มี น.ศ.มากที่สุด แต่สุดท้ายก็กลายเป็นแค่เรือจ้าง  พอเรียนจบก็ขาดกัน

ความรักสถาบันจึงไปอยู่กับ น.ศ. ที่พักอาศัยอยู่แถวนั้น พอเรียนจบทำงาน ก็อาศัยอยู่แถวนั้น เลยกลายเป็นระบบต่อเนื่อง เชื่อมต่อกับ น.ศ.ใหม่ในรั้วรามเป็นรุ่นๆ คนอื่นๆพักอาศัยแถวรามในช่วงเรียน พอจบหางานได้ก็ย้ายออกไปอยู่ที่ใหม่ บางกลุ่มก็อยู่แถวนั้น อยู่แบบรุ่นสู่รุ่น หน้าราม หลังราม ร้านขายชีสสรุป ติวเตอร์ต่างๆ โต๊ะบอล ร้านเหล้า หอพักห้องเช่า ต่างๆมีคนดูแลปกป้องกันและกันพวกใครพวกมัน  พรรคการเมืองในรามก็มีอิทธิพล ใหญ่โต การเลือกตั้งนายกในรามไม่ต่างจากการเมืองทั่วไป มีหัวคะแนน มีซื้อเสียง ซุ้มนี้ ชมรมนี้พรรคไหน พรรคใครพรรคมัน

ชาวรามคำแหงปีๆนึงมีเยอะมาก ผลิตบัณฑิตออกสู่สังคมหลายแสนหลายล้านคน  ความคิดแตกต่าง แต่ทำไมต้องแตกแยกทำร้ายกันและกัน ถ้าคนที่คุณทำร้ายเป็นลูกพ่อขุนเหมือนกัน พวกคุณจะรู้สึกอะไรบ้างไหม

กลุ่มที่คิดจะทำร้ายกัน พอเถอะครับ เราออกมาสู้แบบประชาธิปไตย แบบผู้มีการศึกษา ใช้สมองมากกว่ากำลัง เพราะเรียนระดับมหาวิทยาลัยไม่ใช่หรือ......

เปลวเทียนให้แสง....รามคำแหงให้ทาง....