วันนี้บังเอิญว่าง และอยากดูเลือดขัตติยา The Musical ก็เลยไปดูเลือดขัตติยาซะเลย (รอบ 29 พ.ย. 2556)
ตอนแรกว่าจะชวนเพื่อน แต่กลัวเพื่อนไม่อิน ก็เลยไปดูคนเดียวซะเลย อย่าได้แคร์ อิอิ

ต้องบอกก่อนว่าสาเหตุที่อยากดูละครเรื่องนี้มาก ทั้งที่แอนตี้ฝั่งรัชดาลัยมาพักใหญ่ ก็เพราะรักนิยายเรื่องนี้มากกกกกกกกกก
มันโรแมนติก ภาษาสวยงาม พล็อตก็สวยงาม ภาพในจินตนาการผมก็สวยงามมาก เลยอยากเห็นซักหน่อย

ผมซื้อบัตรชั้นสอง เพราะชอบดูจากข้างบนมากกว่า (เคยนั่งข้างหลังชั้นล่าง แล้วไม่ชอบเลย) และราคาถูกกว่าหน่อย
แปลกใจตั้งแต่แรกแล้วว่าทำไมซื้อบัตรป่านนี้ ผมยังได้ที่นั่งดีอยู่เลย เข้าไปก็พบว่าที่นั่งข้างบนเหลือเยอะมาก เยอะมากอย่างน่าตกใจ
ผิดฟอร์มละครคุณบอยที่ผมเคยมาดูเมื่อนานมากแล้วอย่างแรง (เรื่องสุดท้ายที่ดูน่าจะเป็นลมหายใจ)
แต่ไม่เป็นไร ไม่เกี่ยวกับละคร ผมไม่ค่อยใส่ใจ แค่กลัวคุณบอยจะไม่มีเงินละครเวทีออกมาอีก

เข้าเรื่องดีกว่า เริ่มเรื่องมาช่วงครึ่งแรก เนื้อเรื่องไปเร็วมาก แต่ก็เข้าใจว่ามันคงต้องเร็ว
เพราะนิยายเองก็สองเล่ม จะให้ใส่รายละเอียดทุกอย่างคงยากไปหน่อย
บอกตามตรงว่าไม่ชอบแกงส้มครึ่งแรกเลย ดูเป็นพี่เลี้ยงขี้เก๊กยังไงก็ไม่รู้
มันดูแข็งๆ ไปหน่อย เจ้าชายสิทธิประวัติ(อาร์ม KPN) ก็ดูไฮเปอร์ไปนิดนึง (นิดเดียวจริงๆ ครับ)
คนที่ผมชอบในองก์แรก คือ เจ้าหญิงแขไข (แก้ม) เปิดตัวสวย แล้วฉากร้ายๆ ก็ออกมาดี
คนที่เปิดตัวมาพร้อมแก้ม นั่นก็คือ หนูนา สวยงาม ราวกับเจ้าหญิงเทพนิยาย เสียงก็เพราะ แต่ดูสดใสเกินทิพยรัตน์ดาราไปหน่อยไหมครับ

พอเริ่มออกมากันครบ ผมเริ่มตงิดๆ ว่าระบบเสียงมันประหลาด มันทำให้เสียงนักร้องขาดความสุดไปยังไงก็ไม่รู้ แต่ก็ยังนั่งดูต่อไป
พอเริ่มออกมาครบ มีเสียงโซโล่คุณรัดเกล้า กับเสียงโซโล่คุณเจี๊ยบ นนทิยาแล้ว ผมมั่นใจแล้วว่าหนึ่งในสาเหตุของความไม่สุดคือระบบเสียง
มันเบา มันขาดๆ ไปครับ เข้าใจว่าเสียงคุณเจี๊ยบค่อนข้างแหบ แต่มันไม่ได้หายไปขนาดนั้น
ก่อนจะจบองก์หนึ่ง มีฉากกุ๊กกิ๊กให้เห็นซักที (เป็นฉากที่ชอบที่สุดในเรื่อง) ชอบแกงส้มและหนูนาฉากนี้ที่สุด
ส่วนนึงเป็นเพราะฉากนี้มันเป็นเรื่องราวของหนุ่มสาวที่รักกัน โดยไม่มีเรื่องราวข้างหลังเท่าไรด้วย แต่ก็ออกมาน่ารักมากกกกกกก ปลื้ม

จบองก์หนึ่งไปแบบไม่แย่นัก แต่ไม่ประทับใจเท่าไร
พอเริ่มมาองก์สอง ด้วยเรื่องราวที่ดราม่ามากขึ้น และนักแสดงก็เหมือนเริ่มจุดเครื่องติดขึ้น ทุกคนโอเคมากครับ
ที่ผมชอบสุด คือ ฉากสิทธิประวัติกำลังจะลาตายกับอโณทัย และดารา
อาร์มร้องเศร้า เสียงเบา แต่เสียงไม่หาย ไม่จม แอคติ้งไม่มาก (ก็ใกล้ตายนี่นะ) สวยงาม บราโว่

รองลงมาเป็นฉากประชันกันของสองดีว่า หรือสองคุณแม่นั่นเอง
ฉากนี้แสดงความแย่ของระบบเสียงชัดเจนมาก เสียงคุณเจี๊ยบ นนทิยา ถูกเสียงคุณรัดเกล้ากลบไปเยอะมาก
ฟังไม่ออกเลยว่าร้องว่าคุณเจี๊ยบร้องว่าอะไรบ้าง แต่พลังการแสดงดีทั้งคู่ครับ
มีติดหน่อยตรงจังหวะเพลง จังหวะก็มายังกะ all that jazz (ตอนนั้น นึกในใจว่า จะมาสวิงอะไรกันตอนนี้ ผิดเวลาไป)
แต่ก็โอเคครับ สวยงาม (ถึงจะฟังเพลงไม่ออกบ้าง)

แกงส้มพาร์ทหลังดีมาก ดูสมาร์ท ฉลาด สุขุม และไม่ขี้เก๊กเหมือนช่วงแรก
หนูนายังดูเด็กเกินกว่าจะเป็นทิพยรัตน์ดาราอยู่ดีครับหนูนาดูเป็นเจ้าหญิงเอาแต่ใจไปหน่อยนึง
มันสุขุมได้กว่านี้ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะต้องการการแสดงที่ใหญ่ด้วยรึเปล่า
การแสดงเลยออกมาโฉ่งฉ่างไปหน่อย
แก้มและอาร์ทำได้ดีตาม context ของตัวเองครับ

แต่ที่เก่งสุดต้องคุณรัดเกล้าจริงๆ
ตอนฉากพิพากษานี่ ขโมยซีนทั้งอาร์ทั้งแก้มไปเลย เลิฟมาก
ถ้าไม่มีคุณรัดเกล้า คงจืดไม่เผ็ดร้อนเท่านี้
(เสื้อผ้า ทรงผมคุณรัดเกล้าได้แบบมาจากแม่มดของเจ้าหญิงออโรร่าป่ะครับ ผมดูแล้วนึกถึง Angelina Jolie ในตัวอย่างหนังเลย)

โดยรวมแล้วชอบครับ แต่ไม่ได้ชอบขนาดนั้น เทียบกับงานเก่าๆ ที่ติดตาผม
ผมเชื่อว่าคุณบอยทำได้ดีกว่านี้มาก แดนเซอร์เคยเป๊ะกว่านี้ ตัวแสดงก็เคยเป๊ะกว่านี้
เพลงเพราะนะครับ ดนตรีดี แต่ไม่รู้คีย์สูงไปไหม โน้ตพีคๆ นักแสดงต้องหลบเอา
ลดคีย์บ้างก็ได้ เข้าใจว่าให้ใช้เสียงหลบ เพื่อรักษาเสียง ให้แสดงต่อไปได้หลายๆ รอบ
ขนาดหนูนา เสียงสูงมากอยู่แล้ว แต่โน้ตสุดท้ายที่ควรจะพีคที่สุดในเรื่อง ดันหลบซะงั้น
ผมว่าลดคีย์หน่อยก็ได้มั้งครับ ทั้งแกงส้ม หนูนาใช้เสียงหลบเยอะขนาดนี้ มันไม่พีคอ่ะครับ (ไม่รู้เป็นเพราะระบบเสียงด้วยอีกรึเปล่า)

สุดท้ายนี้ขอให้คุณบอยตั้งใจทำงานต่อไปนะครับ ผมอยากเห็นงานดีๆ จากคุณบอยอีก
เรื่องนี้ผมถือว่าผ่านไปแบบฉิวเฉียดครับ จะถือว่าผมเป็นลูกช่างติก็ได้ครับ
สุดท้ายไม่เห็นด้วยตรงไหนก็แล้วแต่คุณบอยจะเลือกไปพิจารณานะครับ แล้วผมจะรอดูเรื่อง(ที่อยากดู)ต่อไป