26 พ.ค. - 4 มิ.ย. 1940 อังกฤษตัดสินใจอพยพทหารออกจากชายหาดดังเคิร์ก
กองทัพอากาศเยอรมันจึงระดมทำลายท่าเรือดังเคิร์ก ทำให้ท่าเทียบเรือใช้การไม่ได้



อังกฤษจึงต้องวางแผนอพยพทหารออกห่างจากชายฝั่งดังเคิร์กไปทางตะวันออก 16 กิโลเมตร
แต่แผนนี้ต้องเลื่อนออกไป เพราะแม้แต่เรือเล็กก็ไม่สามารถเข้าไปใกล้เส้นน้ำลึกได้เกินกว่า 100 เมตร/หลา
และทหารต้องเิดินลุยน้ำไปยังเรือ

ไม่มีกำแพงกั้นคลื่น ไม่มีท่าจอดเรือประมง และสะพานที่ยื่นไปในน้ำ
เรือใหญ่ต้องทอดสมอนอกชายฝั่ง และเรือข้ามฟากที่จะใช้ขนถ่ายทหารไปยังเรือใหญ่ ต้องใช้เวลานานในการเลี้ยวกลับ

พลเรือเบอร์ทรัม แรมเซย์ จึงขออาสาสมัครเรือโยง เริอลากอวน เรือประมง (บางลำยังแล่นหาปลาอยู่)
ไปจนกระทั่งเรือยอร์ช และเรือนำเที่ยวขนาดเล็กซึ่งเจ้าของ "รักการกินดื่มอย่างสำราญบนเรือ"
แต่ตอนนี้กัปตันเรือ (ส่วนใหญ่เป็นเจ้าของเรือ) ได้รับการแจกจ่ายแผนผังไปยังดังเคิร์ก

โดยเจ้าของเรือเล็กทั้งหลายไม่เคยข้ามช่องแคบอังกฤษมาก่อน และมีความรู้ทางการเดินเรือน้อยมาก
หลายคนไม่เคยแล่นเริอออกจากแม่น้ำเทมส์ด้วยซ้ำไป



การเดินเรือนี้เสี่ยงอันตรายมาก เพราะเส้นทางตรงสู่ดังเคิร์กต้องแล่นไปยังกาเลส์
ซึ่งเต็มไปด้วยทหารเยอรมันที่พร้อมจะยิงเรือทุกลำในวิถีกระสุน
และดงทุ่นระเบิดของอังกฤษเองในช่องแคบด้วย จึงต้องใช้ทางอ้อม

แต่แล้วยุทธการนี้กลับกลายเป็นจุดเปลี่ยนชัยชนะของอังกฤษ
เมื่อพลเรือนเหล่านี้พิสูจน์ความกล้าหาญด้วยการเดินเรือกลับไปมา
ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า วันแล้ววันเล่า
ฝ่าแนวกระสุนของทหารเยอรมัน และดงทุ่นระเบิดในช่องแคบอังกฤษ



เมื่อกองทัพประกาศยุติภารกิจในวันที่ 4 มิ.ย. 1940
พบว่ามีทหารถึง 338,226 นาย (เดิมคาดว่า 45,000 นาย)
ได้รับการช่วยเหลือจากเรือเล็ก และกลายเป็นตำนานอมตะมาจนปัจจุบัน

Cr.
หนังสือ 100 สิ่งของสำคัญในสงครามโลกครั้งที่ 2
รูปภาพ : ขออภัยที่จำไม่ได้ หาจากหลาย Websites ด้วย Google ค่ะ