ขออัญเชิญส่วนนึงของพระราชดำรัสของพระบาทสมเด้จพระเจ้าอยู่หัว ในเหตุการณ์พฤษภาคม 2535 (พฤษภา ทมิฬ)
ปัญหาของวันนี้ ไม่ใช่ปัญหาของการบัญญัติ หรือแก้ไขรัฐธรรมนูญ. ทุกวันนี้คือความปลอดภัย ขวัญดีของประชาชน. ซึ่งเดี๋ยวนี้ประชาชนทั่วไปทุกแห่งทุกหน มีความหวาดระแวงว่าจะเกิดอันตราย มีความหวาดระแวงว่า ประเทศชาติจะล่มจม โดยที่จะแก้ไขลำบากตามข่าวที่ได้ทราบมาจากต่างประเทศ. เพราะเหตุว่าในขณะนี้ ทั้งลูกชายทั้งลูกสาวก็อยู่ต่างประเทศ. ทั้งสองก็ทราบดี แล้วก็ได้พยายามที่จะแจ้งให้กับ คนที่อยู่ในประเทศเหล่านั้นว่า ประเทศไทยนี้ยังแก้ไขสถานการณ์ได้. แต่รู้สึกว่าจะเป็นความคิด ที่เป็นความคิดแบบหวังสูงไปหน่อย, ถ้าหากว่าเราไม่ทำให้สถานการณ์อย่าง ๓ วันที่ผ่านมานี้สิ้นสุดไปได้. ฉะนั้นก็ขอให้โดยเฉพาะสองท่าน คือ พลเอกสุจินดา และพลตรีจำลองช่วยกันคิด คือ หันหน้าเข้าหากัน, ไม่ใช่เผชิญหน้ากัน เพราะว่าเป็นประเทศของเรา ไม่ใช่ประเทศของหนึ่งคนสองคน เป็นประเทศของทุกคน. เข้าหากันไม่เผชิญหน้ากันแก้ไขปัญหา เพราะปัญหามีอยู่ที่เวลาเกิดจะใช้คำว่าบ้าเลือด, เวลาคนมีการปฏิบัติรุนแรงมันลืมตัว ลงท้ายเขาไม่รู้ว่าตีกันเพราะอะไร, แล้วก็จะแก้ปัญหาอะไร. เพียงแต่ว่าจะต้องเอาชนะ แล้วก็ใครจะชนะ ไม่มีทาง อันตรายทั้งนั้น มีแต่แพ้ คือต่างคนต่างแพ้ ผู้ที่เผชิญหน้าก็แพ้. แล้วที่แพ้ที่สุดก็คือประเทศชาติ ประชาชนจะเป็นประชาชนทั้งประเทศ ไม่ใช่ประชาชน เฉพาะในกรุงเทพมหานคร. ถ้าสมมติว่า เฉพาะในกรุงเทพมหานครเสียหายไป ประเทศก็เสียหายไปทั้งหมด แล้วก็จะมีประโยชน์อะไรที่จะทะนงตัวว่าชนะ เวลาอยู่บนกองซากปรักหักพัง.
ผมได้ไปเป็นส่วนนึงของเหตุการณ์ในครั้งนั้นด้วย โดนจับไปขังคุกอยู่ 3วัน3คืน โชคดีที่ให้มีการประกันตัว เลยได้ออกมาเมื่อวันที่ 20 ได้เมื่อโอกาสได้รับฟังพระราชดำรัสด้วย ซึ่งตอนนั้นเด็กมาก เด็กเกินกว่าที่เข้าใจถึความหมายของพระราชดำรัสนั้น เข้าใจเพียงแต่ว่าไม่ต้องติดคุกแล้ว ในหลวงช่วยแล้ว
นานวันยิ่งเข้าใจการเมืองมากขึ้น รู้การเมืองมากขึ้น นับตั้งแต่วันนั้นมาไม่เคยที่เข้าร่วมชุมนุมของฝ่ายใดฝ่ายนึงเลย ไม่ใช่ว่ากลัวว่าต้องติดคุก แต่ไม่อยากไปเป็นเบี้ยให้นักการเมืองนำมวลชนไปเพื่อแสวงหาอำนาจ แต่ผมก้อฟังข้อมูลด้วยกันทั้งสองฝ่าย ซึ่งมีจริงบ้างเท็จบ้าง ส่วนมากจะเท็จ เพราะการนำเรื่องเท็จมาพูดมันปลุกปั่นได้ง่าย
ปล่อยให้การเมืองมันถูกแก้ด้วยการเมืองของมันไปเรื่อยๆเถอะ ถูกใจเราบ้างไมถูกใจบ้าง ก้อต้องทำใจบ้าง ไม่มีอะไรสมบรูณ์แบบ ปัญหาการเมืองไม่ใช่ที่จงมันจะแก้ได้ด้วยแค่วันสองวันเดือนสองเดือน ปล่อยให้กลไลของระบอบมันแก้ปัญหาในตัวของมันเอง สังเกตุดูมั้ยทำไมว่าเราถึงเดินหน้าไปไหนไม่ได้ เพราะระบบของมันยังไม่ทันได้ทำงานเลย จะมีการเข้าไปแทรกแซงเสียแล้ว
การที่นักการเมืองบอกว่าอาจจะว่าต้องปฎิรูป มัก้อคือการต้องการเอาอำนาจออกมาจากอีกฝ่าย มาให้ฝ่ายตัวเองเท่านั้นเอง มันเป็นอย่างนี้ทุกยุดทุกสมัย
การโกงกิน การคอรัปชั่นมันมีมาตั้งแต่นานนมแล้ว ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนอำนาจหรือการหมดอำนาจจากอีกฝ่ายแล้วการโกงมันจะหมดไป อย่าโลกสวยเลย
ขอบคุณครับ
การเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง
ปัญหาของวันนี้ ไม่ใช่ปัญหาของการบัญญัติ หรือแก้ไขรัฐธรรมนูญ. ทุกวันนี้คือความปลอดภัย ขวัญดีของประชาชน. ซึ่งเดี๋ยวนี้ประชาชนทั่วไปทุกแห่งทุกหน มีความหวาดระแวงว่าจะเกิดอันตราย มีความหวาดระแวงว่า ประเทศชาติจะล่มจม โดยที่จะแก้ไขลำบากตามข่าวที่ได้ทราบมาจากต่างประเทศ. เพราะเหตุว่าในขณะนี้ ทั้งลูกชายทั้งลูกสาวก็อยู่ต่างประเทศ. ทั้งสองก็ทราบดี แล้วก็ได้พยายามที่จะแจ้งให้กับ คนที่อยู่ในประเทศเหล่านั้นว่า ประเทศไทยนี้ยังแก้ไขสถานการณ์ได้. แต่รู้สึกว่าจะเป็นความคิด ที่เป็นความคิดแบบหวังสูงไปหน่อย, ถ้าหากว่าเราไม่ทำให้สถานการณ์อย่าง ๓ วันที่ผ่านมานี้สิ้นสุดไปได้. ฉะนั้นก็ขอให้โดยเฉพาะสองท่าน คือ พลเอกสุจินดา และพลตรีจำลองช่วยกันคิด คือ หันหน้าเข้าหากัน, ไม่ใช่เผชิญหน้ากัน เพราะว่าเป็นประเทศของเรา ไม่ใช่ประเทศของหนึ่งคนสองคน เป็นประเทศของทุกคน. เข้าหากันไม่เผชิญหน้ากันแก้ไขปัญหา เพราะปัญหามีอยู่ที่เวลาเกิดจะใช้คำว่าบ้าเลือด, เวลาคนมีการปฏิบัติรุนแรงมันลืมตัว ลงท้ายเขาไม่รู้ว่าตีกันเพราะอะไร, แล้วก็จะแก้ปัญหาอะไร. เพียงแต่ว่าจะต้องเอาชนะ แล้วก็ใครจะชนะ ไม่มีทาง อันตรายทั้งนั้น มีแต่แพ้ คือต่างคนต่างแพ้ ผู้ที่เผชิญหน้าก็แพ้. แล้วที่แพ้ที่สุดก็คือประเทศชาติ ประชาชนจะเป็นประชาชนทั้งประเทศ ไม่ใช่ประชาชน เฉพาะในกรุงเทพมหานคร. ถ้าสมมติว่า เฉพาะในกรุงเทพมหานครเสียหายไป ประเทศก็เสียหายไปทั้งหมด แล้วก็จะมีประโยชน์อะไรที่จะทะนงตัวว่าชนะ เวลาอยู่บนกองซากปรักหักพัง.
ผมได้ไปเป็นส่วนนึงของเหตุการณ์ในครั้งนั้นด้วย โดนจับไปขังคุกอยู่ 3วัน3คืน โชคดีที่ให้มีการประกันตัว เลยได้ออกมาเมื่อวันที่ 20 ได้เมื่อโอกาสได้รับฟังพระราชดำรัสด้วย ซึ่งตอนนั้นเด็กมาก เด็กเกินกว่าที่เข้าใจถึความหมายของพระราชดำรัสนั้น เข้าใจเพียงแต่ว่าไม่ต้องติดคุกแล้ว ในหลวงช่วยแล้ว
นานวันยิ่งเข้าใจการเมืองมากขึ้น รู้การเมืองมากขึ้น นับตั้งแต่วันนั้นมาไม่เคยที่เข้าร่วมชุมนุมของฝ่ายใดฝ่ายนึงเลย ไม่ใช่ว่ากลัวว่าต้องติดคุก แต่ไม่อยากไปเป็นเบี้ยให้นักการเมืองนำมวลชนไปเพื่อแสวงหาอำนาจ แต่ผมก้อฟังข้อมูลด้วยกันทั้งสองฝ่าย ซึ่งมีจริงบ้างเท็จบ้าง ส่วนมากจะเท็จ เพราะการนำเรื่องเท็จมาพูดมันปลุกปั่นได้ง่าย
ปล่อยให้การเมืองมันถูกแก้ด้วยการเมืองของมันไปเรื่อยๆเถอะ ถูกใจเราบ้างไมถูกใจบ้าง ก้อต้องทำใจบ้าง ไม่มีอะไรสมบรูณ์แบบ ปัญหาการเมืองไม่ใช่ที่จงมันจะแก้ได้ด้วยแค่วันสองวันเดือนสองเดือน ปล่อยให้กลไลของระบอบมันแก้ปัญหาในตัวของมันเอง สังเกตุดูมั้ยทำไมว่าเราถึงเดินหน้าไปไหนไม่ได้ เพราะระบบของมันยังไม่ทันได้ทำงานเลย จะมีการเข้าไปแทรกแซงเสียแล้ว
การที่นักการเมืองบอกว่าอาจจะว่าต้องปฎิรูป มัก้อคือการต้องการเอาอำนาจออกมาจากอีกฝ่าย มาให้ฝ่ายตัวเองเท่านั้นเอง มันเป็นอย่างนี้ทุกยุดทุกสมัย
การโกงกิน การคอรัปชั่นมันมีมาตั้งแต่นานนมแล้ว ไม่ใช่แค่การเปลี่ยนอำนาจหรือการหมดอำนาจจากอีกฝ่ายแล้วการโกงมันจะหมดไป อย่าโลกสวยเลย
ขอบคุณครับ