เรื่องของเรื่องคือวันนี้เเต๋วไปขอเบอร์มือถือโจ้จากภู (ไอ้แลนบก = ฉายาสมัยเรียน ม.ต้น)
ไอ้แลนบกก็ให้มาบอกว่าเบอร์นี้ๆ โทรไปได้เลย ได้มาเเล้วก็รีบโทรในทันทีทันใด

แต๋ว : หวัดดี นั่นโจ้ป่ะ
โจ้ (?) : ..... อื้ม ใช่
แต๋ว : นี่เเต๋วเองนะ
โจ้ (?) : อ่อออ หรออ อื้มๆ ว่าไง
แต๋ว : วันที่ 6 จะไปงานเลี้ยงรุ่นป่าว ?
โจ้ (?) : เลี้ยงรุ่น ?  ที่ไหน ?
แต๋ว : อ้าว  ก็ที่ รร. ....... ไง ไปป่าว
โจ้ (?) : อ่อออ  ไปๆ ไว้เดี๋ยวโทรกลับก็เเล้วกันนะ ตอนนี้ยุ่งๆอยู่

หลังจากนั้นก็วางสายกันไป ก็ดูโอเคนี่นา ไม่มีอะไรผิดพลาด แต่ความจริงก็เปิดเผยเมื่อไปเล่าให้ไอ้แลนบกฟัง

ไอ้เเลนบก : ก๊ากกก ใช่ที่ไหนล่ะ นี่มันเบอร์สถานีวิทยุ ให้ไว้โทรไปขอเพลงฟัง ฮ่าาาาา

  ห๊ะ ! อ้ายยยยชั่ววววววววววว แก๊ๆๆ มันทำร้ายเเต๋ววว อยากจะตีหัว ตีหู ตีหางมันยิ่งนัก อยากกัดหูมันสักที


แต่ก็นะ ... พี่ที่รับสายก็เออๆ ออๆ รับสมอ้างซะงั้น คุยเป็นเรื่องเป็นราว บอกจะโทรกลับมาอีกด้วย เยี่ยม !