สวัสดีคะ หนูมี11นิ้ว มันเป็นปมด้อยของหนูถึงแม้บางครั้งหนูอาจจะลืมว่าตัวเองมี หนูอยากจะตัดมันทิ้งแต่แม่บอกว่ามันอาจจะเป้นสิ่งที่ทำให้โชคดีแต่หนูก้คิดว่ามันคงไม่ใช่หรอก หนูอยากตัดมากถึงมากที่สุดแต่ก้กลัวและไม่กล้าที่จะตัดบ่อยครั้งที่หนูจะโดนเพื่อนแกล้งล้ออยู่เสมอแต่ก้นะทำไรไม่ได้มันเป้นความจริงที่หนูต้องยอมรับถึงแม้หนูไม่อยากจะรับโดยก้ตาม เฮ้อ หนูไม่รู้จะทำอย่างไรไม่มีเข้าใจหนูพ่อและแม่ก้ได้แค่ปลอบหนูไม่มีใครเข้าใจหนูจริงๆหรอกคะ ไม่มาเป้นหนูก้คงไม่รุ้ว่ามันรุ้สึกยังไงหนูเสียใจนะคะที่ทำไมมันต้องเกิดขึ้นกับหนู แต่ถึงหนูจะเข้าใจในตัวเองแต่คนอื่นเขาไม่ได้เข้าใจในสิ่งที่เราเป้นหรอกคะ จะทำอะไรก้ลำบาก หนูต้องทำไงดีคะ