หนูเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจมานานมากเพราะไม่กล้าพูดกับแม่ตรงๆว่า“น้อยใจ” เมื่อต้นปี2567ที่ผ่านมา แม่ได้รู้จักกับเด็ก2คน เด็ก2คนนั้นขอเรียกแม่เราว่า“แม่”
เเรกๆเราก็รู้สึกนอยนะ กลัวว่าแม่จะรักเด็ก2คนนั้นมากกว่าลูกตัวเอง จนเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นจริงๆและหลายครั้ง จนมาถึงครั้งล่าสุด เรารู้สึกได้ถึงความไม่เท่าเทียมแบบชัดเจน!! เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือวันเกิดของเด็ก2คนนั้น แม่ซื้อของขวัญและหาเวลาไปวันเกิดของเด็ก2คนนั้นมากๆแม้ว่าตัวเองจะไม่ว่าง พอถึงวันเกิดหนู ไม่มีของขวัญไม่มีเค้กถ้าไม่บอกแม่เขาก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ พูดกับเด็ก2คนนั้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่กับหนูตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้ยินได้ฟังน้ำเสียงแบบนี้บ้างเลย เด็ก2คนนั้นไม่เคยจะมาช่วยเขาทำงาน กับตัวหนูเองที่ทำงานช่วยเขาตลอด ระหว่างเด็ก2คนนั้น กับ หนู คนที่ถูกด่า ถูกพูดไม่ดีใส่ก็คือตัวหนูเอง 

เขาชอบถามหนูว่าหนูน้อยใจมั้ย หนูตอบเขาว่า“ไม่”ตลอด เพราะคิดว่าเขาทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เขารู้ว่าหนูก็น้อยใจอยู่บ้าง เขาชอบบอกหนูว่า เขาไม่เคยรักเด็ก2คนนั้นมากกว่าลูกตัวเองหรอกแต่ระยะเวลา1ปีที่ผ่านมาหนูคิดการกระทำของเขาสำหรับตัวหนูเองคิดว่ามันไม่ใช่จริงๆแต่ก็ไม่กล้าพูดกับเขา

อยากรู้ว่าถ้าเป็นพี่ๆ พี่ๆจะเปิดใจหรือเริ่มคุยเรื่องแบบนี้กับเขายังไง

ถ้าพี่ๆอ่านแล้วงงตรงไหนบอกหนูได้นะคะ พอดีเป็นคนเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยเป็นค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้านะคะ