สวัสดีค่ะ ตัดสินใจอยู่หลายครั้ง ว่าจะเขียนเล่าเรื่องราวของเราดีหรือไม่ แต่ในที่สุด ก็อยากจะแชร์ค่ะ
ถึงแม้ว่า เรื่องของเราอาจจะไม่ได้ช่วยอะไรแต่เป็นอุทาหรณ์สอนใจค่ะ ว่าคนเรา ต้องดูกันให้ดีๆ ค่ะ คำโกหกหลอกลวงมันอันตรายค่ะ
การโกหกหรือจะสู้ความจริงแต่บางทีมันก็ไม่ได้ผลเสมอไปหรอกค่ะ คนพูดความจริงอาจกลายเป็นคนผิดก็ได้ค่ะ
และเรื่องที่จะเล่าเป็นเรื่องราว เพียงแค่ 1 ปีเท่านั้นเองค่ะ
ออกตัวก่อนนะคะ เราก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมายค่ะ สิ่งที่เราเล่า หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเธอต้องทำแบบนั้น
ทำไมต้องทำแบบนี้ ในสถานการณ์แต่ละเหตุการณ์นั้น บางทีเราก็มีทั้งขาดสติบ้าง ท้อบ้าง เสียใจ ผสมปนเปกันไปหมดค่ะ

ความรักของเราเกิดขึ้น ณ ที่ทำงานค่ะ เราทำงานด้วยกัน และต้องร่วมงานกันค่ะ จนทำให้เราคุยกันมากขึ้น
และกลายเป็นว่า หลังจากเลิกงาน ก็มีการคุยไลน์ อีก 1 ช่องทางค่ะ เราคุยกันมาเรื่อยๆ ต่างคนต่างเล่าเรื่องราวของตัวเอง
เป็นการเริ่มต้นที่ดีเหมือนกับหลายๆ คู่ ที่จะต้องการจะสานสัมพันธ์กันต่อไป คุยกันมาเกือบ สามเดือน
แต่เราก็ยังไม่เคยที่จะนัดกันออกไปข้างนอก  ตอนนั้นเราก็ยังไม่แปลกใจหรือเอะใจ คิดว่า เราควรที่จะคุยกันไปเรื่อยๆ ก่อนค่ะ

จนวันนึง ถามไถ่เรื่องอาหารการกิน ชอบกินอะไร ไม่ชอบกินอะไร เค้าจึงตอบมา และทำให้เราทราบว่า เค้านับถือศาสนาอิสลาม
ที่เป็นคนละศาสนากับเราค่ะ ตอนนั้น ก็คิดเหมือนกัน ว่าต่างศาสนา แต่เรายังไม่คาดหวังถึงอนาคตยาวไกลขนาดนั้น
ประมาณสามเดือน เราเริ่มมีถามบ้าง เรื่องออกไปเที่ยวข้างนอกหรืออะไร เพราะเวลาเราไปไหน เค้าจะถามว่าไปไหน กับใคร
แต่ไม่เสนอตัวไปด้วยเลย เราเลยคิดว่า เค้าคงแค่อยากจะคุยเล่นๆ เท่านั้นเอง เราเลยตัดสินใจพูดไปตรงๆ ค่ะ
เค้าจึงบอกว่าเค้าอยากไปด้วยจริงๆ แต่ไม่ว่างเลย เพราะต้องขับรถไปส่งแม่ตลอด เพราะแม่เค้าไม่ขับรถเองค่ะ และ
ทราบมาภายหลังว่า แม่ค่อนข้างจะติดลูกและหวงลูกชายมากค่ะ

ท้ายที่สุดเราเลยคิดว่าคุยกันแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรที่จะคืบหน้าได้ ส่วนฝ่ายชายก็หาโอกาส สุดท้ายก็นัดเราไปกินข้าวค่ะ
เราได้พูดคุยกัน แลกเปลี่ยนความเห็น หลังจากนั้นอีก เกือบ สองเดือน จึงตกลงคบกันเป็นแฟนค่ะ ซึ่งเราบอกว่า
ขอเรื่องการโกหก เราเคยเจอกับคนที่โกหกเรา มันเสียใจค่ะ ถ้ามีอะไรอยากให้พูดตรงๆ ถึงแม้ความจริงจะเจ็บปวด
แต่ก็ขอให้พูดความจริงเถอะ ซึ่งเค้าก็รับปาก และเราคิดว่า เราคงไว้ใจและเชือถือคำพูดเค้าได้

หลังจากที่เราคบกัน ทางบ้านของเค้าไม่เคยรับรู้เลย เราเคยถามหลายเรื่อง แต่ถ้าไม่เงียบ ไม่มีคำตอบ ก็จะตอบเป็นแบบปัดๆ
สิ่งที่เรารับรู้ได้คือ 1. ที่บ้านเคยหาคู่มาให้ฝ่ายชายแล้ว แต่ฝ่ายหญิงปฏิเสธ จึงไม่ได้ลงเอยกัน (ตอนนี้ฝ่ายหญิงแต่งงานไปแล้วค่ะ)
2. แม่ ไม่อนุญาติให้พาผู้หญิงไปที่บ้านเลย ซึ่งแม่ไม่ยอมและรับไม่ได้ และไม่ต้องการที่จะเจอแฟนของลูกด้วยค่ะ
ยกเว้นคนที่แม่มาหาเอง
3. แม่จะโทรมาเสมอๆ เพื่อตามกลับบ้าน หรือให้พาไปสถานที่อื่นๆ ที่เค้าต้องการ โดยไม่สนใจช่วงเวลา ต้องรีบไปเดี๋ยวนั้น
4. ทุกครั้งที่อยู่กับเรา ฝ่ายชายจะโกหกว่าทำงานไม่เสร็จบ้าง หรือ อยู่ข้างนอก แต่ไม่เคยบอกว่ามีเราที่มีตัวตนค่ะ

เรายอมรับค่ะ ว่าพอเราเริ่มรู้จักเค้าไปเรื่อยๆ เรามีแต่เรื่องเสียใจ แต่เวลาที่เค้าอยู่กับเรา เค้าก็ดูแลเราดีทุกครั้ง เราก็รักค่ะ
เราไม่เคยเชคโทรศัพท์ของเค้าค่ะ ไม่มี fb ซึ่งกันและกัน เพราะเค้าบอกว่า เค้ามี account แต่ไม่ได้เล่น เราก็ไม่สนใจค่ะ
จนกระทั่งเข้าช่วงสิ้นปี เรามีโอกาสได้เห็นข้อความใน fb เพราะเค้าเปิดทิ้งไว้ในมือถือ ถึงเห็นว่าเค้ามีการทักทาย ผู้หญิงคนอื่น
แต่ ผู้หญิง ที่เค้าไปทักทายนั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเลย เราก็ถามค่ะ เค้าตอบว่า ไม่มีอะไร เป็นคนรู้จักกันทักทายกันธรรมดา

ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าต้องเชื่อหรือไม่ มันมีความสับสนค่ะ และนี่คือครั้งแรกที่เราเริ่มไม่มั่นใจ

ปล เราพิมพ์ไปเรื่อยๆ ค่ะ อาจจะช้าบ้างนะคะ