@Central Ladprao ,, Tops market 22/11/2013 ~ 21.20
ก่อนอื่นเลยผมเป็นผู้ชายที่ชอบการเดิน Tops เดินดูผักผลไม้ ของกิน และอื่นๆทั่วไป หลังจากที่กินข้าวอย่างเหงาๆคนเดียวเสร็จ
ก็ถึงเวลาเดินย่อยอาหารสักหน่อย เอาว่ะเดิน Tops เลยละกัน ห้างก็ใกล้จะปิดแล้วคนคงน้อยละ ตรงทางเข้านั้นก็ได้สะดุดกับ
รอยยิ้มของเธอเข้าอย่างจัง มากับเพื่อนอีก 2 คนแหนะ เราก็ได้แต่มองแล้วเดินผ่านไป ก็เดินดูไปเรื่อยๆ อิจฉาจังคนที่มีคู่เดินดูนั่นนี้
แต่แล้วเสียงที่ดูคุ้นเคยราวกับว่าเราสนิทกันมานานก็ดังมาเข้าหูเราอีก เอ๊ะนี่มันคนเมื่อกี้นี่ (พูดเสียงดังในใจ) รอยยิ้มเดิมเสียงนี้แหละ
ชุดสี Nude ยาวถึงเข่า แขนเสื้อเป็นตาข่าย ผมยาวตรงสลวย ,, หัวใจที่เต้นมานานหลายสิบปี กลับเต้นรัวๆราวกับอีกเดี๋ยวจะไม่ทำงานแล้ว
เอาว่ะเดินตรงไปเลยละกัน พร้อมกับมือยื่นไป ,, หยิบขวด Chocolate Topping ...... เห้อไม่ได้จำเป็นอะไรในชีวิตเลย
แต่ก็ทำให้เรามองเห็นเธอที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้อย่างชัดเจน เธอเลือกของกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ฝั่งเราก็เลือกราวกับเป็นพ่อครัวทำขนม
เดี๋ยวไม่เนียนเดินไปอีกหน่อยละกัน ไปหยุดตรงถาดทำขนม (นึกในใจตรงนี้มันมีของอย่างนี้ขายด้วยหรอเดินมาตั้งเยอะไม่เคยสนใจ)
เพื่อนเธอก็พูดเสียงดังเลยว่าไปดูกระดาษทิชชู่ตรงนั้นกัน ซึ่งมันก็ไม่ใกล้ไม่ไกลเดินผ่านข้างหลังเราไปนิดเดียวเอง แล้วพวกเธอก็เดินมา
แอบเหลียวหลังอีกละ ฮาฮ่าผู้ชายขี้อายอย่างเราก็ไม่กล้าทำอะไร ถ้ารู้จักเพื่อนเธอก็จะ Give me five แล้วล่ะ พามาถูกที่ถูกจังหวะจริงๆ
เราแอบส่งยิ้มไปแล้วละ แต่มันคงแรงไม่ถึงเธอ หรือเธอก็อายเหมือนกันเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไร จนถึงเวลาที่จะต้องไปคิดเงินแล้วล่ะ
ก็ไม่รู้ว่าดวงดาวจะพลักอะไรมากมาย ให้เราเจอที่คิดเงินอีก ช่องที่ว่างราวกับเว้นที่ให้เราเดินไปต่ออย่างใกล้ๆ ได้เห็นหน้าเธอชัดๆอีกที
ถึงเวลานาฬิกาเที่ยงคืนแล้วใช่ไหม ,, เปล่าเลยมันก็เกือบ 21.30น. แต่แล้วซินเดอเรร่าของผมก็คงต้องจากกันแล้ว
รวบรวมความกล้าแล้วเอาละ ลองเดินไปคุยละกัน ไม่ได้ไม่เสียหรอกมั้ง อย่างน้อยก็ได้ลอง ... เธอหายไปไหน เมื่อกี้ยังยืนคุยกับเพื่อน
อยู่หน้า Tops อยู่เลยนิ เดินหาอย่างกับมีคนมาปล้นของเราไป จะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ ตามหาข้างนอกก็แล้ว ชั้นบนชั้นล่างทุกทาง
,, ผมคงไม่กล้าเองแหละดวงดาว บททดสอบนี้มันยังยากไปสำหรับเราจริงๆ สักวันที่เราเก่งกว่านี้ขอให้ส่งคนอย่างนี้มาใหม่นะ
ผู้ชายที่ปลูกต้นไม้ที่ไม่ได้หวังจะตัดหรือเก็บผลมากิน เพียงแค่ชื่นชอบการดูแลต้นไม้ ถึงมันจะดูแลยาก ให้อะไรมากไปขาดอะไรไปก็ไม่ได้
แต่ก็มีความสุขเสมอที่ได้เห็นต้นไม้เจริญเติบโต ,, ความรักก็เป็นเช่นนั้น
PS. ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีเทา มือนึงถือหมวกกันน็อคสีขาว อีกมือถือขวด Chocolate Topping เดินต่อคิวจ่ายเงินจากเธอ เค้าชอบเธอนะ
,,, เพียงแต่เค้า..ไม่กล้า..จะทักและพูดคุยกับเธอ ถ้าเราเอารถยนต์ไปเธอคงนึกเราไม่ออกหรอกมั้ง แต่โชคดีที่เราเอามอไซค์ไป
อย่างน้อยเธอน่าจะจำหมวกเราได้บ้างนะ ^^a
... กว่าจะได้ User มาโพสเป็นของตัวเอง ...
::[บททดสอบของดวงดาว ตอน : เธอน่ารักนะแต่เราขี้อายจนไม่กล้าเดินไปทัก ]::
ก่อนอื่นเลยผมเป็นผู้ชายที่ชอบการเดิน Tops เดินดูผักผลไม้ ของกิน และอื่นๆทั่วไป หลังจากที่กินข้าวอย่างเหงาๆคนเดียวเสร็จ
ก็ถึงเวลาเดินย่อยอาหารสักหน่อย เอาว่ะเดิน Tops เลยละกัน ห้างก็ใกล้จะปิดแล้วคนคงน้อยละ ตรงทางเข้านั้นก็ได้สะดุดกับ
รอยยิ้มของเธอเข้าอย่างจัง มากับเพื่อนอีก 2 คนแหนะ เราก็ได้แต่มองแล้วเดินผ่านไป ก็เดินดูไปเรื่อยๆ อิจฉาจังคนที่มีคู่เดินดูนั่นนี้
แต่แล้วเสียงที่ดูคุ้นเคยราวกับว่าเราสนิทกันมานานก็ดังมาเข้าหูเราอีก เอ๊ะนี่มันคนเมื่อกี้นี่ (พูดเสียงดังในใจ) รอยยิ้มเดิมเสียงนี้แหละ
ชุดสี Nude ยาวถึงเข่า แขนเสื้อเป็นตาข่าย ผมยาวตรงสลวย ,, หัวใจที่เต้นมานานหลายสิบปี กลับเต้นรัวๆราวกับอีกเดี๋ยวจะไม่ทำงานแล้ว
เอาว่ะเดินตรงไปเลยละกัน พร้อมกับมือยื่นไป ,, หยิบขวด Chocolate Topping ...... เห้อไม่ได้จำเป็นอะไรในชีวิตเลย
แต่ก็ทำให้เรามองเห็นเธอที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้อย่างชัดเจน เธอเลือกของกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ฝั่งเราก็เลือกราวกับเป็นพ่อครัวทำขนม
เดี๋ยวไม่เนียนเดินไปอีกหน่อยละกัน ไปหยุดตรงถาดทำขนม (นึกในใจตรงนี้มันมีของอย่างนี้ขายด้วยหรอเดินมาตั้งเยอะไม่เคยสนใจ)
เพื่อนเธอก็พูดเสียงดังเลยว่าไปดูกระดาษทิชชู่ตรงนั้นกัน ซึ่งมันก็ไม่ใกล้ไม่ไกลเดินผ่านข้างหลังเราไปนิดเดียวเอง แล้วพวกเธอก็เดินมา
แอบเหลียวหลังอีกละ ฮาฮ่าผู้ชายขี้อายอย่างเราก็ไม่กล้าทำอะไร ถ้ารู้จักเพื่อนเธอก็จะ Give me five แล้วล่ะ พามาถูกที่ถูกจังหวะจริงๆ
เราแอบส่งยิ้มไปแล้วละ แต่มันคงแรงไม่ถึงเธอ หรือเธอก็อายเหมือนกันเลยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อะไร จนถึงเวลาที่จะต้องไปคิดเงินแล้วล่ะ
ก็ไม่รู้ว่าดวงดาวจะพลักอะไรมากมาย ให้เราเจอที่คิดเงินอีก ช่องที่ว่างราวกับเว้นที่ให้เราเดินไปต่ออย่างใกล้ๆ ได้เห็นหน้าเธอชัดๆอีกที
ถึงเวลานาฬิกาเที่ยงคืนแล้วใช่ไหม ,, เปล่าเลยมันก็เกือบ 21.30น. แต่แล้วซินเดอเรร่าของผมก็คงต้องจากกันแล้ว
รวบรวมความกล้าแล้วเอาละ ลองเดินไปคุยละกัน ไม่ได้ไม่เสียหรอกมั้ง อย่างน้อยก็ได้ลอง ... เธอหายไปไหน เมื่อกี้ยังยืนคุยกับเพื่อน
อยู่หน้า Tops อยู่เลยนิ เดินหาอย่างกับมีคนมาปล้นของเราไป จะร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ ตามหาข้างนอกก็แล้ว ชั้นบนชั้นล่างทุกทาง
,, ผมคงไม่กล้าเองแหละดวงดาว บททดสอบนี้มันยังยากไปสำหรับเราจริงๆ สักวันที่เราเก่งกว่านี้ขอให้ส่งคนอย่างนี้มาใหม่นะ
ผู้ชายที่ปลูกต้นไม้ที่ไม่ได้หวังจะตัดหรือเก็บผลมากิน เพียงแค่ชื่นชอบการดูแลต้นไม้ ถึงมันจะดูแลยาก ให้อะไรมากไปขาดอะไรไปก็ไม่ได้
แต่ก็มีความสุขเสมอที่ได้เห็นต้นไม้เจริญเติบโต ,, ความรักก็เป็นเช่นนั้น
PS. ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีเทา มือนึงถือหมวกกันน็อคสีขาว อีกมือถือขวด Chocolate Topping เดินต่อคิวจ่ายเงินจากเธอ เค้าชอบเธอนะ
,,, เพียงแต่เค้า..ไม่กล้า..จะทักและพูดคุยกับเธอ ถ้าเราเอารถยนต์ไปเธอคงนึกเราไม่ออกหรอกมั้ง แต่โชคดีที่เราเอามอไซค์ไป
อย่างน้อยเธอน่าจะจำหมวกเราได้บ้างนะ ^^a
... กว่าจะได้ User มาโพสเป็นของตัวเอง ...