คิดว่าถ้าเราเป็นแค่ตัวละครในเกม The Sims หรือเกม​ RPG ล่ะ มนุษย์เราอาจเป็นแค่ร่างอวตาร เพราะเกิดมาเราก็มีข้อมูลส่วนหนึ่งติดตัวมาอยู่แล้ว เช่น รูปร่างหน้าตา ความแข็งแรง สติปัญญา จากนั้นเราก็ต้องพัฒนา skill ขึ้นไปเรื่อยๆ มีการเก็บไอเท็ม เงิน วัตถุสิ่งของ ไอโฟน บ้าน รถยนต์ ช่วงนี้แถบโลภ โกรธ หลง อาจจะขึ้นๆลงๆ ได้ แต่พอเราตาย แถบนี้จะเป็นตัวกำหนดว่าเราควรไปอวตารที่ภพใดต่อไป ถ้าสูงมากก็ไปที่ๆดีขึ้น ถ้าตำ่มากก็ไปนรก และจะเป็นตัวกำหนดรูปร่างหน้าตา ภพภูมิ ส่วนข้อมูลในภพเดิมอื่นๆที่เราสะสมระหว่างทางไม่อาจติดตัวต่อไปได้

ถ้าวัตถุต่างๆที่เราเห็นล้วนประกอบมาจากอะตอม ซึ่งอะตอมและอนุภาคที่ประกอบขึ้นมานั้นเป็นได้ทั้งคลื่นและอนุภาค มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอครับ ถ้าเรามองหรือสังเกต มันถึงจะปรากฏให้เห็น แล้วจากการศึกษาหลุมดำก็พบว่าข้อมูลโลกสามมิติที่เห็น อาจเป็นเพียงภาพฉายของข้อมูลสองมิติเท่านั้น (เช่น ถ้าวาดทรงกลมล้อมรอบมือถือของคุณไว้ ข้อมูลทุกอย่างที่อยู่ในทรงกลมนั้นจะถูกเก็บอยู่บนพื้นที่ผิวทรงกลม ไม่ใช่ในปริมาตร แล้วทรงกลมนี้ขยายไปได้ทั้งเอกภพ) ช่างเหมือนเกมเป๊ะๆ โลกวัตถุแท้จริงแล้วอาจไม่มีก็ได้ สมองของเรารับกระแสไฟฟ้าเคมีจากเส้นประสาทที่แปลงมาจากอวัยวะรับสัมผัสแล้วตีความไปเองทั้งสิ้น