สวัสดีครับทุกท่าน ในวันนี้ผมว่างๆผมจึงอยากเล่าเรื่องผีๆให้ทุกๆท่านอ่านนะครับ(เป็นเรื่องจริง)
จริงๆผมอยากเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์และผู้กำกับภาพยนตร์หนังแนวผีๆ ยังไงช่วยตำหนิเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ด้วยนะครับ
ว่าพอจะเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ได้ไหม อิอิ
ผมเริ่มเรื่องของผมเลยแล้วกันนะครับ
ผมขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า "ใครมาเล่นกับเรา" (เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับผม)
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 4 ปีก่อน ตอนที่ผมเรียนกวดวิชาเพื่อสอบเข้า รร เตรียมทหาร(สภาพคล้ายๆ รร ประจำแต่ยึดกฎทหาร)
ผมเลือกลงคอร์สประจำปี คือ ผมจะกินอยู่ เรียน นอน ที่นี้เลยเป็นระยะเวลา 1 ปี โดยที่ผมดรอปเรียน ม4 เอาไว้
พอผมอยู่ไปได้ประมาณครึ่งปี ก็จะมีคอร์สเดือนตุลาคมจะเปิด(เป็นคอร์สที่นักเรียนทั่วไปมาเรียนในช่วงปิดเทอม)
เมื่อถึงคอร์สตุลาคม พวกผมเด็กประจำปี ก็ต้องไปเรียนรวมกับเด็กคอร์สตุลาคม ในตอนนั้นมีนักเรียนรวมทั้งหมดมีประมาณ 50 คน
ผมก็มีเพื่อนที่สนิทมากๆในตอนนั้นอยู่ 4 คน เรียกว่าเป็นแก็งค์เดียวกันเลย ก็จะมี ต้า ดาริ่ง(ผมเรียกว่าดา) หมู และผมเอง
ซึ่งใน 4 คนนี้ผมสนิทกับคนชื่อ หมู มากที่สุดเพราะเป็นคนกวนทีนเหมือนกัน
กลับมาที่เรื่องคอร์สตุลาคมนะครับ เมื่ออยู่กันไปได้ประมาณกลางเดือนตุลาคม ทุกๆคนต่างสนิทกันมากขึ้น
รวมไปถึงแก๊งค์พวกผมด้วย
มีคืนหนึ่งประมาณ 5 ทุ่มบางคนก็เริ่มเข้านอนแล้ว (ตึก 4 ชั้น เด็กคอร์สตุลาคมจะนอนชั้น 4 ประจำปีจะนอนชั้น 2 )
ผมก็คิดอยากทำอะไรๆสนุก ก็เลยพูดคุยกันในห้องนอนว่า "เราไปบุกชั้น 4 กันดีกว่า"
ผมกับเพื่อนก็หยิบหมอนข้างคนละอันถือ ขึ้นไปชั้น 4 พอไปถึงผมก็ "บอกว่า ห้องนี้ใครเจ๋งสุด! กูมายึดแล้ว 5 5 5 "
หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ พวกผมทั้ง 4 คนก็ไม่รอช้าเอาหมอนข้างที่ถือมา ตี ตี ตี ทุกคนในห้องที่มืดสนิท
แล้วคนในห้องนั้นก็สุ้ด้วย สู้กันอย่างเมามันส์จินตนาการไปถึงสนามรบ จากนั้นประมาณ 5 นาที
ก็มีเสียงบอกว่า "หยุด! หมอบบบบบ!" ซึ่งนั้น เป็นเสียงของผู้คุม พวกผมทั้ง 4 ไม่รอช้าที่จะวิ่งหนี
ในขณะที่วิ่ง ออกมาผมเห็น ไอ้ต้า กับไอ้ดา วิ่งลงไปชั้นล่างด้วยกัน
แต่ผมเห็นไอ้หมูวิ่งไปบนดาดฟ้า ผมจึงตัดสิ้นใจวิ่งตามไอ้หมูไปดีกว่าเพราะสนิทที่สุด
พอผมวิ่งตามไปผมก็ตะโกนเบาๆว่า "หมู..หมู..รอกูด้วยยยยย!"
หมู เงียบบ
แต่พอมาถึงดาดฟ้าผมก็เดินไปหาไอ้หมูก็ไม่เจอใคร ผมก็ตะโกนแล้วตะโกนอีกก็ไม่เจอ
ผมก็คิดว่ามันคงจะแอบที่ไหนสักที่หนึ่งบนดาดฟ้า แต่ผมก็หาไม่เจอ ตะโกนแล้วก็ไม่มีเสียงตอบรับ
ผมจึงตัดสินใจลงแล้วตะโกนทิ้งท้ายว่า "ถ้าไม่ออกมากูลงละนะ"
จากนั้นผมก็เดินลงมา ทันใดนั้นก็เจอผู้คุมพอดี
ผู้คุมพุดว่า "เนะ ไม่ต้องหนีเลย ไป ไป๊ เพื่อนโดนลงโทษอยู่ชั้นล่าง"
แล้วผมก็เดินลงมากับผู้คุม เห็นเพื่อนกำลังโดนลงโทษอยู่ ผมถึงกับตกใจเพราะ 1 ในคนที่โดนลงโทษมีหมูด้วย
ในขณะที่โดนลงโทษอยู่นั้นผมคิดในใจเสมอว่า "หมูลงมาตอนไหนทำไหมผมไม่เจอ ทั้งๆที่ทางขึ้นลงมีแค่ทางเดียว"
พอโดนลงโทษเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอน ผมก็ถามหมูว่า
ผม "หมู ลงมาตอนไหนว่ะทำไหมกูไม่เจอเลย"
หมู งง แล้วก็ตอบมาว่า "ลงอะไรของว่ะ"
ผม "เอ้า! ก็ตอนวิ่งหนีอ่ะ กูวิ่งตามไปบนดาดฟ้า แต่ไปถึงก็ไม่เจอ แอบบที่ไหนว่ะ"
หมู "แอบไร กูวิ่งตามพวกไอ้ต้า ไอ้ดา ลงมาข้างล่างนี้แหละ"
ผมถึงกับอึ้ง...
หมู "กูก็ งง อยู่ว่าทำไหมวิ่งไปข้างบนทั้งๆที่พวกกูลงข้างล่างหมดเลย"
ดาริ่ง "ใช่ๆกูก็เห็นวิ่งไปชั้นบนคนเดียว"
ผม " เห้ยยย....ตลกแล้วเป็นไปได้ไงอ่าาา"
หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบ แล้วค่อยๆขยับเตียงนอนมาชิดๆกัน
แล้วต้าก็กล่าวขึ้นมาว่า"หรือผีหลอกแล้วว่ะ ฮือ ๆ น่ากลัววะ"
ดาริ่ง " กูว่าแน่ๆเลย เพราะตอนที่เราเล่นกันนี้ อาจจะมีบางสิ่งที่มาเล่นกับเราด้วยก็ได้"
จบประโยคที่ดาริ่งพูด ผมถึงกับขนลุกเลย
เพราะผมคิดว่า ในตอนที่เรากำลังเล่นกัน ต้องมีบางสิ่งที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่ามาเล่นกับเราด้วย
และรู้สึกว่าสิ่งนั้นกำลังเล่นกับผมต่อ.....
จบลงไปแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้ฝากตำหนิด้วยนะ ว่าพอจะเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ได้ไหม อิอิ
สำหรับใครที่มีเรื่องราวหลอนๆฝากมาแชร์กันด้วยนะครับ
แชร์เรื่องผีๆ สยองขวัญ หลอนสุดๆ
จริงๆผมอยากเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์และผู้กำกับภาพยนตร์หนังแนวผีๆ ยังไงช่วยตำหนิเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ด้วยนะครับ
ว่าพอจะเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ได้ไหม อิอิ
ผมเริ่มเรื่องของผมเลยแล้วกันนะครับ
ผมขอตั้งชื่อเรื่องนี้ว่า "ใครมาเล่นกับเรา" (เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงจากเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับผม)
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 3 4 ปีก่อน ตอนที่ผมเรียนกวดวิชาเพื่อสอบเข้า รร เตรียมทหาร(สภาพคล้ายๆ รร ประจำแต่ยึดกฎทหาร)
ผมเลือกลงคอร์สประจำปี คือ ผมจะกินอยู่ เรียน นอน ที่นี้เลยเป็นระยะเวลา 1 ปี โดยที่ผมดรอปเรียน ม4 เอาไว้
พอผมอยู่ไปได้ประมาณครึ่งปี ก็จะมีคอร์สเดือนตุลาคมจะเปิด(เป็นคอร์สที่นักเรียนทั่วไปมาเรียนในช่วงปิดเทอม)
เมื่อถึงคอร์สตุลาคม พวกผมเด็กประจำปี ก็ต้องไปเรียนรวมกับเด็กคอร์สตุลาคม ในตอนนั้นมีนักเรียนรวมทั้งหมดมีประมาณ 50 คน
ผมก็มีเพื่อนที่สนิทมากๆในตอนนั้นอยู่ 4 คน เรียกว่าเป็นแก็งค์เดียวกันเลย ก็จะมี ต้า ดาริ่ง(ผมเรียกว่าดา) หมู และผมเอง
ซึ่งใน 4 คนนี้ผมสนิทกับคนชื่อ หมู มากที่สุดเพราะเป็นคนกวนทีนเหมือนกัน
กลับมาที่เรื่องคอร์สตุลาคมนะครับ เมื่ออยู่กันไปได้ประมาณกลางเดือนตุลาคม ทุกๆคนต่างสนิทกันมากขึ้น
รวมไปถึงแก๊งค์พวกผมด้วย
มีคืนหนึ่งประมาณ 5 ทุ่มบางคนก็เริ่มเข้านอนแล้ว (ตึก 4 ชั้น เด็กคอร์สตุลาคมจะนอนชั้น 4 ประจำปีจะนอนชั้น 2 )
ผมก็คิดอยากทำอะไรๆสนุก ก็เลยพูดคุยกันในห้องนอนว่า "เราไปบุกชั้น 4 กันดีกว่า"
ผมกับเพื่อนก็หยิบหมอนข้างคนละอันถือ ขึ้นไปชั้น 4 พอไปถึงผมก็ "บอกว่า ห้องนี้ใครเจ๋งสุด! กูมายึดแล้ว 5 5 5 "
หลังจากนั้นก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ พวกผมทั้ง 4 คนก็ไม่รอช้าเอาหมอนข้างที่ถือมา ตี ตี ตี ทุกคนในห้องที่มืดสนิท
แล้วคนในห้องนั้นก็สุ้ด้วย สู้กันอย่างเมามันส์จินตนาการไปถึงสนามรบ จากนั้นประมาณ 5 นาที
ก็มีเสียงบอกว่า "หยุด! หมอบบบบบ!" ซึ่งนั้น เป็นเสียงของผู้คุม พวกผมทั้ง 4 ไม่รอช้าที่จะวิ่งหนี
ในขณะที่วิ่ง ออกมาผมเห็น ไอ้ต้า กับไอ้ดา วิ่งลงไปชั้นล่างด้วยกัน
แต่ผมเห็นไอ้หมูวิ่งไปบนดาดฟ้า ผมจึงตัดสิ้นใจวิ่งตามไอ้หมูไปดีกว่าเพราะสนิทที่สุด
พอผมวิ่งตามไปผมก็ตะโกนเบาๆว่า "หมู..หมู..รอกูด้วยยยยย!"
หมู เงียบบ
แต่พอมาถึงดาดฟ้าผมก็เดินไปหาไอ้หมูก็ไม่เจอใคร ผมก็ตะโกนแล้วตะโกนอีกก็ไม่เจอ
ผมก็คิดว่ามันคงจะแอบที่ไหนสักที่หนึ่งบนดาดฟ้า แต่ผมก็หาไม่เจอ ตะโกนแล้วก็ไม่มีเสียงตอบรับ
ผมจึงตัดสินใจลงแล้วตะโกนทิ้งท้ายว่า "ถ้าไม่ออกมากูลงละนะ"
จากนั้นผมก็เดินลงมา ทันใดนั้นก็เจอผู้คุมพอดี
ผู้คุมพุดว่า "เนะ ไม่ต้องหนีเลย ไป ไป๊ เพื่อนโดนลงโทษอยู่ชั้นล่าง"
แล้วผมก็เดินลงมากับผู้คุม เห็นเพื่อนกำลังโดนลงโทษอยู่ ผมถึงกับตกใจเพราะ 1 ในคนที่โดนลงโทษมีหมูด้วย
ในขณะที่โดนลงโทษอยู่นั้นผมคิดในใจเสมอว่า "หมูลงมาตอนไหนทำไหมผมไม่เจอ ทั้งๆที่ทางขึ้นลงมีแค่ทางเดียว"
พอโดนลงโทษเสร็จแล้วก็อาบน้ำนอน ผมก็ถามหมูว่า
ผม "หมู ลงมาตอนไหนว่ะทำไหมกูไม่เจอเลย"
หมู งง แล้วก็ตอบมาว่า "ลงอะไรของว่ะ"
ผม "เอ้า! ก็ตอนวิ่งหนีอ่ะ กูวิ่งตามไปบนดาดฟ้า แต่ไปถึงก็ไม่เจอ แอบบที่ไหนว่ะ"
หมู "แอบไร กูวิ่งตามพวกไอ้ต้า ไอ้ดา ลงมาข้างล่างนี้แหละ"
ผมถึงกับอึ้ง...
หมู "กูก็ งง อยู่ว่าทำไหมวิ่งไปข้างบนทั้งๆที่พวกกูลงข้างล่างหมดเลย"
ดาริ่ง "ใช่ๆกูก็เห็นวิ่งไปชั้นบนคนเดียว"
ผม " เห้ยยย....ตลกแล้วเป็นไปได้ไงอ่าาา"
หลังจากนั้นทุกคนก็เงียบ แล้วค่อยๆขยับเตียงนอนมาชิดๆกัน
แล้วต้าก็กล่าวขึ้นมาว่า"หรือผีหลอกแล้วว่ะ ฮือ ๆ น่ากลัววะ"
ดาริ่ง " กูว่าแน่ๆเลย เพราะตอนที่เราเล่นกันนี้ อาจจะมีบางสิ่งที่มาเล่นกับเราด้วยก็ได้"
จบประโยคที่ดาริ่งพูด ผมถึงกับขนลุกเลย
เพราะผมคิดว่า ในตอนที่เรากำลังเล่นกัน ต้องมีบางสิ่งที่เรามองไม่เห็นด้วยตาเปล่ามาเล่นกับเราด้วย
และรู้สึกว่าสิ่งนั้นกำลังเล่นกับผมต่อ.....
จบลงไปแล้วนะครับสำหรับเรื่องนี้ฝากตำหนิด้วยนะ ว่าพอจะเป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ได้ไหม อิอิ
สำหรับใครที่มีเรื่องราวหลอนๆฝากมาแชร์กันด้วยนะครับ