ผมเกิดในครอบครัวคนจีนและที่บ้านของผมก็ไม่ต่างจากบ้านคนจีนทั่วไปคือค้าขาย ด้วยความที่ผมเป็นลูกคนโตจึงเป็นความหวังของพ่อแม่โดยอัตโนมัติ เรื่องราวสยองขวัญครั้งนี้ผมขอย้อนเวลากลับไปขณะตอนที่ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายผม โดยเมื่อประมาณ 9 ปี ก่อนหน้าที่ผมจะมาเดินทางเข้าสู่ถนนนักข่าวอาชญากรรม ตอนนั้นผมมีความฝันอยากจะเป็นทหาร ในช่วงปิดเทอมผมจึงขอพ่อแม่เข้าสู่โรงเรียนกวดวิชาเพื่อติวเข้มหวังอยากจะทำตามฝัน ทางพ่อแม่เองก็ไม่ขัดข้องยินดีให้ผมเข้าร่วมกวดวิชา
ตอนที่ผมเข้าไปอยู่ในโรงเรียนกวดวิชา แน่นอนครับผมต้องไปกินนอนที่นั่นกับเพื่อนใหม่อีกประมาณ 150 คน ซึ่งทางโรงเรียนกวดวิชาได้เช่าพื้นที่บริเวณชั้น 5 ของโรงเรียนพาณิชยการแห่งหนึ่ง ย่านรามอินทรา เป็นที่หลับนอนของนักเรียนที่เข้าติวทั้งหมด ซึ่งอาคารที่ว่านั้นมีลักษณะเป็นอาคารโค้งตัวยู
วันเวลาผ่านไปย่างเข้าสู่อาทิตย์ที่ 2 ของการติว เหตุการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้น ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณ 5 ทุ่ม กลุ่มเพื่อนจำนวน 6 คนที่เข้ามาติวด้วยกันเล่นส่งเสียงดัง หนำซ้ำยังเปิดน้ำในห้องน้ำเล่นจนน้ำไหลนองไปทั่วบริเวณชั้น 5 และยังไหลลงไปถึงชั้นล่าง เมื่อพี่เลี้ยงเห็นน้ำไหลลงมาชั้นล่างก็รีบขึ้นมายังชั้นที่พวกผมนอนกัน พร้อมกับสั่งลงโทษพวกเพื่อนผมทั้งหมดด้วยการใช้เช็ดพื้น ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร นอกจากการอ่านหนังสือทบทวนตำราเรียน
จากนั้นเพื่อนที่ถูกลงโทษก็พร้อมใจกันตะโกนเหมือนนัดหมายกันไว้ล่วงหน้าว่า “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ผีหลอก” จนลั่นชั้น 5 และเสียงที่พวกนั้นตะโกนขึ้นก็ได้ยินไปยังพี่เลี้ยง ซึ่งทางพี่เลี้ยงเองก็ขึ้นมายังต้นเสียง พร้อมกับเรียกถามกลุ่มที่ร้องตะโกนออกมา ขณะนั้นพวกเราก็ออกมายืนออกันที่ประตูห้องนอน สภาพพวกเพื่อนผมตอนนั้น ไม่ต่างอะไรกับคนที่วิ่งรอบสนามบอล คือกระหืด กระหอบ พูดจาติดๆ ขัด พอจับใจความได้ว่า “เห็นผู้หญิง ใส่ชุดสีขาว แต่เห็นใบหน้าไม่ชัดเจน ยืนกวักมือเรียก”
เมื่อพวกเพื่อนเล่าเรื่องจบ พี่เลี้ยงก็ไล่ให้เข้านอน ผมเองตอนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่เพียงคิดในใจว่า “ไอ้พวกนี้คงแต่งเรื่อง และแสดงอาการให้พี่เลี้ยงเห็น จะได้ไม่ต้องถูกลงโทษ” จากนั้นผมก็เข้านอนเหมือนอย่างทุกวัน กระทั่งใกล้ฟ้าสางได้ยินสัญญาณเรียกรวมเพื่อออกกำลังและทำกิจวัตรประจำวันและติวหนังสือเช่นเดิม
เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม คือหลังจากที่ออกกำลังกายในตอนเย็นจนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เพื่อนผมเปิดน้ำเล่นเมื่อคืน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวจนแห้งและแต่งตัว ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวที่เปียกชื้นจากการซับน้ำบนร่างกาย เดินขึ้นบันไดไปที่ชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้าไปตากผ้าเช็ดตัว เมื่อไปถึงยังพอมีที่ตากผ้าเหลืออยู่บ้าง เมื่อผมจัดการธุระกับผ้าเช็ดตัวเสร็จ ก็ยืนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย พลางคิดไปถึงเรื่องเหตุการณ์เมือคืนว่า “ไอ้พวกนั้นมันเห็นผีจริงหรอ”
ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกเหมือนมีวัตถุสีขาวๆ อยู่ที่หางตาซ้าย ด้วยความสงสัยผมจึงหันซ้ายไปดู ทำเอาผมตะลึงไปชั่วครู่ ภาพที่ผมเห็นเต็มสองตาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านั้นก็คือ “ผู้หญิงใส่ชุดผ้าสีขาวเท้าเปล่า ผมยาวลากมาถึงเท้า ก้มหน้าและยกแขนขวาขึ้นมาระดับไหล่ พร้อมกับใช้นิ้วชี้นิ้วมาทางผม” ผมเองก็ทำไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก สมองได้แต่สั่งการให้ขาทั้ง 2 ข้าง วิ่งแบบไม่คิดชีวิตลงบันไดไปยังชั้น 5 เพื่อนๆ เห็นผมหน้าตาตื่น ก็เข้ามารุมถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงเล่าเรื่องที่ผมเจอมาให้ฟัง ทุกคนที่ได้ยินต่างพูดไปต่างๆ นาๆ ถึงเรื่องเมื่อคืนกับเรื่องของผม ก่อนจะแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว
http://tiewkrungthep.weebly.com/365036193591364836193637361836093585362336043623363635943634.html 
โรงเรียนกวดวิชา
ตอนที่ผมเข้าไปอยู่ในโรงเรียนกวดวิชา แน่นอนครับผมต้องไปกินนอนที่นั่นกับเพื่อนใหม่อีกประมาณ 150 คน ซึ่งทางโรงเรียนกวดวิชาได้เช่าพื้นที่บริเวณชั้น 5 ของโรงเรียนพาณิชยการแห่งหนึ่ง ย่านรามอินทรา เป็นที่หลับนอนของนักเรียนที่เข้าติวทั้งหมด ซึ่งอาคารที่ว่านั้นมีลักษณะเป็นอาคารโค้งตัวยู
วันเวลาผ่านไปย่างเข้าสู่อาทิตย์ที่ 2 ของการติว เหตุการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้น ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาประมาณ 5 ทุ่ม กลุ่มเพื่อนจำนวน 6 คนที่เข้ามาติวด้วยกันเล่นส่งเสียงดัง หนำซ้ำยังเปิดน้ำในห้องน้ำเล่นจนน้ำไหลนองไปทั่วบริเวณชั้น 5 และยังไหลลงไปถึงชั้นล่าง เมื่อพี่เลี้ยงเห็นน้ำไหลลงมาชั้นล่างก็รีบขึ้นมายังชั้นที่พวกผมนอนกัน พร้อมกับสั่งลงโทษพวกเพื่อนผมทั้งหมดด้วยการใช้เช็ดพื้น ตอนนั้นผมเองก็ไม่ได้สนใจอะไร นอกจากการอ่านหนังสือทบทวนตำราเรียน
จากนั้นเพื่อนที่ถูกลงโทษก็พร้อมใจกันตะโกนเหมือนนัดหมายกันไว้ล่วงหน้าว่า “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ผีหลอก” จนลั่นชั้น 5 และเสียงที่พวกนั้นตะโกนขึ้นก็ได้ยินไปยังพี่เลี้ยง ซึ่งทางพี่เลี้ยงเองก็ขึ้นมายังต้นเสียง พร้อมกับเรียกถามกลุ่มที่ร้องตะโกนออกมา ขณะนั้นพวกเราก็ออกมายืนออกันที่ประตูห้องนอน สภาพพวกเพื่อนผมตอนนั้น ไม่ต่างอะไรกับคนที่วิ่งรอบสนามบอล คือกระหืด กระหอบ พูดจาติดๆ ขัด พอจับใจความได้ว่า “เห็นผู้หญิง ใส่ชุดสีขาว แต่เห็นใบหน้าไม่ชัดเจน ยืนกวักมือเรียก”
เมื่อพวกเพื่อนเล่าเรื่องจบ พี่เลี้ยงก็ไล่ให้เข้านอน ผมเองตอนนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมา ได้แต่เพียงคิดในใจว่า “ไอ้พวกนี้คงแต่งเรื่อง และแสดงอาการให้พี่เลี้ยงเห็น จะได้ไม่ต้องถูกลงโทษ” จากนั้นผมก็เข้านอนเหมือนอย่างทุกวัน กระทั่งใกล้ฟ้าสางได้ยินสัญญาณเรียกรวมเพื่อออกกำลังและทำกิจวัตรประจำวันและติวหนังสือเช่นเดิม
เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับตัวผม คือหลังจากที่ออกกำลังกายในตอนเย็นจนดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ผมก็เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เพื่อนผมเปิดน้ำเล่นเมื่อคืน หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เช็ดตัวจนแห้งและแต่งตัว ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวที่เปียกชื้นจากการซับน้ำบนร่างกาย เดินขึ้นบันไดไปที่ชั้น 6 ซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้าไปตากผ้าเช็ดตัว เมื่อไปถึงยังพอมีที่ตากผ้าเหลืออยู่บ้าง เมื่อผมจัดการธุระกับผ้าเช็ดตัวเสร็จ ก็ยืนมองอะไรไปเรื่อยเปื่อย พลางคิดไปถึงเรื่องเหตุการณ์เมือคืนว่า “ไอ้พวกนั้นมันเห็นผีจริงหรอ”
ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกเหมือนมีวัตถุสีขาวๆ อยู่ที่หางตาซ้าย ด้วยความสงสัยผมจึงหันซ้ายไปดู ทำเอาผมตะลึงไปชั่วครู่ ภาพที่ผมเห็นเต็มสองตาที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านั้นก็คือ “ผู้หญิงใส่ชุดผ้าสีขาวเท้าเปล่า ผมยาวลากมาถึงเท้า ก้มหน้าและยกแขนขวาขึ้นมาระดับไหล่ พร้อมกับใช้นิ้วชี้นิ้วมาทางผม” ผมเองก็ทำไรไม่ถูก คิดอะไรไม่ออก สมองได้แต่สั่งการให้ขาทั้ง 2 ข้าง วิ่งแบบไม่คิดชีวิตลงบันไดไปยังชั้น 5 เพื่อนๆ เห็นผมหน้าตาตื่น ก็เข้ามารุมถามว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจึงเล่าเรื่องที่ผมเจอมาให้ฟัง ทุกคนที่ได้ยินต่างพูดไปต่างๆ นาๆ ถึงเรื่องเมื่อคืนกับเรื่องของผม ก่อนจะแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว
http://tiewkrungthep.weebly.com/365036193591364836193637361836093585362336043623363635943634.html