ท้าวความก่อนนะคะ(ยาวนิสนึง)
พ่อกับแม่ดิชั้นทำงานอยู่ต่างจังหวัด พอมีลูกก็เอาไปให้ปู่กับย่าเลี้ยงเพราะเป็นหลานคนแรกของทางฝั่งพ่อ ปู่กับย่าเลยเห่อหลาน เค้าเลิกกันตอนดิชั้น 3 ขวบ พ่อกับแม่ก็แยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง เราเป็นเด็กก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร จำความได้แค่ว่าวันที่พ่อกับแม่เลิกกันก็ยกโขยงกันไปเจรจากันที่บ้านยาย เห็นยายเอาไม้ยาวๆไล่ตีพ่อ แต่ไม่โดนหรอก แล้วก็จบกันแบบไม่สวย อดีตแม่ยาย-ลูกเขยและอดีตแม่ผัว-ลูกสะใภ้ก็ไม่ถูกกันไปเลย หลังจากนั้นปู่กับย่าก็เอาเรามาเลี้ยง เราจะได้เจอแม่แค่ปีละครั้งคือ ช่วงสงกรานต์ ปู่จะพาไปบ้านยายทุกปี เลิกกันไม่นาน พ่อกับแม่ก็ต่างแต่งงานใหม่ แล้วก็มีลูกใหม่ทั้งคู่ จนกระทั่งพอดิชั้นม.2 ก็ไม่ได้ไปอีกเลย เพราะปู่ก็แก่มากแล้วประกอบกับไปหาแม่ทีไร ได้เงินกลับมา200-300ย่าบอกไม่คุ้มค่ารถ ไม่ต้องไปหรอก เงินแค่นี้เอาที่ย่าก็ได้ ดูแม่มืงก็ไม่ได้อยากติดต่อกับมืงเท่าไร เบอร์ติดต่อก็ไม่เคยให้ ต้องโทรผ่านเบอร์ป้าซึ่งอยุ่คนละจังหวัดแล้วแม่ถึงจะโทรกลับมา แถมแม่ไม่เคยโทรหามืงก่อนสักครั้ง (ย่ากับพวกอาบอกว่า แม่เค้ากลัวว่าเราจะโทรไปขอตังเลยไม่ให้เบอร์โดยตรง เค้ากลัวมีปัญหากับครอบครัวใหม่) เราก็เด็ก ก็ตามใจผู้ใหญ่ อีกแย่างก็ไม่ได้ผูกพันธ์กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก เลยเฉยๆ ไปก้ได้ ไม่ไปก้ได้ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลย มาเจออีกทีตอนอยุ่มหาลัย
มาต่อกัน ที่เรื่องพ่อ...พ่อไปทำงานของเค้า สักพักก็มีครอบครัวใหม่ มีลูกใหม่แต่มีทีหลังแม่หลายปีอยู่ค่ะ ตลอดเวลาที่เราโตมาไม่เคยได้รับความรุ้สึกรักหรือผูกพันธ์อะไรเลยทั้งพ่อและแม่ พ่อก็แทบไม่เคยโทรมาหาเลย ปู่กับย่าเป็นคนเลี้ยง และดูแลคชจ.ทุกอย่างค่ะ จนกระทั่งปู่กับย่าแก่ตัวลง หาเงินไม่ได้แล้ว มีแค่รายได้จากบำนาญของปู่พออยู่พอกินตามประสาคนตจว. ก็เลยขอให้พ่อรับผิดชอบค่ากินไปโรงเรียนกับค่าเทอมของเราตั้งแต่ ป.4 โดยที่ไม่เคยให้เงินหรือซื้ออะไรให้เรานอกเหนือจากที่ปู่กับย่าบอกเลย(เงินที่ให้ก็ เหมือนไม่อยากให้แต่จำใจต้องให้เพราะปู่กับย่าบ่นพ่อที่ไม่เคยส่งเสียเราเลย) ฉะนั้นค่ากินอยู่ก็ยังเป็นปู่กับย่า และเวลาอยากได้อะไรก็ปู่กับย่าอีก ระหว่างนี้พ่อจะกลับมารวมญาติแค่ปีละ2ครั้งพร้อมครอบครัวใหม่ของเค้า (กลับมาพ่อก็ไม่เคยให้เงินปู่กับย่าเลย มีแต่พวกอาที่ให้) จนกระทั่งม.6พ่อก็บอกว่า ไม่ส่งแล้วนะ ส่งไม่ไหวต้องส่งน้อง ภาระกุเยอะ นู่นนี่นั่น เราก็อืม ไม่เป็นไร ไม่ส่งก็ไม่ส่ง หลังจากนั้นก็ไม่เคยรบกวนเค้าอีกเลย
เวลาผ่านไป ย่าเราก็เสีย ต่อมาพอเราเรียนจบมหาลัยปู่ก็เสีย หลังจากนั้นเราก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียว โดยมีพวกอาคอยดูแล ซึ่งเราก็มีความสุขดี เคยชินกับการไม่มีพ่อแม่ไปแล้ว แต่ล่าสุดนี้มันมีประเด็น คือ...
เราจะแต่งงาน แล้วทางฝ่ายชายก็มาคุย เราเลยให้คุยกับอา เพราะพ่ออยู่ไกลไม่สะดวกมา อีกอย่างเราไม่สนิทกับพ่อ แต่วันงานก็เชิญเค้ามาในฐานะพ่อนะ วันคุยเราให้อาเป็นผู้ใหญ่ของฝ่ายเรา เค้าก็ตกลงกันเรื่องค่าสินสอด ซึ่งอาเราเค้าไม่เอา เค้าคืนให้เรากับแฟนหมด เราเลยตกลงกับอาว่า อยากแบ่งให้พ่อบ้างเพราะชีวิตนี้คงไม่มีอะไรจะทดแทน(ทั้งที่ ผ่านๆมาเค้าไม่เคยนึกว่าเราเป็นลูกเลย เค้าส่งเสียค่ากินไปรร. เดือนละ3,000และค่าเทอมรร.รัฐบาล เป็นเวลา9ปี แค่นี้จิงๆ ไม่มีนอกเหนือจากนี้) อาเลยบอกว่า เดี๋ยวเสร็จงานแล้ววันพ่อปีนี้ค่อยทำทองให้เค้าใส่สักเส้นก้ได้ เค้าจะได้มีหน้ามีตาบ้าง ก็จบไป
หลังจากนั้น อาก็บอกว่าเดี๋ยวจะโทรไปบอกพ่อเอง เพราะเราไม่สนิทกับพ่อ ปกติไม่เคยโทรคุยกัน พ่อจะโทรมาแค่เวลาที่เค้าลำบาก ไม่มีเงินก็จะโทรมาขอยืมเงินเรา พออาคุยเสร็จพ่อเค้าบ่นใส่อาว่า จะคืนได้ไง สินสอดน่ะ ต้องเอาไว้นะ อาเราก็ยืนยันว่า ยังไงก็ต้องคืน เพราะตกลงกับเราและทางฝ่ายชายไปแล้ว เดี๋ยวจะเสียคำพุด เดี๋ยวเราจะทำทองให้พ่อทีหลัง ก็จบเรื่องนี้ไป
พอถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี พอพิธีเสร็จ พ่อทำหน้าตาไม่พอใจ เงียบ ไม่พูดจากับใคร เดินออกไปนอกบ้านสักพักนึงแล้วกลับมา...เราซื้อรองเท้ามาให้พ่อด้วยคู่นึงเพราะเมื่อวันรวมญาติที่ผ่านมาพ่อใส่รองเท้าเก่ามาก อาเลยบอกให้เราไปซื้อมาให้เค้าคู่นึงเอามาให้พ่อวันนี้เลย เราก็ยื่นให้เค้า พ่อลองๆใส่แบบไม่เต็มใจจะลอง แล้วก็พูดออกมาว่า"รองเท้าอะไรไม่อยากได้หรอก ไม่ต้องซื้อมาให้หรอก" เราก็งงเลย อารายฟระ?? เราก็ไม่รุ้ว่าเค้าไม่พอใจอะไรเลยให้อาไปคุย ส่วนเราก็ไปรับแขกต่อ...
ตอนแรกอาก็คุยเบาๆ พอสักพักมันดังออกมาข้างนอก เป็นเสียงอากำลังต่อว่า พ่อเราว่า..."พี่เป็นพ่อภาษาอะไร เลี้ยงดูมันพี่ก็ไม่ได้เลี้ยงแล้วพี่จะมาเอาอะไรจากมัน ที่ผ่านมายังเอากะมันไม่พออีกหรอ บลาๆๆๆ" เราเลยเข้าไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!
เดี๋ยวมาต่อค่ะ...
เสียความรู้สึกกับพ่อแท้ๆของตัวเอง
พ่อกับแม่ดิชั้นทำงานอยู่ต่างจังหวัด พอมีลูกก็เอาไปให้ปู่กับย่าเลี้ยงเพราะเป็นหลานคนแรกของทางฝั่งพ่อ ปู่กับย่าเลยเห่อหลาน เค้าเลิกกันตอนดิชั้น 3 ขวบ พ่อกับแม่ก็แยกย้ายกันไปคนละทิศคนละทาง เราเป็นเด็กก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร จำความได้แค่ว่าวันที่พ่อกับแม่เลิกกันก็ยกโขยงกันไปเจรจากันที่บ้านยาย เห็นยายเอาไม้ยาวๆไล่ตีพ่อ แต่ไม่โดนหรอก แล้วก็จบกันแบบไม่สวย อดีตแม่ยาย-ลูกเขยและอดีตแม่ผัว-ลูกสะใภ้ก็ไม่ถูกกันไปเลย หลังจากนั้นปู่กับย่าก็เอาเรามาเลี้ยง เราจะได้เจอแม่แค่ปีละครั้งคือ ช่วงสงกรานต์ ปู่จะพาไปบ้านยายทุกปี เลิกกันไม่นาน พ่อกับแม่ก็ต่างแต่งงานใหม่ แล้วก็มีลูกใหม่ทั้งคู่ จนกระทั่งพอดิชั้นม.2 ก็ไม่ได้ไปอีกเลย เพราะปู่ก็แก่มากแล้วประกอบกับไปหาแม่ทีไร ได้เงินกลับมา200-300ย่าบอกไม่คุ้มค่ารถ ไม่ต้องไปหรอก เงินแค่นี้เอาที่ย่าก็ได้ ดูแม่มืงก็ไม่ได้อยากติดต่อกับมืงเท่าไร เบอร์ติดต่อก็ไม่เคยให้ ต้องโทรผ่านเบอร์ป้าซึ่งอยุ่คนละจังหวัดแล้วแม่ถึงจะโทรกลับมา แถมแม่ไม่เคยโทรหามืงก่อนสักครั้ง (ย่ากับพวกอาบอกว่า แม่เค้ากลัวว่าเราจะโทรไปขอตังเลยไม่ให้เบอร์โดยตรง เค้ากลัวมีปัญหากับครอบครัวใหม่) เราก็เด็ก ก็ตามใจผู้ใหญ่ อีกแย่างก็ไม่ได้ผูกพันธ์กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก เลยเฉยๆ ไปก้ได้ ไม่ไปก้ได้ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เจอแม่อีกเลย มาเจออีกทีตอนอยุ่มหาลัย
มาต่อกัน ที่เรื่องพ่อ...พ่อไปทำงานของเค้า สักพักก็มีครอบครัวใหม่ มีลูกใหม่แต่มีทีหลังแม่หลายปีอยู่ค่ะ ตลอดเวลาที่เราโตมาไม่เคยได้รับความรุ้สึกรักหรือผูกพันธ์อะไรเลยทั้งพ่อและแม่ พ่อก็แทบไม่เคยโทรมาหาเลย ปู่กับย่าเป็นคนเลี้ยง และดูแลคชจ.ทุกอย่างค่ะ จนกระทั่งปู่กับย่าแก่ตัวลง หาเงินไม่ได้แล้ว มีแค่รายได้จากบำนาญของปู่พออยู่พอกินตามประสาคนตจว. ก็เลยขอให้พ่อรับผิดชอบค่ากินไปโรงเรียนกับค่าเทอมของเราตั้งแต่ ป.4 โดยที่ไม่เคยให้เงินหรือซื้ออะไรให้เรานอกเหนือจากที่ปู่กับย่าบอกเลย(เงินที่ให้ก็ เหมือนไม่อยากให้แต่จำใจต้องให้เพราะปู่กับย่าบ่นพ่อที่ไม่เคยส่งเสียเราเลย) ฉะนั้นค่ากินอยู่ก็ยังเป็นปู่กับย่า และเวลาอยากได้อะไรก็ปู่กับย่าอีก ระหว่างนี้พ่อจะกลับมารวมญาติแค่ปีละ2ครั้งพร้อมครอบครัวใหม่ของเค้า (กลับมาพ่อก็ไม่เคยให้เงินปู่กับย่าเลย มีแต่พวกอาที่ให้) จนกระทั่งม.6พ่อก็บอกว่า ไม่ส่งแล้วนะ ส่งไม่ไหวต้องส่งน้อง ภาระกุเยอะ นู่นนี่นั่น เราก็อืม ไม่เป็นไร ไม่ส่งก็ไม่ส่ง หลังจากนั้นก็ไม่เคยรบกวนเค้าอีกเลย
เวลาผ่านไป ย่าเราก็เสีย ต่อมาพอเราเรียนจบมหาลัยปู่ก็เสีย หลังจากนั้นเราก็ต้องใช้ชีวิตคนเดียว โดยมีพวกอาคอยดูแล ซึ่งเราก็มีความสุขดี เคยชินกับการไม่มีพ่อแม่ไปแล้ว แต่ล่าสุดนี้มันมีประเด็น คือ...
เราจะแต่งงาน แล้วทางฝ่ายชายก็มาคุย เราเลยให้คุยกับอา เพราะพ่ออยู่ไกลไม่สะดวกมา อีกอย่างเราไม่สนิทกับพ่อ แต่วันงานก็เชิญเค้ามาในฐานะพ่อนะ วันคุยเราให้อาเป็นผู้ใหญ่ของฝ่ายเรา เค้าก็ตกลงกันเรื่องค่าสินสอด ซึ่งอาเราเค้าไม่เอา เค้าคืนให้เรากับแฟนหมด เราเลยตกลงกับอาว่า อยากแบ่งให้พ่อบ้างเพราะชีวิตนี้คงไม่มีอะไรจะทดแทน(ทั้งที่ ผ่านๆมาเค้าไม่เคยนึกว่าเราเป็นลูกเลย เค้าส่งเสียค่ากินไปรร. เดือนละ3,000และค่าเทอมรร.รัฐบาล เป็นเวลา9ปี แค่นี้จิงๆ ไม่มีนอกเหนือจากนี้) อาเลยบอกว่า เดี๋ยวเสร็จงานแล้ววันพ่อปีนี้ค่อยทำทองให้เค้าใส่สักเส้นก้ได้ เค้าจะได้มีหน้ามีตาบ้าง ก็จบไป
หลังจากนั้น อาก็บอกว่าเดี๋ยวจะโทรไปบอกพ่อเอง เพราะเราไม่สนิทกับพ่อ ปกติไม่เคยโทรคุยกัน พ่อจะโทรมาแค่เวลาที่เค้าลำบาก ไม่มีเงินก็จะโทรมาขอยืมเงินเรา พออาคุยเสร็จพ่อเค้าบ่นใส่อาว่า จะคืนได้ไง สินสอดน่ะ ต้องเอาไว้นะ อาเราก็ยืนยันว่า ยังไงก็ต้องคืน เพราะตกลงกับเราและทางฝ่ายชายไปแล้ว เดี๋ยวจะเสียคำพุด เดี๋ยวเราจะทำทองให้พ่อทีหลัง ก็จบเรื่องนี้ไป
พอถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี พอพิธีเสร็จ พ่อทำหน้าตาไม่พอใจ เงียบ ไม่พูดจากับใคร เดินออกไปนอกบ้านสักพักนึงแล้วกลับมา...เราซื้อรองเท้ามาให้พ่อด้วยคู่นึงเพราะเมื่อวันรวมญาติที่ผ่านมาพ่อใส่รองเท้าเก่ามาก อาเลยบอกให้เราไปซื้อมาให้เค้าคู่นึงเอามาให้พ่อวันนี้เลย เราก็ยื่นให้เค้า พ่อลองๆใส่แบบไม่เต็มใจจะลอง แล้วก็พูดออกมาว่า"รองเท้าอะไรไม่อยากได้หรอก ไม่ต้องซื้อมาให้หรอก" เราก็งงเลย อารายฟระ?? เราก็ไม่รุ้ว่าเค้าไม่พอใจอะไรเลยให้อาไปคุย ส่วนเราก็ไปรับแขกต่อ...
ตอนแรกอาก็คุยเบาๆ พอสักพักมันดังออกมาข้างนอก เป็นเสียงอากำลังต่อว่า พ่อเราว่า..."พี่เป็นพ่อภาษาอะไร เลี้ยงดูมันพี่ก็ไม่ได้เลี้ยงแล้วพี่จะมาเอาอะไรจากมัน ที่ผ่านมายังเอากะมันไม่พออีกหรอ บลาๆๆๆ" เราเลยเข้าไปดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!
เดี๋ยวมาต่อค่ะ...