พอดีเมื่อคืนวันที่3 เป็นคืนสุดท้ายของงานศพเพื่อน ผมและเพื่อนในห้องสมัยเรียนก็ได้นัดกันไปงานศพเพื่อนคนสุดท้าย  พอไปถึงงานก็เจอเพื่อนๆสมัยเรียนห้องเดียวและเพื่อนก็พาไปที่โลงศพเพื่อนผมที่เสียไป ผมเห็นเพื่อนแล้วน้ำตาไหล ผมกับมันก็สนีทในระดับนึง เคยเรียนด้วยกัน ตอนม.ต้น ผ่านมา2ปีก่อนก็ตีดต่อกับมันได้ และเที่ยวด้วยกัน จนครึ่งปีก่อนผมก็ไม่ค่อยได้เที่ยวรู้อีกที เพื่อนเสียแล้ว ป่วยตาย ตั้งแต่เกีดมา คนใกล้ตัว ไม่เคยมีใครเสียชีวีตเลยครับ ลุงป้าน้าอา ปู่ย่าตายาย หรือเพื่อนๆที่สนีท
ที่ผมโพสกระทู้อันนี้คือผมอยากรู้ว่า เพื่อนๆในPantip รู้สึกยังไงบ้างครับเวลาคนใกล้ตัวเราจากไป และมีวิธีแก้ความรู้สึกเศ้ราและหดหู่ของการจากไปของคนใกล้ตัวหรือคนรักของเรายังไงบ้า่งครับ ทุกวันนี้ผมอยู่กับปู่กับย่า อายุจะ80แล้วครับสุขภาพท่านแย่ลงเรื่อยๆ ผมกลัวทำใจไม่ได้ ขนาดเพื่อนผมเสียไปเมื่อหลายวันจนวันนี้ ผมยังหดหู่ไม่หาย และผมกลัวว่าถ้าคนในครอบครัวเป็นอะไรไป ผมกลัวทำใจไม่ได้เลยครับ กลัวจะเสียใจจนเป็นบ้าอะครับ ผมรักปู่กับย่ามากครับ เกีดได้22วัน ปู่กับย่าก็เลี้ยง พ่อกับแม่แยกทาง หลายๆปีจะเจอหน้าสักที เลยไม่ค่อยรู้สึกผูกพันธ์กับพ่อแม่เท่าไหร่ ปู่กับย่าเลี้ยงผมมา โดยมี ป้าๆกับคุณอา ช่วยส่งเสียผม ผมเป็นหลานคนโตในตระกูลด้วยน่ะครับ ผมกลัวว่าสักวันนึง ถ้าปู่กับย่า หรือป้าๆกับอาๆ เป็นไรไปผมจะเศร้าจนทำใจไม่ได้จรีงๆครับ เลยอยากขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ว่ามีวิธีรับมือยังไงไหมครับ แล้วก็หลายวันมานี้ผมดูหนังหรือซีรีย์เรื่องไหนที่เกี่ยวกับเรื่องความตาย ผมจะรู้สึกหดหู่มากครับ ผมไม่อยากเสียใครไป และผมก็ไม่อยากจากใครไปด้วย อยากเก็บความทรงจำของชีวีตตัวเองไม่ว่าจะเป็นความทรงจำที่ดีหรือไม่ดีก็อยากจะจดจำอ่ะครับ