ผมนอนกับหมาครับ....

นอนด้วยกันมาตั้งแต่เค้าเป็นลูกหมา จนเดี๋ยวนี้เป็นหมาหนุ่มสุดหล่อ ก็ยังนอนด้วยกันอยู่...

อาจบางที นิสัยหมาๆของผม จะมาจากการที่เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันมากไปรึเปล่าก็ไม่รู้สิ...

เหตุบังเอิญครับ ที่เมื่อเกือบสองปีที่แล้ว

เรา(ซึ่งผมไม่ได้รู้เรื่องด้วย)ได้รับสมาชิกใหม่เข้ามาในครอบครัว..

แล้วก็เหตุบังเอิญอีกนั่นแหล่ะ ที่คืนนั้น....ผมต้องเลือกว่า....

จะยอมให้เค้าเข้ามานอนในห้อง

หรือออกไปบีบคอไอ้ลูกหมาที่แหกปากโหยหวนอย่างไม่ยอมเหน็ดเหนื่อยอยู่นอกห้อง....

ผมเลือกอย่างแรก...

ทั้งที่ตัวเองเป้นคนขี้แพ้ แพ้นู่นนี่นั่น และขนหมานี่เป็นอันดับต้นๆเลย

และคืนนั้นผมก็แพ้อีก แพ้เสียงร้องครวญครางของหมาเด็กตัวนั้น...ที่ได้คืบจะเอาศอก เข้าห้องแล้วไม่พอ ต้องการจะขึ้นมาอยู่บนเตียงกับผมให้ได้....

อืม... ไม่ต้องเดาก็ถูก คืนนั้นผมเมาใช้ได้... จำไม่ได้แล้วด้วยล่ะ ว่าผมคว้ามันขึ้นเตียงเมื่อไหร่กัน..

และ... เราก็ได้อยู่ด้วยกันเป็นคืนแรก....