เอาล่ะ... ปัญหานี้มันใหญ่เกินไปสำหรับผม ผมคงรับมือกับมันไม่ไหว...

เดี๋ยวสมาชิกในครอบครัวผมคงกลับมาดูแลปัญหานี้เอง....

ผมหิ้วคอไอ้ตัวเล็กออกไปไว้นอกห้อง.......

เดี๋ยวใครๆในบ้านก็คงแก้ปัญหานี้กันได้...ผมปลอบใจตัวเองไม่หยุด

ผมรีบปิดประตู แล้วใช้พรมเช็ดเท้าอุดรูใต้ประตูกันเสียงนั้นไว้... กันเสียงที่ร้องเหมือนใครกำลังเอาไม้แหลมๆจิ้มตูดไอ้ตัวเล็กนั่นอยู่

ภาระกิจส่วนตัวถูกเร่งให้เสร็จเร็วกว่าปกติ.....

จากประตูที่ผมแอบแง้มดู... เจ้าตัวเล็กกำลังหันหลังให้ ตัวเล็กๆหอบขึ้นลงเป็นจังหวะตามเสียงร้อง...

ผมปิดประตูอย่างเบามือ... มันมีเสียงเบาๆดัง"กิ๊ก"จากลูกบิดประตู มันเบามากๆเชียวล่ะ ผมสาบานได้..


เจ้าตัวเล็กทำหูตั้ง หยุดร้อง หันขวับ เหมือนรอจังหวะนั้นอยู่

เค้าพุ่งสุดตัวเข้ามาหาผมสุดแรงหัวซุกหัวซุน นัวเนียอยู่ที่ถุงเท้าผม... แน่นอน...เค้าหยุดโหยหวนละ

เหลือแต่เสียงอี๊ดอ๊าดดีใจอยู่ในคอ

เหลือแต่หางสีน้ำตาลขาวที่ยัง ดุ๊กดิ๊กอยู่ ดุ๊กดุ๊กดิ๊กดิ๊ก ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา ซ้าย ขวา.....


เรามองตากันอีกครั้ง..............